Έτσι οικοδομείται η σχέση ανάμεσα στον οπαδό και την ομάδα. Μιλάμε για τον οπαδό που γουστάρει την μπάλα και το θέαμα περισσότερο από τις νίκες με κάθε τρόπο. Τέτοιους οπαδούς έχει πολλούς ο Ολυμπιακός. Είναι εκείνοι που πικραίνονται γιατί η ομάδα τους έμεινε και φέτος χωρίς πρωτάθλημα αλλά γουστάρουν να την βλέπουν και να την χειροκροτούν.
Τον οπαδό να τον σέβεσαι! Να υπολογίζεις πως πλήρωσε εισιτήριο για να δει αγώνα ενενήντα λεπτών. Για τον ίδιο λόγο πληρώνει το συνδρομητικό κανάλι. Για αυτό κάθεται μπροστά στην τηλεόραση.
Έτσι, απονέμεται ο σεβασμός και στον αντίπαλο. Όταν παίζεις κανονικά μέχρι το τελευταίο σφύριγμα και δεν του «χαρίζεσαι», ο οπαδός, ο φίλος της μπάλας, ξέρει να τα εκτιμάει αυτά τα πράγματα. Τα πιστώνει στην ομάδα, στους παίκτες, στον προπονητή. Έτσι οικοδομείται η σχέση ανάμεσα στον οπαδό και την ομάδα.
Μιλάμε για τον οπαδό που γουστάρει την μπάλα και το θέαμα περισσότερο από τις νίκες με κάθε τρόπο. Τέτοιους οπαδούς έχει πολλούς ο Ολυμπιακός. Είναι εκείνοι που πικραίνονται γιατί η ομάδα τους έμεινε και φέτος χωρίς πρωτάθλημα αλλά γουστάρουν να την βλέπουν και να την χειροκροτούν. Είναι αυτοί που καταλαβαίνουν ότι για να επιστρέψει το ταχύτερο στους τίτλους πρέπει να συνεχίζει παίζοντας τόσο καλό ποδόσφαιρο και ακόμα καλύτερο.
Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα αλλά αυτά δεν αφορούν τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και ξεφεύγει των αρμοδιοτήτων τους. Πώς να το κάνουμε, ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει δει τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια πράγματα και θαύματα. Έχει ζήσει στιγμές έκστασης με αυτά που έβλεπε στον αγωνιστικό χώρο. Κι επειδή ξέρει από μπάλα, θυμάται (αφορά τους κάπως μεγαλύτερους) τι μπάλα έπαιζε ο Ολυμπιακός επί Μπλαχίν με τα «Μίγκ», τον Καραπιάλη τον Τσαλουχίδη και τον Τσιαντάκη.
Με ένα Κύπελλο την έβγαλε εκείνη η ομάδα αλλά στη μνήμη έμεινε. Ο φετινός Ολυμπιακός χωρίς να έχει στη σύνθεσή του μεγάλα αστέρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου όπως Ο Λιτόφτσενκο και ο Προτάσοφ, παίζει ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου. Τέτοιο έπαιξε ο Ολυμπιακός στο Αγρίνιο κι έκανε τον κόσμο να σηκώνεται με θαυμασμό από τα καθίσματα. Οι κινήσεις του Ομάρ στην πλάτη της άμυνας υποδήλωναν γιατί ο παίκτης αυτός κινεί και πάλι το ενδιαφέρον ομάδων από την Αγγλία.
Ο Φορτούνης με τον Ποντένσε είναι χάρμα. Έρχεται η μπάλα στα πόδια τους και περιμένεις να δεις τι θα σκαρφιστούν, τι θα επινοήσουν. Ο Γκιγιέρμε παίζει σαν να είναι χρόνια εγκατεστημένος μπροστά από τους δυο στόπερ και δίνει ρυθμό με τις πάσες και τις προωθήσεις του. Αυτό το δημιούργημα του Πέδρο Μαρτίνς αρέσει πολύ. Προφανώς του λείπουν πραγματάκια για να γίνει ακατανίκητος.
Ο,τι βλέπουμε όμως είναι πολύ καλό. Δεν το παρουσίαζε ο Ολυμπιακός ακόμα κι όταν έπαιρνε πρωταθλήματα. Το παρουσιάζει τώρα. Ο Φορτούνης αναλαμβάνει κάθε φορά την βασική ευθύνη για την ποδοσφαιρική πανδαισία. Είναι ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας, μαζί και σολίστ. Ακολουθούν οι άλλοι με πρώτο τον Ντανιέλ Ποντένσε που δεν χαλάει το σερί του και εξακολουθεί να χάνει τις ευκαιρίες.
Οι μερακλήδες της μπάλας ξέρουν πως όταν παίζει ο Ολυμπιακός το θέαμα είναι εξασφαλισμένο. Όσοι έχουν ψύχωση με το θέαμα προτιμούν Ολυμπιακό. Γιατί από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό οι παίκτες του παίζουν για να προσφέρουν θέαμα και γκολ στον πελάτη!