Μπαρτσελόνα: «Παίζοντας» για να μην παίξουν οι άλλοι…

Γιώργος Χελάκης 11.04.2019-00:40

Είναι δύσκολο για κάποιον που αγαπά το θεαματικό ποδόσφαιρο και τα πολλά γκολ, να παρακολουθεί τη Μπαρτσελόνα απλά να κρατά την μπάλα για να μην επιτρέψει στον αντίπαλο να κάνει επίθεση. Τι να κάνεις όμως, που ο αντίπαλος δεν μπορούσε να την πάρει;

Γίνεται να παίζεις στο ρελαντί και να παίρνεις τη νίκη εκτός έδρας; Γίνεται όταν είσαι η Μπαρτσελόνα και παίζεις στο «θέατρο των ονείρων» κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Είναι δύσκολο για κάποιον που αγαπά το θεαματικό ποδόσφαιρο και τα πολλά γκολ να παρακολουθεί μια ομάδα που απλά κρατά την μπάλα στην κατοχή της για να μην επιτρέψει στον αντίπαλο να κάνει επίθεση. Διότι περί αυτού επρόκειτο.

Οι παίκτες του Ερνέστο Βαλβέρδε άλλαζαν μεταξύ τους την μπάλα και ροκάνιζαν το χρόνο απλά γιατί δεν ήθελαν να δεχτούν την ισοφάριση. Μου είναι δύσκολο να εξηγήσω την συμπεριφορά της Μπαρτσελόνα. Η σκέψη ότι οι παίκτες της ακολούθησαν αυτή της τακτική για να αποφύγουν την καταπόνηση θα είχε βάση αν υπήρχαν κρίσιμα ματς για τους Καταλανούς στο πρωτάθλημα. Μετά της νίκη τους και επί της Ατλέτικο το πρωτάθλημα το έχουν ήδη καπαρώσει.

Η Μάντσεστερ υπήρξε ασθενική αλλά αυτό δεν σημαίνει και πολλά πράγματα. Από την Παρί είχε χάσει 2-0 κι όμως στο Παρίσι έκανε τη μεγάλη ανατροπή. Λογικά λοιπόν, η Μπαρτσελόνα θα μπορούσε να βάλει περισσότερη ένταση στο παιχνίδι της για να πετύχει δεύτερο γκολ και να έχει λιγότερες έγνοιες στον επαναληπτικό.

Ηταν φανερό ότι δεν το έκανε.

Τους λόγους ξέρει καλύτερα από όλους ο Βαλβέρδε. Εστω κι έτσι όμως απαιτείται πολύ μεγάλη ικανότητα και δεξιοτεχνία να αλλάζεις συνεχώς πάσες κι ο αντίπαλος που επειγόταν να επιτεθεί για να ισοφαρίσει να μην μπορεί να σου αποσπάσει την μπάλα. Αυτή η ικανότητα της Μπαρτσελόνα είναι κληρονομιά που έρχεται από χρόνια πίσω. Αποτελεί ισχυρή παρακαταθήκη του Γιόχαν Κρόιφ. Το σύστημα τελειοποιήθηκε από τον Γκουαρντιόλα και εφαρμόζεται και επί ημερών του Βαλβέρδε.

Η διαφορά στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι στις μέρες του Βαλβέρδε υπάρχουν φορές που η ομάδα φαίνεται πολύ κυνική. Παίζει όσο της χρειάζεται για να πάρει το αποτέλεσμα που θέλει κι όχι όσο θέλουμε εμείς για να το ευχαριστηθούμε.

Παρακολουθώντας την αναμέτρηση ένιωθες ότι ο Μέσι και η παρέα του δεν ανέβαζαν στροφές. Παρα ταύτα, δημιούργησαν φάσεις για να φτάσουν σε δεύτερο γκολ, σε αντίθεση με την Γιουνάιτεντ που δημιούργησε ελάχιστες. Η Μπαρτσελόνα έχει μεγάλο στόχο αυτή την χρονιά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Αν δεν το πάρει θα συνιστά αποτυχία που δεν την ξεπλένει το πρωτάθλημα (ή και το νταμπλ) Ισπανίας.

Στον θεσμό συνεχίζουν δυο ομάδες με την ίδια αγωνιστική φιλοσοφία. Η Μάντσεστερ Σίτι και η Μπαρτσελόνα. Ο μόνος τρόπος για να συναντηθούν είναι ο τελικός της διοργάνωσης. Τότε ο Γκουαρντιόλα θα βρεθεί αντιμέτωπος με το δημιούργημά του. Κι όχι μόνο αυτό θα παρατάξει απέναντί του μια ομάδα που παίζει όπως η Μπαρτσελόνα επί των ημερών του.

Τότε και μόνο τότε θα έχουμε την απάντηση για την καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Τώρα ξέρουμε απλά ότι δυο ομάδες που παίζουν κατ ουσία το ίδιο ποδόσφαιρο θεωρούνται οι καλύτερες στον κόσμο. Μεταξύ τους υπάρχει μόλις μια διαφορά: Η Σίτι μπορεί να είναι το ίδιο αποτελεσματική όποιο παίκτη της κι αν αφαιρέσεις από την εντεκάδα.