Βάζοντας τον χουλιγκανισμό στη ζυγαριά

Μετά την πρόσφατη έξαρση συγκρούσεων, κατέθεσα τις απόψεις μου για τον χουλιγκανισμό. Δεν θεωρώ ότι είναι ένα πρόβλημα που λύνεται.  Ούτε πιστεύω ότι η -διαχρονικά παντελώς ανίκανη σε σοβαρά θέματα, αλλά και στη διαχείριση… θυμού και ηλιθίων- Ελλάδα μπορεί να κάνει κάτι για να σταματήσει το φαινόμενο. Είναι κωμικό, υποτιμά τη νοημοσύνη μας, να νομίζουμε ότι οι Βασιλειάδηδες, οι Κοντονήδες, οι Ορφανοί και η… Αννα Καραμανλή θα λύσουν το πρόβλημα. Ας είμαστε στοιχειωδώς σοβαροί.

Εξάλλου, πιστεύω ότι δεν είμαι ο μόνος που θεωρώ πως πολλές φορές (τις περισσότερες, αν όχι… πάντα), αυτές οι ακραίες συμπεριφορές, οι ωμότητες των χούλιγκαν, αποτελούν μια σπουδαία ευκαιρία για τους «Μαυρογιαλούργους» της πολιτικής μας. Μια ευκαιρία να παραστήσουν τους θυμωμένους, τους αηδιασμένους, τους σοκαρισμένους και να μας ενημερώσουν ότι θα φέρουν επανάσταση με τα σούπερ ντούπερ ουάου μέτρα που θα λάβουν για την πάταξη των εγκληματικών αυτών στοιχείων. Εως κάποια ηλικία έχει κάποια πλάκα να τους ακούς, όταν μεγαλώνεις, η επανάληψη σε κουράζει.

Βεβαίως, οι πολιτικοί δεν είναι κάποιοι εξωγήινοι που προσγειώθηκαν την Ελλάδα και είμαστε αναγκασμένοι να τους ανεχόμαστε, επειδή προέρχονται από κάποια ανώτερη φυλή. Είναι «εμείς». Ο περίγυρός σου, οι φίλοι σου, κάποιος τρίτος ξάδερφος, ένας γνωστός του γνωστού. Αρα, αποτυπώνουν αυτό που όλοι είμαστε και κάνουμε σε αυτή την κοινωνία. Οπότε καλό θα είναι να μην εκπλησσόμαστε τόσο εύκολα. Με ό,τι κάνουν. Και κάποιες φορές να απέχουμε από την υποκριτική έκπληξη που όλοι αισθάνονται ξαφνικά.

Τις τελευταίες ημέρες, λοιπόν, το πανελλήνιο έχει «σοκαριστεί» από τρία πανό.
* Από ένα ντροπιαστικό πανό που ανέβηκε στις εξέδρες του ΟΑΚΑ και αφορούσε την επίθεση των οπαδών του Παναθηναϊκού (διότι πλέον ανέλαβαν και επίσημα την ευθύνη) σε γυναικόπαιδα και ΑμεΑ, στο Παπαστράτειο.
* Και από ακόμη δύο απαράδεκτα, απάνθρωπα πανό που ανέβηκαν στο ΣΕΦ και τα οποία αφορούσαν στη «μάχη της Λαυρίου». Μια μαύρη μέρα για τον ελληνικό αθλητισμό, όταν έχασε τη ζωή του ο οπαδός του Παναθηναϊκού, Μιχάλης Φιλόπουλος, σε προκαθορισμένο ραντεβού οπαδών Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού.

Η ΖΥΓΑΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΟ

Οποιος προσπαθεί να δικαιολογήσει ένα από τα δύο, είναι χειρότερος από αυτούς που τα ανάρτησαν.
Οποιος απαντήσει με οπαδική λογική «ναι, αλλά στη μία περίπτωση υπήρχε θάνατος και στην άλλη… απλοί ξυλοδαρμοί», είναι το ίδιο μαλάκας με εκείνον που θα του ανταπαντήσει «ναι, αλλά στη Λαυρίου, όσοι πήγαν, ήξεραν ότι μπορεί και να έτρωγαν το κεφάλι τους, με τόσα μαχαίρια, μολότοφ και όπλα που κουβαλούσαν και οι δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις. Στο Παπαστράτειο, είχε γυναίκες, παιδιά και ΑμεΑ, που μπορούσαν να πάθουν χειρότερα, λόγω άγνοιας και αθωότητας».

Οποιος ανοίγει τέτοια κουβέντα και προσπαθεί να ζυγίσει τον χουλιγκανισμό, αναλόγως από ποια πλευρά των συμφέρει, είναι ο ίδιος που δίνει τροφή στο αληταριό. Προφανώς ισχύει για όλους. Και φυσικά και πρωτίστως για τα media. Που κάνουν ό,τι μπορούν για να μαθαίνουν τον κόσμο ότι πρέπει να σκέφτεται πρώτα πώς να «γαμ…» τον αντίπαλο και μετά ποιο είναι το σωστό, το ηθικό, το ανθρώπινο.

Να δεχθώ ότι σε θέματα αθλητικά, λίγο πολύ όλοι έχουν την υποκειμενικότητα σε κάθε τους αντίδραση. Αλλά εδώ δεν μιλάμε για αθλητισμό. Μιλάμε για κάτι άλλο. Μιλάμε για εγκληματικά στοιχεία, που απλώς έτυχε να δρουν γύρω από τον αθλητισμό. Και που δεν εμπλέκονται ουσιαστικά στην κουβέντα του αθλητισμού. Αλλά αποτελούν ένα πρόβλημα της κοινωνίας. Δεν γίνεται, λοιπόν, να αντιμετωπίζονται μονόπαντα. Πόσο μάλλον, από δικαστικούς λειτουργούς.

