Τελικά μήπως παίρνει πολλά; Τελικά ο Καλάθης είναι απλά ένας μέτριος παίκτης που παίρνει αυτά τα χρήματα είτε λόγω τρέλας του Γιαννακόπουλου, είτε επειδή ως Έλληνας είναι υπερτιμημένος; Νομίζω ότι οι απαντήσεις εδόθησαν.
Ποιος το περίμενε αλήθεια αυτό; Ποιος πίστευε πριν από λίγους μόνο μήνες ότι ο Παναθηναϊκός θα συνέχιζε στην οκτάδα, ενώ ο αιώνιος αντίπαλος του θα ήταν εκτός συνέχειας πριν ακόμα παίξει τον τελευταίο του αγώνα στην κανονική διάρκεια; Ποιος βλέποντας τους πράσινους να παραπαίουν μακριά από το Ο.Α.Κ.Α πίστευε ότι θα έφευγαν νικητές από έδρες, όπως αυτές στη Μόσχα και στο Μιλάνο, φθάνοντας τελικά μέχρι την έκτη θέση;
Ποιος πίστευε ότι ένας μεγάλης ηλικίας Αμερικανός προπονητής, που αντιμετώπιζε την έλευση του στη χώρα μας ως μια ακόμη περιπέτεια, θα έβαζε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δόθηκαν και μάλιστα με εμφατικό τρόπο. Στους δύσπιστους παρακαλώ να συμπεριλάβετε και εμένα.
Πάμε τώρα και στον Καλάθη. Ο Νικ απλά και καθαρά χθες τα…έδειξε σε πολύ κόσμο για μια ακόμη φορά. Μπορεί να πέτυχε στο τελευταίο ματς της κανονικής περιόδου το περιβόητο triple double, όμως, αν κοιτάξουμε προσεκτικά τα στατιστικά του, ειδικά κατά τη διάρκεια του μεγάλου ντεμαράζ νικών του τριφυλλιού, θα παρατηρήσουμε ότι το πλησίασε αρκετές φορές. Ο Καλάθης είναι χωρίς αμφιβολία ο μεγάλος ηγέτης του Παναθηναϊκού στη νέα εποχή.
Πήρε τη σκυτάλη από τον τεράστιο Δημήτρη Διαμαντίδη και το έργο του ήταν και παραμένει πολύ δύσκολο. Στην Ελλάδα ο Σύλλογος παραμένει κυρίαρχος, στην Euroleague όμως απέχει εδώ και αρκετά χρόνια από την μεγάλη γιορτή, το Final – Four. Το μεγάλο στοίχημα επομένως για τον Νικ και τους συμπαίκτες του είναι να φθάσουν την ομάδα μέχρι το τέλος του δρόμου. Το αν θα το καταφέρουν φέτος αυτό μένει να το δούμε.
Είναι αμέτρητες οι φορές που στη νυχτερινή ραδιοφωνική παρέα έχω προσπαθήσει να υπερασπιστώ τον συγκεκριμένο παίκτη σε φίλους του τριφυλλιού και αντιπάλους. Το πόσο έχει λοιδωρηθεί για τις επιδόσεις του στο μακρινό σουτ, ακόμα και » ανακοίνωση» είχε βγει από ομάδα άλλου αθλήματος με ειρωνική διάθεση για τον Νικ, είναι παροιμιώδες. Μα αν είχε και καλό ποσοστό στο μακρινό σουτ τότε θα ήταν βασικός στο NBA και θα ερχόταν στην Ελλάδα μόνο για διακοπές.
Η επόμενη μέρα φέρνει τους πράσινους απέναντι στην Ρεάλ σε ένα ζευγάρι που και πέρυσι αντάμωσε στην ίδια φάση. Τότε η Βασίλισσα είχε πληγώσει τον εξάστερο κερδίζοντας το δεύτερο ματς στην Αθήνα επικρατώντας τελικά με 3-1 στη σειρά και παίρνοντας την πρόκριση για την τελική φάση. Φέτος τα πράγματα μοιάζουν να είναι διαφορετικά ή μήπως όχι; Η Ρεάλ είναι μια πολύ γεμάτη ομάδα.
Έχει βάθος στο ρόστερ της ικανό να αντεπεξέλθει σε κάθε απουσία. Ναι σε κάθε απώλεια, όχι όμως αν αυτή αφορά τον Γιούλ. Ο λόγος; Πέρυσι υπήρχε ο Ντόνσιτς φέτος ο ηγέτης αν ο Ισπανός λείπει αγνοείται. Έχει πολλά ψηλά κορμιά, καλούς και αξιόπιστους σουτέρ και έναν αναγεννημένο Ρούντι που βάζουν δύσκολα σε κάθε αντίπαλο, όμως, δεν είναι ακτύπητη. Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του είναι μια διαφορά η πιο βελτιωμένη ομάδα μετά τις γιορτές και ίσως η πιο φορμαρισμένη αυτή τη στιγμή στη διοργάνωση.
Για να πάρεις την πρόκριση κόντρα σε μια τέτοια μηχανή πρέπει να βγάλεις στο παρκέ πολλή ενέργεια, πάθος και σοβαρότητα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό κάθε αγώνα. Σε λιγότερο από δύο εβδομάδες οι απαντήσεις θα μας δοθούν στα παρκέ. Εφικτό το σπάσιμο έδρας από το τριφύλλι, το ίδιο για να μην πω περισσότερο από τη Βασίλισσα. Καλή επιτυχία στον Παναθηναϊκό, που επιμένει να ασχολείται με το άθλημα και όχι με το παρασκήνιο…..