Διαχωρισμός ποδοσφαίρου-εκκλησίας και Γαβ(ρ)αθιώτης στη Daily Mail

Ο πρόεδρος της ΕΠΣ Ηρακλείου Νίκος Τζώρτζογλου, είναι από τις ελάχιστες φυσιογνωμίες στον ποδοσφαιρικό χώρο που αξίζει κάποιος να εκτιμά. Κυρίως γιατί δε μπήκε ποτέ σε καλούπια, δεν ακολούθησε το λεγόμενο ρεύμα. Όπως έλεγε κι ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος «τα ζωντανά ψάρια πηγαίνουν  κόντρα, τα νεκρά ψάρια τα παρασέρνει το ρεύμα…».

Ως γνήσιος Κρητίκαρος ήταν πάντα απέναντι σε κάθε μορφής κατεστημένο και δεν το έκανε ούτε για να εντυπωσιάσει, ούτε για να το παίξει επαναστάτης. Έβγαινε από μέσα του και ήταν αυθόρμητο, έκανε του κεφαλιού του, ακόμα κι αν αυτό ώρες ώρες, έμοιαζε ξερό. Προτιμότερο από το να τον ενδιαφέρει η τσέπη, το εφήμερο συμφέρον και τα αξιώματα. Στις εκλογές του 2012 ήταν απέναντι από Σαρρή, γνωρίζοντας πως είναι με τους χαμένους. Στις επόμενες εκλογές, αν και η αντιπολίτευση της οποίας ήταν εξέχων στέλεχος έδειχνε να γιγαντώνεται, η θέα του Θωμά πλάι στον Τζάμπα τον οδήγησε στην αποστασιοποίηση. Θα μπορούσε να είναι από τους προύχοντες και τους ευνοημένους της παράταξης, όντας από εκείνους που δεν αλλαξοπίστησαν.

Η επιστολή που έστειλε σε FIFA και UEFA, με αφορμή τις πρωτοφανείς κυβερνητικές παρεμβάσεις στα εσωτερικά του ποδοσφαίρου, πέρασε σχεδόν στα ψιλά. Κι όμως, περιγράφει την πραγματικότητα που ζούμε. Στην περίπτωση μας μάλιστα, δε μιλάμε για παρέμβαση αλλά για κανονικό κουμάντο.

Σε παλιότερες εποχές, η παρέμβαση και μόνο, αρκούσε για να εμφανιστεί ο μπαμπούλας της αποπομπής από τους κόλπους των διεθνών ομοσπονδιών. Για ν΄ακριβολογούμε, η απόπειρα παρέμβασης, ακόμα και η σκέψη ήταν κολάσιμη. Τη σήμερον ημέρα δε μιλάμε για παρεμβάσεις, αλλά για απόλυτο έλεγχο. Ο Βασιλειάδης δεν εμπλέκεται με τα ποδοσφαιρικού οίκου, προτείνοντας  να αλλάξουν οι κουρτίνες, αλλά δίκην διαχειριστή, επιδιώκει να κάνει κουμάντο σε ολόκληρη την πολυκατοικία.

Μιλάμε για κράτος δερβέναγα, που σε ρόλο χωροφύλακα μιας άλλης εποχής, επιδιώκει να καταστήσει το ποδόσφαιρο, δημόσιο οργανισμό. Η μεγαλύτερη πλάκα και η ουσία της καταγγελίας Τζώρτζογλου, είναι πως πρωτόγνωρος αυτός εξουσιασμός, λαμβάνει χώρα σε μια εποχή που το ποδόσφαιρο βρίσκεται υπό την κηδεμονία των διεθνών ομοσπονδιών.

