Αυτά άραγε συνέβαιναν, στη Γερμανία του Χίτλερ;

Σχολιάζοντας ο Δώνης τη βαθμολογική απόσταση από τον «ο Άρης», απάντησε πως «γίνομαι λίγο Λουτσέσκου τώρα, αλλά στο γήπεδο έχουμε μαζέψει 44 βαθμούς».

Αν κι ο προπονητής του Παναθηναϊκού μνημόνευσε τον αντίστοιχο του ΠΑΟΚ δίνοντας μασημένη τροφή ουσιαστικά, δεν διάβασα κάπου να σχολιάζεται και μάλιστα με την επιθετικότητα που αντιμετωπιζόταν ο Ρουμάνος.

Ένας γενικός κανόνας είναι πως μεταξύ τους τα ΠΟΚεμον έχουν το ελεύθερο να λένε ότι θέλουν, ούτως ή άλλως το μόνο που τα χωρίζει είναι το χρώμα, οι πρακτικές είναι ίδιες κι απαράλλακτες. Για να γίνει παντοδύναμος ο Κόκκαλης έπρεπε να ντυθεί Βαρδινογιάννης, ο Πατέρας Κόκκαλης κι ο Βαγγέλας να μάθει τα γράμματα από τον παλιόφιλο του, τον Νικόλα. Μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια, όπως λέει ο σοφός λαός.

Ο σημαντικότερος λόγος είναι πως ο Δώνης δεν είπε κάνα ψέμα, τόσους βαθμούς δεν έχει μαζέψει η ομάδα του στο χόρτο;

Από πότε απαγορεύεται σε κάποιον να αποτυπώνει με αριθμούς, αυτά που κατέκτησε;

Με βάση τους βαθμούς που κέρδισε στα γήπεδα αποτιμάται το έργο του κάθε Δώνη, αν αύριο για κάποιο λόγο ο Παναθηναϊκός φάει -30 και πέσει κατηγορία, δε θα του χρεώσει κάποιος πως έριξε αγωνιστικά την ομάδα.

Στην περίπτωση Δώνη ισχύουν τα αυτονόητα λοιπόν, όχι όμως και για τον Λουτσέσκου.

Τα ευαίσθητα παπαγαλάκια θα επικαλεστούν την αναφορά στον Χίτλερ, η οποία όμως ήταν απολύτως ρεαλιστική, ούτε στη ναζιστική Γερμανία δε συνέβαιναν αυτά που έγιναν πέρσι στη δημοκρατική Ελλάδα. Ακόμα όμως κι αν δεχτούμε πως η αναφορά ήταν ακραία, ανεπίτρεπτη, προσβλητική και άλλα τυποποιημένα, αυτή έγινε Σεπτέμβρη μήνα, μέχρι τότε κάθε φορά που ο Ρουμάνος επικαλούνταν το αυτονόητο, τον περνούσαν πριονοκορδέλα.

Η αιτία είναι απλούστατη και προφανής, κάθε φορά που μιλούσε ο Λουτσέσκου επανέφερε στο προσκήνιο τις λαμογιές τους, που οι ινστρούχτορες κι οι πρωταγωνιστές επιθυμούσαν να γραφτούν εκεί που σκάει το κύμα.

Πέρσι έκλεψαν και πίστεψαν πως θα κάτσουμε στ΄ αυγά μας, η αφεντιά μου ούρλιαζε πως θα τους βγει από τη μύτη, όχι μόνο δε θα τους αφήσουμε να το χαρούν, αλλά δε θα αργήσει η στιγμή που θα αναθεματίζουν την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισαν όχι μόνο να γίνουν κλέφτες, αλλά να το παίξουν από πάνω και θύματα.

Τότε απολάμβαναν ακόμα το νέκταρ της δήθεν επιτυχίας, όταν είσαι ζαλισμένος δε μπορείς να δεις όχι το μέλλον, αλλά ούτε το σκαλοπάτι μπροστά σου.

Έτσι την πάτησαν λοιπόν και όποτε κάποιος τους θύμιζε τα καμώματα τους, πάθαιναν κρίσεις επιληψίας.

Κάθε φορά λοιπόν που ο Λουτσέσκου άνοιγε το στόμα του, διαπίστωναν στην πράξη πως είναι αδύνατον να ξεφύγουν από το στίγμα του κλέφτη και του θεατρίνου, πόσο δε όταν ήταν δική τους επιλογή, απολύτως συνειδητή.

Επιστρέφοντας στον Δώνη, στη συνέχεια των δηλώσεων του παραδέχτηκε πως «όταν δέχθηκα την πρόταση από τον Νταμπίζα ξέραμε τις συνθήκες και πως θα πορευτούμε».