ΔΙΩΞΕΙΣ, ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ, ΟΜΑΔΕΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ…

Η έκταση που πήραν τα πανό στο ΣΕΦ, προκάλεσε μια σειρά από ενδιαφέρουσες εξελίξεις. Μία εξ αυτών αφορούσε στη μήνυση της ΚΑΕ Παναθηναϊκός. Μία δεύτερη, στην τοποθέτηση της Πράσινης ΚΑΕ για το γεγονός, αλλά και την… αμνησία της σχετικά με τα δικά της «καμάρια». Μια τρίτη, την αφωνία από την πλευρά της ΚΑΕ Ολυμπιακός. Και μία τέταρτη, την κινητοποίηση της εισαγγελίας Πειραιά, η οποία ΘΑ ζητήσει υλικό (βίντεο, φωτογραφίες) για να ταυτοποιήσει τους οπαδούς του Ολυμπιακού, που σήκωσαν τα εν λόγω πανό. Με σκοπό να προβεί σε διώξεις.

Μάλιστα, αναφέρεται ότι εάν γίνει ταυτοποίηση κάποιων εξ αυτών, δύναται να καταδικαστούν με βάση το άρθρο 185 του ποινικού κώδικα, το οποίο αναφέρει πως «…ποιος εγκωμιάζει δημόσια και με οποιονδήποτε τρόπο έγκλημα που διαπράχθηκε και έτσι εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών».

Μια στιγμή, όμως. Σε αυτό το άρθρο δεν υπόκειται και το πανό του ΟΑΚΑ. Σε αυτό το άρθρο δεν υπόκεινται ΟΛΑ, ΜΑ ΟΛΑ τα πανό που σηκώνουν κάθε Σαββατοκύριακο οι οπαδοί των ομάδων στα γήπεδα; Δεν θα έπρεπε, αφού ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και όλοι οι αρμόδιοι βροντοφωνάζουν «φτάνει πια με αυτό το αίσχος», να υπάρξει μια πιο γενική αντιμετώπιση; Θα μου πείτε, πριν από λίγες εβδομάδες έγιναν «ντου» της Αστυνομίας στους συνδέσμους οπαδών. Και λύγισαν τα φανάρια από τη συγκίνηση. Λύθηκε το πρόβλημα, τέλος στον χουλιγκανισμό.

Ανατριχίλα και δέος από τη φοβερή και τρομερή κινητοποίηση των δικαστικών λειτουργών.
Ανατριχίλα και δέος για τις δυνάμεις καταστολής της χώρας, που έχουν λύσει το πρόβλημα, συλλαμβάνοντας 6-7 16χρονους που πήγαιναν να κάνουν «ντου» σε σύνδεσμο.

ΟΥΓΚΑΓΚΑ ΜΠΟΥΜ ΜΠΟΥΜ ΧΙ ΓΚΑΠΑ ΓΚΟΥΜ ΜΠΙΡΛΙ ΓΚΑΓΚΑ

Για να τελειώνουμε. Οποιος πιστεύει ότι έτσι λύνεται το πρόβλημα, καλά κάνει και το πιστεύει. Θα ζήσει πολλά χρόνια, στην άγνοια και τη βολή του. Οι υπόλοιποι, είναι σημαντικό να εύχονται μην τυχόν και γίνει καμιά μαλακία και πέσουν πάνω σε τίποτα συμπλοκές χουλιγκάνων. Όχι τίποτε άλλο, αλλά την επόμενη ημέρα η στραπατσαρισμένη μούρη τους θα κάνει τον γύρω του διαδικτύου και των ΜΜΕ από τους ευκαιριακούς ευαίσθητους. Οι πολιτικοί θα κατηγορούν, τα media θα δικάζουν, οι δικαστικοί λειτουργοί θα κινηθούν και όλοι μαζί θα απαντούν καθαρά «Ουγκάγκα μπουμ μπουμ χι γκάπα γκουμ μπιρλί γκαγκά». Που έλεγε ξεκάθαρα και ο Χάρρυ Κλυνν. Λύνοντας, έτσι μια και καλή το πρόβλημα του χουλιγκανισμού…

ΥΓ. Το μόνο στο οποίο μπορεί να ελπίζει ο απλώς πολίτης, ο αθώος, ο αμέριμνος, ο ανυποψίαστος, είναι στη… συμπόνια των χούλιγκαν. Μη φάει καμιά ξώφαλτση. Διότι αυτό είναι το σημαντικό: Να μην πλήττονται οι αθώοι. Αυτοί που μαχαιρώνονται, ανταλλάσσουν μολότοφ, πέτρες και… πιστολιές, δεν είναι αθώοι. Αλλά αποφασισμένοι να κάνουν… ό,τι κάνουν. Τους υπόλοιπους, ας τους αφήσουν απ’ έξω. Δεν τους φταίνε σε τίποτα.

ΥΓ2. Κάποιες φορές, είναι προτιμότερη η σιωπή, η περισυλλογή, η αυτοκριτική, από μια δημόσια τοποθέτηση που θα γίνει για τα μάτια του κόσμου και θα είναι γεμάτη υποκρισία.

ΥΓ3. Η απάντηση στο πρόβλημα του χουλιγκανισμού, έχει δοθεί από τον μέγιστο Χάρρυ Κλυνν: Ουγκάγκα μπουμ μπουμ χι γκάπα γκουμ μπιρλί γκαγκά. Ξεκάθαρα…