Είχε ανάγκη «να κόψει γλώσσες» ο Παναθηναϊκός

Η διαφορά, εκτός γηπέδου, ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Άρη ήταν έντεκα βαθμοί πριν την αναμέτρηση των δύο ομάδων.

Λογικό να υπάρχει ενθουσιασμός στον σύλλογο της Θεσσαλονίκης, αφού με την επιστροφή στη Σούπερ Λίγκα δείχνει ότι είναι έτοιμος και για την παρουσία του σ’ ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο ενθουσιασμός, όμως, καλό είναι να συνοδεύεται από ρεαλισμό, πάθος, αγωνιστική πειθαρχία και πολλά άλλα. Ο Άρης βρίσκεται έπειτα από χρόνια στα καλύτερά του και ο Παναθηναϊκός δύο σεζόν είναι στα χειρότερά του. Έστω κι έτσι, όμως, η πραγματική διαφορά εντός γηπέδου ήταν μόλις δύο βαθμοί πριν το ματς. Άρα, μιλάμε για δύο ομάδες ισοδύναμες. Ενδεχομένως, ο Άρης σε κάποιες θέσεις να διαθέτει πιο ποιοτικούς παίκτες, σε άλλες σίγουρα υστερεί από το «τριφύλλι».

Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούσα να καταλάβω προς τι η υπεραισιοδοξία, που άγγιζε τα όρια της αλαζονείας. Δεν αναφέρομαι συνολικά στον οργανισμό του Άρη. Σε παίκτες, τεχνικό τιμ ή μέλη της διοίκησης, αλλά στον περίγυρο. Κυρίως στα ΜΜΕ και τον κόσμο. Οι κιτρινόμαυροι σε 54 επισκέψεις στην έδρα του Παναθηναϊκού είχαν 41 ήττες και τέσσερις νίκες πριν το ματς του Σαββάτου. Τα γκολ ήταν 142 για το «τριφύλλι» και 37 για τον Άρη στην προϊστορία. Επιπλέον, ο Άρης σε πέντε επισκέψεις στην Αττική είχαν τέσσερις ήττες από Ολυμπιακό, ΑΕΚ, Πανιώνιο, Ατρόμητο και μία νίκη επί του Απόλλωνα. Με τέρματα 14 κατά και πέντε υπέρ. Οπότε χρειαζόταν μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση…

Ο Παναθηναϊκός, αντίθετα, από τις ομάδες της πρώτης πεντάδας είχε νικήσει μόνο τον Ατρόμητο εντός ή εκτός. Είχε ανάγκη μία επιτυχία, λοιπόν, για να επιβεβαιώσει τη δυναμική του κι επίσης να μην έχει θέμα με τα χαμηλά στρώματα της βαθμολογίας. Κυρίως στην περίπτωση που αλλάξει η απόφαση για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Αν και ακόμα και να μην επικρατούσε η ομάδα του Δώνη, δεν θεωρώ ότι θα είναι θέμα. Μία ήττα, παράλληλα, θα πλήγωνε ακόμα περισσότερο την αυτοπεποίθηση των «πρασίνων», οι οποίοι στον δεύτερο γύρο είχαν νικήσει δύσκολα τον Αστέρα Τρίπολης, που έχει μπλέξει σε περιπέτειες και τον υποβιβασμένο Απόλλωνα.

Η αλήθεια είναι ότι στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός ήταν κακός. Το αντίθετο. Έβλεπε τον Άρη να έχει ένα καλό passing game, να δημιουργεί προϋποθέσεις, αλλά πλην του δοκαριού του Μαρτίνες να είναι απίστευτα φλύαρος. Η εικόνα του Παναθηναϊκού στο πρώτο μέρος ήταν αποτέλεσμα ενός συνδυασμού γεγονότων. Κάποιοι παίκτες ήταν μακριά από τα στάνταρ τους. Ο σχηματισμός επέτρεπε κυρίως αριστερά τα ανεβάσματα του Κορχούτ, ο οποίος με τον Λάρσον ταλαιπώρησαν τον κακό Γιόχανσον. Οι άδειες εξέδρες και το γεγονός ότι βαθμολογικά ο Παναθηναϊκός δεν έχει στόχο, είναι δύο ακόμα στοιχεία για την εικόνα που παρουσίασε το «τριφύλλι».

Ένα ματς, όμως, δεν τελειώνει στο 45’. Ήταν δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα είναι εξίσου κακός στην επανάληψη. Ότι ο Γιώργος Δώνης θα επιχειρούσε στα αποδυτήρια να αφυπνίσει τους ποδοσφαιριστές του και να διαφοροποιήσει και κάποια πράγματα. Ο τεχνικός του Παναθηναϊκού μετέτρεψε το 3-5-2 σε 3-4-2-1 με τους Δώνη, Χατζηγιοβάνη πιο πλάγια, ώστε να περιορίσει τα ανεβάσματα των αντιπάλων μπακ και να αποκτήσει πλάτος στο γήπεδο η ομάδα. Ο Άρης εκτός από μία στημένη φάση (πλασέ του Ντιγκινί) ήταν ακίνδυνος κι από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός έσφιξε τις γραμμές ήταν ζητούμενο αν θα τελειώσει τις φάσεις μπροστά.