Γνώριζε λοιπόν ότι πηγαίνει σε ομάδα που ξεκινά με μείον, όπως και ο Λουτσέσκου πως φέτος κουβαλούσε ποινή -2 βαθμών, αλλά και πέρσι που υπέγραψε, ότι αναλαμβάνει μια ομάδα που θα δώσει αναγκαστικά  7 αγώνες χωρίς θεατές.

Ήταν επιλογή τους, άρα δε δικαιούνται να χρησιμοποιούν τις ποινές ως πάσης φύσεως άλλοθι.

Αμφότεροι είχαν επίγνωση των συνθηκών και των δεδομένων, γι αυτό και η όποια αναφορά τους έπρεπε να είναι τηλεγραφική, να έχει χαρακτήρα υπενθύμισης και ο λόγος τους να μην είναι καταγγελτικός.

Πέρσι με τον Λουτσέσκου στον πάγκο, ο ΠΑΟΚ έχασε στο Καραΐσκάκη και στο ΟΑΚΑ, αποδέχτηκε την ήττα και αποχώρησε σαν κύριος, χωρίς να αποπειραθεί να κερδίσει κάτι με ανήθικο τρόπο, ούτε έχοντας άλλα κόλπα στο πίσω μέρος του μυαλού. Ούτε χρεώνοντας τη δική του αδυναμία σε κάποιον κατασκευασμένο εχθρό, όπως συνηθίζουν φέτος οι γαύροι.

Όπως ο Δώνης λοιπόν ξεκίνησε εν γνώσει του από το μείον, έτσι και ο Λουτσέσκου νόμιζε πως έχει να κάνει με άντρες, με κανονικές ομάδες που θα προσπαθήσουν να κερδίσουν στο χόρτο, όπως έκανε κι εκείνος.

Αντ΄ αυτού είδε έναν κατ΄επίφαση συνάδελφό του να παίζει θέατρο και δυο εβδομάδες μετά, να του ακυρώνουν με τον τσαμπουκά καθαρό γκολ που αρχικά είχε μετρήσει και καπάκι την ηττημένη ν΄αποχωρεί, επικαλούμενη φόβο από μια φωτογραφία.

Υπόψιν πως μέχρι το 90, η ομάδα του έχανε το πρωτάθλημα αλλά τόσο ο ίδιος, όσο οι παίκτες του, αλλά και ο κόσμος ήταν άψογοι σε όλα τους, ούτε με τραμπούκα, ούτε με τσαμπουκάδες έδρας, ούτε με ανήθικες μεθόδους, προσπάθησαν να κερδίσουν κάτι..

Ο ΠΑΟΚ κι ο Λουτσέσκου λοιπόν σεβάστηκαν τους πάντες, το μόνο που ήθελαν ήταν να παίξουν ποδόσφαιρο, να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στο χόρτο, φεύγοντας ως νικητές, μόνο αν το άξιζαν. Δεν έκλεψαν, δεν έκαναν τους καραγκιόζηδες, δεν έπαιξαν θέατρο. Ούτε εκβίασαν, όπως ο Τζάμπας με τα «αν τολμάνε, ας αλλάξουν την απόφαση!». Μια απόφαση κόντρα στον ΚΑΠ θυμίζω, που προβλέπει ρητά αφαίρεση βαθμών και μηδενισμό όποιας ομάδας αποχωρήσει, χωρίς να έχει αποφασίσει σχετικά ο διαιτητής.

Αντίθετα, ο ίδιος και η ομάδα του έπεσαν θύματα τέτοιων πρακτικών και από πάνω οι κλέφτες του έκαναν υποδείξεις αθλητικού savoir vivre, με προτεταμένο το δάχτυλο.

Εν κατακλείδι, από τον Δώνη και την ομάδα του δεν έκλεψαν κάτι, ίσα ίσα η αφαίρεση βαθμών ήταν χαριστική ποινή, εξ΄αιτίας της αλλαγής του κανονισμού, που έγινε ειδικά για τον Παναθηναϊκό.

Παρόλα αυτά, έχει κάθε δικαίωμα να μετρά τους βαθμούς που μάζεψε στο χόρτο, δικοί του είναι, αυτός τους κέρδισε, ουδείς δικαιούται να του απαγορεύσει να τους προσμετρά.

Σημειώστε επίσης πως τους βαθμούς αυτούς, δεν τους έδωσαν σε άλλη ανταγωνίστρια ομάδα, απλώς αφαιρέθηκαν από τον Παναθηναϊκό.

Στην περίπτωση του Λουτσέσκου, οι βαθμοί εκλάπησαν, με το δόλο να είναι προφανής! Το αντικείμενο της κλοπής μάλιστα, έγινε δώρο στους κλέφτες, μαζί με το πρωτάθλημα!

Είπαμε όμως, ο Ρουμάνος αν κι έχει υποστεί τα πάνδεινα είναι άλλη κατηγορία, δε δικαιούται να ομιλεί.

Αυτά άραγε συνέβαιναν, στη Γερμανία του Χίτλερ;

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…