Σπανούλη, με το καλό να επιστρέψεις δυνατός στα γήπεδα

Μια χρονιά σκέτη απογοήτευση για τον μπασκετικό Ολυμπιακό πάει να κλείσει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Ο ηγέτης της, ο αρχηγός της Βασίλης Σπανούλης, βγήκε οριστικά νοκ- άουτ για τη συνέχεια της φετινής χρονιάς με την επιστροφή του να προσδιορίζεται μετά από έξι μήνες. Το θέμα, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, δεν είναι η τρέχουσα σεζόν, αλλά η επόμενη μέρα της ομάδας.

Η χρονιά που είναι σε εξέλιξη δεν έχει κάτι από στόχους για να κυνηγήσει ο Ολυμπιακός. Στα εντός των τειχών τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Το Κύπελλο χάθηκε όπως χάθηκε, ενώ και στο πρωτάθλημα οι διοικούντες δεν δείχνουν διάθεση να αλλάξουν στάση. Θέλουν να τραβήξουν το σχοινί μέχρι τέλους στερώντας από τους παίκτες και τον προπονητή τη δυνατότητα να διεκδικήσουν, με τις όποιες πιθανότητες υπάρχουν, τον τίτλο.

Στα της Euroleague τώρα πια και εκεί τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα. Ακόμα και αν ο Μπλατ και οι παίκτες του σώσουν, έστω και στο τέλος, την παρτίδα φαίνεται ότι η ομάδα δεν έχει καμία τύχη στα play- off. Με εμφανείς παθογένειες στη στελέχωση του ρόστερ, με σοβαρές ελλείψεις σε καίριες θέσεις, με απώλειες σημαντικές λόγω τραυματισμών, το ερυθρόλευκο τρένο εκτροχιάστηκε εδώ και καιρό. Πάμε όμως και στον μεγάλο άτυχο, τον Βασίλη Σπανούλη.

Αποτελεί ένα πραγματικό παίκτη – τοτέμ τόσο για την ομάδα του όσο και για το ευρωπαϊκό μπάσκετ γενικότερα. Με την παρουσία του όλα αυτά τα χρόνια έχει επάξια κερδίσει μια περίοπτη θέση στην κατηγορία Euroleague Legend. Δεν είναι μόνο οι τίτλοι που έχει κατακτήσει στην έως τώρα καριέρα του, αλλά και το πόσο κομβικός έχει υπάρξει για την πορεία των ομάδων στις οποίες έχει αγωνιστεί.

Υπάρχει κανείς, που να γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα στο χώρο του αθλήματος, που να μην παραδέχεται ότι ο αν δεν υπήρχε ο Σπανούλης ο Ολυμπιακός δεν θα είχε πετύχει όσα έχει πετύχει την τελευταία δεκαετία; Η μεταγραφή του από τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2010 άλλαξε τις ισορροπίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.

Με την δική του παρουσία και καθοδήγηση οι ερυθρόλευκοι πήραν τρία πρωταθλήματα, το 2012, το 2015 και το 2016, ένα Κύπελλο, το 2011 και το μεγαλύτερο επίτευγμα τους, οι δύο κατακτήσεις της κορυφής της Ευρώπης το 2012 και το 2013. Πήρε μια ομάδα που είχε χαρακτηριστεί λούζερ μετά από συνεχόμενες αποτυχίες και την μετέτρεψε σε μια ομάδα που για να την κερδίσεις έπρεπε να φτύσεις κυριολεκτικά αίμα στο παρκέ.

Ο χρόνος όμως είναι ανίκητος. Ούτε ο Σπανούλης μπορεί να τον νικήσει. Πρέπει να το καταλάβει και ο ίδιος και η ομάδα του. Το περασμένο καλοκαίρι, με βάση τις επιλογές που έγιναν, μάλλον κανείς δεν ήθελε να το δει ή να το παραδεχθεί.

Πάλι το ρόστερ φτιάχτηκε γύρω και πάνω στους Σπανούλη και Πρίντεζη. Οι ξένοι που αποκτήθηκαν ήταν στοιχήματα, άπειροι ή ρολίστες στις μέχρι τώρα ομάδες τους. Η επόμενη μέρα θα είναι δύσκολη και θέλει γενναίες αποφάσεις.

Θέλει μεταγραφές από το πάνω ράφι, ειδικά στην περίπτωση που η διοίκηση αποφασίσει να βάλει στη ζωή της ομάδας και την Αδριατική Λίγκα, θέλει να διαφοροποιηθεί ο ρόλος των δύο μεγάλων παικτών της ομάδας και κυρίως θέλει υπομονή και ηρεμία. Τα χρήματα, όπως φαίνεται, δεν περισσεύουν οπότε οι κινήσεις επιβάλλεται να είναι διπλά προσεκτικές. Στην περίπτωση του Σπανούλη η ομάδα καλείται να κάνει το χρέος της απέναντι στην ιστορία της, το παρόν, αλλά και το μέλλον της.

Το συμβόλαιο του αρχηγού εκπνέει το προσεχές καλοκαίρι, όταν δηλαδή θα βρίσκεται σε περίοδο αποθεραπείας. Ο Ολυμπιακός πρέπει να δώσει στον μεγαλύτερο παίκτη της ιστορίας του τη δυνατότητα να τελειώσει την καριέρα του όπως του αξίζει, δηλαδή όρθιος μέσα στο παρκέ. Από την άλλη, όμως, πρέπει και να καταλάβει και ο Σπανούλης ότι όλα κάποτε τελειώνουν. Τι σημαίνει αυτό;

Να δεχτεί μεγάλη μείωση στα χρήματα του έτσι ώστε να μην εγκλωβίσει την διοίκηση των ερυθρόλευκων σε λάθος κινήσεις. Να βοηθήσει με αυτόν τον τρόπο για τη μετάβαση στην επόμενη, χωρίς αυτόν πια στο γήπεδο, μέρα. Πριν απ’ όλα όμως να του ευχηθούμε καλή και ταχεία ανάρρωση, τα υπόλοιπα έπονται…..