Ολυμπιακός : Ούτε Τσάκας, ούτε Παϊρότζ. Ούτε Μπομπ Κοζώνης, Αλεχάντρο Σκλαβενίτης και ΣΥΡΙΖΑ 

Συμβαίνει εδώ και μερικούς μήνες με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους. Έχοντας –προφανώς- επιλύσει όλα τα δικά μας προβλήματα, συζητάμε με ενδιαφέρον αν αντιμετωπίζουν -λέει- οικονομικό πρόβλημα οι αδερφοί Αγγελόπουλοι. Αν δηλαδή δύο κύριοι που έχουν ξοδέψει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για την αγάπη τους στον « Ολυμπιακός », απώλεσαν με έναν τρόπο την περιουσία τους και τέλος πάντων αν δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα με τις απαιτήσεις ενός τμήματος των Ερυθρόλευκων που έχει χαρίσει κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού αθλητισμού.

Το γεγονός ότι η κουβέντα αυτή εξελίσσεται όταν οι ίδιοι κύριοι προσπαθούν να βγάλουν άκρη με τα κακώς κείμενα του μπάσκετ, φυσικά δεν απασχολεί κανέναν. Ότι ο Παναγιώτης και ο Γιώργος έχουν φτάσει σε σημείο να σκέφτονται σοβαρά να αποσύρουν το μέγεθος Ολυμπιακός από την Α1 για την αντιμετώπιση που έχει η ομάδα, τόσο από την Ομοσπονδία όσο και από την Πολιτεία –εκείνη με τον… φάρο- επίσης.

Και όταν κλείνεις τα μάτια στα βασικά; Εννοείτε πως αφήνεις αθέατα και τα υπόλοιπα. Ας πούμε για παράδειγμα το ποιοι ενορχηστρώνουν αυτή τη συζήτηση. Ποιοι την έχουν βάλει στο τραπέζι. Ποιοι επιμένουν στην προώθηση της.

Γιατί σημασία δεν έχει μόνο τι λέει, αλλά και ποιος το λέει.

Κάπως έτσι, μέρα με τη μέρα ολοένα και πέφτει περισσότερο νερό στον μύλο. Οι Αγγελόπουλοι που δυσκολεύονται. Οι Αγγελόπουλοι που δεν έχουν πληρώσει την ΔΕΗ και τον Πρίντεζη. Οι Αγγελόπουλοι που ψάχνουν συμπαίκτη κλπ.

Και βέβαια από την πλευρά τους τα αδέρφια να μην έχουν πει το παραμικρό. Να συνεχίζουν σε εκείνον τον δικό τους δρόμο, όπως κάνουν με συνέπεια εδώ και 15 χρόνια.

Είπαν ποτέ τι παρέλαβαν στην ΚΑΕ; Μίλησαν για τις οφειλές της προηγούμενης διοίκησης; Για το 1,5 εκατ ευρώ στον Γιάννη Ιωαννίδη; Για την εικόνα διάλυσης που αντίκρισαν ανοίγοντας την δική τους εποχή; Ή μήπως είπαν με πόσα χρόνια καθυστέρηση, έφτασαν τελικά στα χέρια τους οι μετοχές της ΚΑΕ.

Της εταιρίας για την οποία πλήρωναν, αλλά δεν διέθεταν.

Δεν μίλησαν για όλα αυτά. Δεν αναφέρθηκαν τότε στον Σωκράτη Κόκκαλη. Θα το κάνουν τώρα που κάποια ρεπορτάζ τον εμφανίζουν έτοιμο να παρέμβει για να δώσει λύση;

Κάτι παραπάνω από κατανοητή η αντίδραση τους.

Το πρόβλημα βεβαίως για αυτή την συζήτηση -που καλά- κρατεί δεν είναι ούτε ο Παναγιώτης, ούτε ο Γιώργος. Το πρόβλημα ήταν και θα παραμείνει ο Ολυμπιακός. Εκείνος βρίσκεται σταθερά στο «σημάδι» ενός συστήματος που βεβαίως καμιά φορά το μόνο που καταφέρνει είναι να μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα του. Γιατί στην προκειμένη περίπτωση, η απόπειρα τους μοιάζει με αυτογκόλ.

Διότι αν η κουβέντα που εξελίσσεται σχετίζονταν με οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην Ελλάδα, θα μπορούσε όντως να σκορπίσει ανησυχία. Τα όσα τραβά εκείνη του Παναθηναϊκού στο ποδόσφαιρο, ή αντίστοιχα του ΠΑΟΚ στο μπάσκετ είναι ενδεικτικά. Με έρανο πληρώνονται οι υποχρεώσεις του Δικέφαλου.