Ο Παναθηναϊκός στην έδρα του δεν μπόρεσε να σκοράρει μόνο στα ντέρμπι με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακό. Με τις υπόλοιπες ομάδες εύκολα ή δύσκολα, είτε έκανε πολλές φάσεις είτε όχι, το γκολ το έβρισκε. Αυτό συνέβη και με τον Άρη. Αφού προειδοποίησε δύο φορές με Ινσούα (κεφαλιά που έβγαλε ο Κουέστα), Δώνη (άνοιξε το κοντρόλ απέναντι στον γκολκίπερ του Άρη), βρήκε τα γκολ αργότερα με σκόρερ τους ίδιους ποδοσφαιριστές. Δύο γκολ απλά σε δημιουργία κι εκτέλεση. Το ποδόσφαιρο, άλλωστε, είναι απλό, αλλά πολλές φορές είναι περίπλοκο να το εφαρμόσεις.

Για το γκολ του Ινσούα, δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά πράγματα. Ήταν εκπληκτικό και δείχνει την ποιότητά του. Ορισμένες φορές τον βλέπεις να… τρελαίνεται, να βάζει το κεφάλι κάτω και να τρέχει, χωρίς ουσία στο τέλος. Αυτή η… τρέλα, όμως, αυτό το λατινοαμερικάνικο πάθος το έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός. Όπως ανάγκη είχε να κόψει τις γλώσσες που μεγάλωσαν χωρίς λόγο.

Το «τριφύλλι» είναι τέταρτο με ματς περισσότερο από τον Ατρόμητο. Σωστά ξέσπασε ο Δώνης. Με τρεις νίκες, μάλιστα, που σημαίνει ότι θα περάσει από το Περιστέρι, ό,τι κι αν κάνουν οι άλλες ομάδες (ακόμα κι αν νικήσει ο Ατρόμητος τον Απόλλωνα) ο Παναθηναϊκός τερματίζει τέταρτος. Εντός γηπέδου. Αυτό για τον κόσμο του, τα ΜΜΕ, τους αντιπάλους, μπορεί να μην λέει τίποτα. Όπως ανέφερα, ωστόσο, πριν την αναμέτρηση με τους Μακεδόνες, ψυχολογικά για τους παίκτες, το τεχνικό τιμ και όλους όσοι εργάζονται για να στήσουν μία ανταγωνιστική ομάδα, μπορεί να σημαίνει πολλά για τη νέα σεζόν.

ΥΓ.: Αξίζουν συγχαρητήρια στον Βαγγέλη Οικονόμου. Ο έμπειρος αμυντικός ήταν εξαιρετικός κόντρα σε έναν δυνατό αντίπαλο κι εκ των κορυφαίων με τον Ινσούα. Συμμετείχε και στα δύο γκολ, με τη συμπαράσταση του Αργεντινού εξαφάνισε τον Ματέο Γκαρσία κι όλα αυτά, χωρίς να έχει ρυθμό, αφού παίζει αραιά και που, ενώ είναι βέβαιο ότι δεν θα θελήσει να τον κρατήσει η ομάδα μέχρι το καλοκαίρι του 2020, οπότε και λήγει το συμβόλαιό του. Εντάξει, ο καθένας μπορεί να πει ότι έκανε απλώς τη δουλειά του, αλλά δεν είναι και το πιο εύκολο. Έχουμε δει πολλούς αδιάφορους παίκτες σε ανάλογες συνθήκες.

MUST READ

Όλα τα δεδομένα για το νέο συμβόλαιο του Νίκολα Μιλουτίνοφ (pic)

ΥΓ.1: Το να διεξάγονται παιχνίδια χωρίς κόσμο είναι απαράδεκτο. Κρύο για τους παίκτες και τον τηλεθεατή. Ακόμα κι αν παίζουν μεγάλες ομάδες, όπως ο Παναθηναϊκός με τον Άρη, δεν σου κάνει αίσθηση να παρακολουθήσεις. Καταρχάς, θα πρέπει να βρουν οι αρμόδιοι έναν τρόπο να σβήσουν τα επεισόδια και να εξαφανίσουν τους μπερδεμένους από τα γήπεδα. Μπορούν, απλώς δεν θέλουν. Επιπλέον, οι τιμωρίες δεν μπορεί να είναι το «κεκλεισμένων των θυρών». Τουλάχιστον, ας επιτρέπουν την είσοδο στους κατόχους των διαρκείας. Οι άνθρωποι που πληρώνουν προκαταβολικά δεν μπορούν να πληρώνουν και την ανοησία του καθενός. Δεν νομίζω, άλλωστε, να θεωρεί κάποιος ότι επεισόδια προκαλούν αυτοί που πληρώνουν 300-500-1.000 ευρώ για να εξασφαλίσουν θέση όλη τη σεζόν στα ματς της αγαπημένης τους ομάδας. Μήπως και σταματήσει αυτό το κρύο πράγμα λες και πρόκειται για φιλικά προετοιμασίας.