Τα προηγούμενα χρόνια δηλαδή, αρκούσε ένα τηλεφώνημα υπουργού στον πρόεδρο της ΕΠΟ, λέγοντας του «μήπως θα έπρεπε να…», για να φύγει επιτόπου ραπόρτο στην UEFA και να έρθει ραβασάκι, πως «στην επόμενη κλήση, παίρνετε δρόμο». Σήμερα που μιλάμε οι ελεγκτές της ομοσπονδίας έχουν εγκατασταθεί στη χώρα κι όχι μόνο ανέχονται τα καουμποϊλίκια του λουκουμά, αλλά τον έχουν καταστήσει συνομιλητή, δίνοντάς του το ελεύθερο να κάνει κουμάντο στο ποδόσφαιρο. Μιλάμε για την απόλυτη απομυθοποίηση της FIFA και της UEFA, αν και είναι το τελευταίο που πρέπει να μας αφορά, εκείνο που ενδιαφέρει είναι το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Εμείς είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε με αυτό, οι διεθνείς ομοσπονδίες το πολύ να μας αφήσουν στο μικρόσκοσμο μας, για να ησυχάσει το κεφάλι τους.

Το αυτοδιοίκητο δεν αποτελεί πανάκεια κι εγγύηση προόδου, χίλιες φορές όμως να αποφασίζουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, παρά κάθε τυχάρπαστος χαρτογιακάς. Ειδικά κάποιος τύπου Βασιλειάδη που δεν είχε ποτέ σχέση με το ποδόσφαιρο και δεν είναι καν εκλεγμένος από τον λαό, ας μην το ξεχνάμε. Επί αυτοδιοίκητου είδαμε την εθνική να κατακτά Γιούρο, να συμμετέχει σε Μουντιάλ, στιγμές που τις εποχές του ωμού παρεμβατισμού δεν περνούσαν ούτε από τη φαντασία μας. Σκεφτείτε τι θα ζήσουμε τώρα που όπως φαίνεται, ο παρεμβατισμός δίνει τη θέση του στον απόλυτο κρατικό έλεγχο.

Όπως πάμε, δε θα αργήσει η στιγμή που ο λουκουμάς ή κάποιος διάδοχός του θα διατάζει ποιοι ποδοσφαιριστές θα στελεχώνουν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, ποιος θα είναι ομοσπονδιακός προπονητής κλπ. Όταν αποφασίζουν πόσες κατηγορίες θα υπάρχουν και πόσες ομάδες θα συμμετέχουν στην κάθε μια, γιατί να μην πουν αύριο-μεθαύριο «αυτός ο Αναστασιάδης όλο για τον Θεό και την Παναγία μιλάει, ενοχλούνται οι μουσουλμάνοι που ζουν στη χώρα, ας φέρουμε κάποιον που δηλώνει άθεος, στο πλαίσιο της θρησκευτικής ουδετερότητας, που θέλουμε να επιβάλλουμε…».

Και μετά το διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, να έρθει νομοσχέδιο για τον διαχωρισμό ποδοσφαίρου- εκκλησίας. Για όλα είναι ικανοί, αυτοί οι απίθανοι που μας κυβερνούν…

YΓ. Την τελευταία εβδομάδα και με αφορμή τη μη τήρηση του επονομαζόμενου και fair play -που δεν έχει σχέση με fair play, αλλά ας το υιοθετήσουμε χάριν της κουβέντας- από τον Λέο Μάτος στον αγώνα με την Τρίπολη, γράφτηκαν πολλά. Στο χθεσινό Μάντσεστερ-Μπαρτσελόνα έγινε παρόμοια φάση, όπως μαρτυρά η φωτό κι όμως, το παιγνίδι συνεχίστηκε σα να μη συμβαίνει τίποτα.
Όπως φαίνεται μάλιστα, ο ποδοσφαιριστής των Καταλανών παραμένει οριζοντιομένος, σε αντίθεση με τον Μπαράλες που μόλις κατάλαβε πως δεν έχει «fair play», συνήλθε από την ξάπλα και παρακολουθούσε τη φάση!

Περιμένω από το φημισμένο φιλόσοφο και έγκριτο ποδοσφαιρικό αναλυτή Μανώλη Γαβ(ρ)αθιώτη, να αναφερθεί σε αυτούς που μεγάλωσαν στους βασιλικούς στάβλους της Ελισάβετ εισπνέοντας οσμές κοπράνων, γι αυτό και αγνοούν έννοιες όπως ανθρωπιά, αβρότητα, συναδελφοσύνη και αλτρουισμός! Δικό σου Μανώλη, η Daily Mail περιμένει πως και πως τη γνωμάτευση σου, για να την κάνει πρωτοσέλιδο, φωτίζοντας το άμπαλο κοινό της…