Εκεί δεν υπάρχουν όχι υποψήφιοι συμπαίκτες, αλλά ούτε καν… παίκτες. Υπάρχει μόνο ο Μπάνε Πρέλεβιτς που εδώ και χρόνια προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Αν για παράδειγμα αποχωρούσε ο άλλος Αγγελόπουλος, εκείνος που κρατά στα χέρια του την ομάδα μπάσκετ της ΑΕΚ, θα είχε βάση η ανησυχία. Αν αποχωρούσε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος από τον Παναθηναϊκό. Ο ίδιος Γιαννακόπουλος που πριν απο λίγες ώρες έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά στην λειτουργία του τμήματος βόλει του συλλόγου.

Στον Ολυμπιακό όμως δεν μπορείς να σπείρεις κάτι τέτοιο. Δεν θα εμφανιστεί πότε ούτε Τσάκας (και πρωτοσέλιδα με αποκλειστικές πληροφορίες για τον «Ροναλντίνιο» που είναι προ των πυλών της Λεωφόρου), ούτε Παϊρότζ, ούτε Μπομπ Κοζώνης και Αλεχάντρο Σκλαβενίτης στο μεγάλο λιμάνι. Ούτε ΣΥΡΙΖΑ, που τον συναντάς οπουδήποτε αλλού. Οπουδήποτε όμως. Δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες.

Γιατί η δομή του συλλόγου είναι διαφορετική. Και κυρίως γιατί υπάρχει ένας άνθρωπος εδώ και μια δεκαετία φρόντισε ώστε το κλαμπ, μέσα στην μεγαλύτερη οικονομική κρίση που προέκυψε μεταπολεμικά στη χώρα, να ανθίζει. Να αναπτύσσεται. Να κατακτά τίτλους σε ολόκληρο το φάσμα του αθλητισμού. Να αποτελεί τη βάση των εθνικών μας ομάδων. Να είναι πρότυπο λειτουργίας.

Ο Ολυμπιακός του ποδοσφαίρου, του πόλο, του βόλει, του χάντμπολ. Ο Ολυμπιακός των ιδιόκτητων εγκαταστάσεων. Των ενεργών μελών. Των τμημάτων υποδομής. Ο Ολυμπιακός που οραματίστηκε ο Βαγγέλης Μαρινάκης το 2010. Ο Ολυμπιακός του σήμερα.

Μακάρι να υπήρχαν και άλλες ομάδες σαν εκείνον, διότι αυτό θα ήταν όφελος συνολικά του ελληνικού αθλητισμού. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν.

Στη σημερινή της ανακοίνωση η ΠΑΕ, στο μήνυμα της προς το Ερυθρόλευκο κοινό, τα είπε όλα με μια πρόταση: « Ό,τι και αν συμβεί, ο κ. Μαρινάκης είναι πάντα εδώ για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ».

Υπάρχει κάποια άλλη ομάδα που με αποδείξεις να μπορεί να υποστηρίξει κάτι τέτοιο σε μια δική της ανακοίνωση; Υπάρχει κάποιο άλλο πρόσωπο συνολικά στην κοινωνία του ελληνικού αθλητισμού που μπορεί να υποστηρίξει μια τέτοια δήλωση; Αυτή θα ήταν σίγουρα μια ενδιαφέρουσα προέκταση της συζήτησης που… τρέχει.

Και μάλιστα θα είχε ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον η αναφορά σε παραδείγματα. Τι παρέλαβε ο Βαγγέλης Μαρινάκης το 2010 στην ΠΑΕ Ολυμπιακός; Σε τι κατάσταση βρήκε τον Ερασιτέχνη; Πόσα νέα Ερυθρόλευκα τμήματα λειτουργούν σε αυτό το διάστημα; Πόσα τρόπαια προστέθηκαν στο δωμάτιο με τους τίτλους…

Ας μην ανησυχούν λοιπόν για το μέλλον του Ολυμπιακού, όλοι εκείνοι που σε καθημερινή βάση επιχειρούν να αλλοιώσουν την πραγματικότητα. Ο ήλιος θα συνεχίσει να βγαίνει από την Ανατολή. Και οι Ερυθρόλευκοι τον δρόμο τους…

ΥΓ. Πρόσεξε τι εύχεσαι…

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μπασκόνια