Μπεγλερίσανε τον υφυπουργό σαν χάντρα στο κομπολόι τους οι παράγοντες, του τάξανε γάμο (αναδιάρθρωση), φάγανε την προίκα (τηλεοπτικά) και στρίψανε δια του αρραβώνος, καρτερώντας την επόμενη κορασίδα...
Και τώρα υφυπουργέ μας; Τι κάνουμε τώρα που οι ποδοσφαιρικές παράγοντες σε κάνανε χάντρα και σε παίξανε κομπολόι; Τι κάνουμε που σε δουλέψανε (και) πέρσι, που σ’ αφήσανε να λες στις κάμερες και στα μικρόφωνα μεγάλα και παχιά λόγια για την αναδιάρθρωση και την πρόοδο του ποδοσφαίρου, μόνο και μόνο για να σου πάρουν τα πολλά εκατομμύρια της ΕΡΤ και μην τον είδατε μετά τον Παναή; Τι κάνουμε που από «αναμορφωτή» του ποδοσφαίρου σε περιγελούν, «στρίβειν δια του αρραβώνος»;
«Οποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες», λέει μια από τις πιο γνωστές μας παροιμίες. Ξέρω, σου απευθύνομαι συχνά με παροιμίες, αλλά δεν φταίω εγώ, εσύ τις προ(σ)καλείς! «Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα» (πάλι παροιμία και ταιριάζει γάντι στην περίπτωση)! Διότι είδες (σου δείχνανε) το τυρί -ν’ αφήσεις υποτίθεται ανεξίτηλο το στίγμα σου- και δεν έβλεπες τη φάκα! Κι όσοι την βλέπαμε (κοιτώντας το φεγγάρι κι όχι το δάχτυλο, για να μιλήσω και σε οικεία σου γλώσσα) και γράφαμε και καταδεικνύαμε ότι το χειρίζεσαι ατελέσφορα, πως θα σε (ξανα)δουλέψουν, ήμασταν «βαλτοί»! Πόση μεγαλομανία…
Και τώρα τι κάνουμε, Γιώργο Βασιλειάδη; Τώρα που τους έδωσες -σκανδαλωδώς- τα πολλά εκατομμύρια της ΕΡΤ, χωρίς καν να τους δεσμεύσεις ουσιαστικά (π.χ. με ρήτρες μη καταβολής του 50% στα συμβόλαια, αν δεν κάνανε αναδιάρθρωση); Τώρα που σε εξευτελίζουν -και μαζί με εσένα όλη την κυβέρνηση- ομόφωνα, αποφασίζοντας ότι θα παραμείνουν 16 (όπως πολύ καλά ήξερες από τα Χριστούγεννα ότι σχεδίαζαν, αλλά και πάλι επί τρίμηνο παρέμεινες αναποτελεσματικός);
Κι έχουν και το θράσος («δώσε θάρρος στον χωριάτη να σ’ ανέβει στο κρεβάτι» -κι άλλη παροιμία!) να έρθουν -πάλι, όπως τις προάλλες η λίγκα με αρχηγό τον κακουργηματικά καταδικασμένο Βασίλη Γκαγκάτση, που εσύ φρόντισες και αναβίωσες, για να σε «δαγκώσει» κι εσένα- να σου το πουν κατάμουτρα! Θα τους ξαναδεχτείς, ε; Δεν λέω, δημιουργεί ψήγματα «συμπάθειας» η κίνηση να δείξεις ότι θα το πιείς το πικρό ποτήρι ως την τελευταία σταγόνα, αλλά η εικόνα που θα μείνει στο τέλος (θα) είναι της απόλυτης αδυναμίας…
Κρίμα, χάθηκε μια (ακόμα) ευκαιρία να εξορθολογιστεί αυτή η φούσκα των τόσων επαγγελματικών ομάδων στη μεγάλη κατηγορία, να γίνει κάπως ανταγωνιστικό σ’ ολόκληρη την πυραμίδα, από την κορυφή ως τον βυθό, το πρωτάθλημα. Και χάθηκε και πληρώθηκε τσάμπα και βερεσέ! «Και κερατάς και δαρμένος» στην αργκό…
Πριν από 55 χρόνια, Μητσάκης και Οικονομίδης γράψανε το παρακάτω τραγούδι. Το πρωτοτραγούδησε η Δούκισσα. Αφιερωμένο, να πάνε κάτω τα σεκλέτια…