Καλή η Superleague αλλά το ποδόσφαιρο το αγαπάμε, το λατρεύουμε, το γουστάρουμε για κάτι βράδια σαν και αυτά που έχουμε μπροστά μας.
Σήμερα και αύριο έχουμε τα πρώτα ματς των προημιτελικών του Champions League και την Πέμπτη τις αντίστοιχες αναμετρήσεις για το Europa League, δηλαδή έχουμε μπροστά μας την πραγματική γιορτή του ποδοσφαίρου.
Δυστυχώς ούτε φέτος υπάρχει συμμετοχή ελληνικής ομάδας σε αυτό το στάδιο. Θα μου πείτε υπάρχει πιθανότητα να βρεθεί σε αυτό το επίπεδο με βάση την εικόνα του πρωταθλήματος μας ή την συνολική ποιότητα του ποδοσφαίρου μας; Ναι για το Champions League θα συμφωνήσω.
Για το έτερο, όμως, ευρωπαϊκό Κύπελλο όχι. Το Europa League είναι μια διοργάνωση που προσφέρεται για διάκριση σε χώρες όπως η δική μας, αρκεί να είσαι σοβαρός και να επενδύεις συστηματικά. Η έννοια της επένδυσης δεν είναι μόνο χρηματική, αλλά κυρίως αφορά ένα πλάνο, ένα σχέδιο. Οι ελληνικές ομάδες είναι της φιλοσοφίας ζήσε το σήμερα και άσε το αύριο να περιμένει. Αρκετά όμως με τα μίζερα, πάμε στα μεγάλα, στα ωραία.
Πρώτο πιάτο σήμερα με δύο από τα τέσσερα ζευγάρια της φάσης των οκτώ του Champions League. Το ένα είναι ο αγγλικός εμφύλιος, Τότεναμ εναντίον Μ.Σίτυ και το άλλο Λίβερπουλ εναντίον Πόρτο. Φαβορί θεωρητικά υπάρχουν, οι ομάδες των Γκουαρδιόλα και Κλοπ, αλλά και οι αντίπαλοι τους χρειάζονται τη δέουσα προσοχή.
Σίτυ και Λίβερπουλ έχουν να διαχειριστούν και τη μεταξύ τους μάχη για το στέμμα της Premier League, όμως, η συμμετοχή σε έναν ημιτελικό, αρχικά και τελικό Champions League στη συνέχεια αποτελεί μεγάλο στόχο και όνειρο για όλους ανεξαρτήτως του πόσες φορές έφθασαν στο τέλος του δρόμου. Ο Γκουαρδιόλα γνωρίζει ότι οι εμφύλιοι πάντα κρύβουν παγίδες. Μπορεί η διαφορά ποιότητας να είναι δεδομένη, μπορεί η Σίτυ να τρομάζει με την συχνότητα που σκοράρει, αλλά οι αναμετρήσεις μεταξύ ομάδων από την ίδια χώρα έχουν πάντα ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Η Τότεναμ ξέρει τι βρει απέναντι της, το «βλέπει» καθημερινά στο πρωτάθλημα της και επομένως δεν τρομάζει όπως θα τρόμαζε αν ήταν από άλλη χώρα. Καινούριο γήπεδο, νέες προσδοκίες για τα σπιρούνια και ο Ποκετίνο ξέρει ότι απόψε παίζει ένα από τα σημαντικότερα ματς της καριέρας του. Γύρω του σφυρίζουν τα εκατομμύρια της Μίλαν και ο ίδιος θέλει να φύγει(;) από το Λονδίνο με μια μεγάλη επιτυχία ως παρακαταθήκη. Τι σπουδαιότερο λοιπόν, από το να αποκλείσει τη πάμπλουτη Σίτυ και να φθάσει με την ομάδα του σε έναν ημιτελικό;
Στο έτερο αποψινό παιχνίδι, Λίβερπουλ κόντρα σε Πόρτο, οι γηπεδούχοι μοιάζουν να έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Η κλήρωση χαμογέλασε στον Κλοπ και τους παίκτες του, αφού απέφυγαν τα υπόλοιπα μεγαθήρια που υπήρχαν. Η μεγαλειώδης εμφάνιση στο Μόναχο και η εμφατική πρόκριση επί της ισχυρής Μπάγερν στον προηγούμενο γύρο δείχνουν και τις προθέσεις της ομάδας.
Για πολλούς ο μεγάλος στόχος ήταν και παραμένει το πρωτάθλημα. Ένας τίτλος που τόσο λείπει από τον Σύλλογο εδώ και πάρα πολύ καιρό. Από την άλλη όμως πρόκειται και για ομάδα μύθο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Μόλις πριν από λίγους μήνες βρέθηκε στον τελικό και θέλει να επιστρέψει να πάρει ότι της στέρησαν πέρυσι Ρεάλ και…..Κάριους. Ακόμα και αν απόψε δεν πάρει ξεκάθαρο προβάδισμα ενόψει της ρεβάνς στη Πορτογαλία, θα είναι πάλι το απόλυτο φαβορί.
Η φετινή Λίβερπουλ είναι μια πιο ισορροπημένη ομάδα από τα προηγούμενα χρόνια. Πλέον δεν είναι μόνο επίθεση, αλλά και καλή αμυντική λειτουργία. Έχει μάθε ο ένας το παιχνίδι του άλλου και κυρίως δεν βασίζεται για τις νίκες πια αποκλειστικά και μόνο στα γκολ του Σαλάχ. Αρνητικό στοιχείο, για αγγλική ομάδα, παραμένει το σχετικά μικρό ρόστερ που δυσκολεύει τη ζωή του Γερμανού προπονητή της στο να διατηρήσει η ομάδα του το ίδιο επίπεδο και ποιότητα σε όλα τα ματς.
Συμπέρασμα για τα σημερινά; Μάχη μεγάλη στο Λονδίνο και νίκη Λίβερπουλ με σχετική άνεση. Για τα υπόλοιπα τα λέμε αύριο…