Αυτός ο μόνιμα μετρημένος και σχεδόν ποτέ χαμογελαστός προπονητής, κερδίζει δύσκολο στοίχημα. Ο μελλοντικός μελετητής της ιστορίας του Ολυμπιακού, θα το σημειώσει ως κάτι... πρωτοποριακό. Γέμιζε το Φάληρο ενώ η ομάδα του ήταν έξω από κάθε στόχο!
Αλήθεια, τι αντιπροσωπεύει ο Πέδρο Μαρτίνς για τον κόσμο του Ολυμπιακού; Ενας προπονητής που «δεν τόχει» να κάνει δημόσιες σχέσεις με την εξέδρα. Που πανηγυρίζει με συστολή και μοιάζει μόνιμα αγχωμένος και προσηλωμένος στο παιχνίδι. Στην μακρά πορεία του, ο Ολυμπιακός έχει δει στον πάγκο του πολλών ειδών προπονητές. Εχει δει λαμπρούς αστέρες όπως ο ασύγκριτος Ζίκο.
Εχει δει προπονητές που όσο ασχολούνται με τις τέσσερεις γραμμές άλλο τόσο ασχολούνταν με την εξέδρα, όπως ο Μίτσελ. Εχει δει «ξινούς» όπως ο Μπέντο και άλλους που τον κέρδισαν με την δουλειά και την συμπεριφορά τους όπως ο αξεπέραστος Ερνέστο Βαλβέρδε. Αυτός ο τύπος, που τώρα κάθεται στον πάγκο του, δεν επιζήτησε ούτε μια φορά το ζεστό χειρικρότημα της εξέδρας.
Τουναντίον, παρότρυνε τους παίκτες του να πάνε προς τα εκεί και να το εισπράξουν. Λατίνος αλλά ιδαίτερα συγκρατημένος, σαν να ξέρει ότι τον φώναξν μεν για να φτιάξει μια καλή ομάδα αλλά να την φτιάξει για να παίρνει τίτλους. Καλή ομάδα όλοι του αναγωνρίζουν πως έφτιαξε αλλά για τίτλους… δεν πρόκανε. Κι αυτό στον Ολυμπαικό είναι λόγος να τα μαζεύεις και να φεύγεις. Αυτός ο μόνιμα μετρημένος και σχεδόν ποτέ χαμογελαστός προπονητής, φαίνεται να το αποφεύγει. Ο μελλοντικός μελετητής της σχετικά σύγχρονης ιστορίας του Ολυμπιακού, θα το σημειώσει ως κάτι … πρωτοποριακό.
Ο Πέδρο Μαρτίνς μπορεί να μην είναι ακόμα στο επίπεδο του Σίλβα και να μην έχει τις εμπειρίες του Βαλβέρδε. Είναι όμως εργατικός, επίμονος και πιστεύει στην δουλειά που κάνει και στην ομάδα που προπονεί. Ακόμα και στις δύσκολες στροφές δεν φάνηκε να αμφιβάλλει για τίποτα σχετικά με την δουλειά του και δήλωνε την βεβαιότητά του για τις επιλογές του Ακόμα κι όταν όλοι απορούσαν πως είναι δυνατό να δημιουργούνται τόσες ευκαιρίες και να μην μπαίνει η μπάλα μέσα. Αν τυχόν είχε βάλει ένα στοίχημα με τον εαυτό του, ο Μαρτίνς το κέρδισε.
Εγινε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Επεισε την διοίκηση, προσωπικά τον Βαγγέλη Μαρινάκη ότι αξίζει να συνεχίσει. Εδώ χρειάζεται προσοχή. Δεν πρόκειται για δεύτερη ευκαιρία. Για μια δουλειά που δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί και πρέπει να τελιώσει, πρόκειται. Ο κόουτς καλείται να συνεχίσει στον δρόμο που χάραξε. Για τους εξωγενείς παράγοντες που δεν επέτρεψαν στον Ολυμπιακό να διεκδικήσει το πρωτάθλημα μέχρι τέλους έγιαν πολλές αναφορές. Θα γίνουν κι άλλες.
Ο κόουτς ελέγχεται για τον τρόπο που αντίκρυσε το ντέρμπι της Τούμπας. Για ορισμένες ενελώς μεμονωμένες επιλογές του. Ολα τα άλλα τα έκανε όπως έπρεπε να τα κάνει. Εκείνο που χρειάζεται είναι να συνεχίσει στον δρόμο που ακολουθεί και να ανεβάσει κι άλλο την αγωνιστική ισχύ της ομάδας του. Αυτή είναι η δουλειά του.
Τα υπόλοιπα αφορούν άλλους. Από τον Ολυμπιακιλο παίρνει όπως δείχνουν τα πράγματα ψήφο εμπιστοσύνης. Υπάρχει απαίτηση να παρουσιάσει ακόμα καλύτερη ομάδα τη νέα χρονιά. Τέτοια που στο Φάληρο δεν θα βρίσκεις εισιτήριο ακόμα κι αν το ματς είναι τελείως αδιάφορο….