Δεν θυμίζει Ολυμπιακό του παρελθόντος όλο αυτό…

Γράφω, σβήνω, γράφω, σβήνω. Μία διαδικασία που από τη στιγμή που ξεκίνησα να ασχολούμαι με το συγκεκριμένο μπλογκ, διήρκεσε μπόλικη ώρα. Τόσες σκέψεις στο μυαλό μου, που είναι δύσκολο να τις αποτυπώσω σε ένα κείμενο.

Ο Ολυμπιακός είναι πλέον με το ένα πόδι εκτός πλέι οφ. Κακό για το πρεστίζ μίας ομάδας όπως αυτή των Ερυθρόλευκων, λογικό βάσει της εικόνας τους όμως όλο αυτό το διάστημα. Έχοντας 2-8 ρεκόρ σε δέκα αγωνιστικές, δεν δικαιούται κάτι άλλο η ομάδα του Πειραιά. Μην κρυβόμαστε…

Πριν το παιχνίδι με την Ζαλγκίρις είχαμε γράψει ότι με αυτήν την εικόνα δεν υπάρχει τρόπος για να καμφθεί η αντίσταση του συγκροτήματος του Σάρας. Ο Ολυμπιακός για 25 λεπτά ως ένα σημείο αψήφησε την λογική. Αιτία για να συμβεί αυτό ήταν αυτό το παλικαράκι που ήρθε στην χώρα μας στα μεσα του Φλεβάρη, του Μπριάντε Ουέμπερ.

Είναι τόσο καλός ο Αμερικανός ή υπόλοιποι περιφερειακοί του Ολυμπιακού είναι σε κάκιστη κατάσταση; Κανείς δεν έχει ακριβή απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Το θέμα ήταν όμως πως οι γηπεδούχοι ήταν μέσα στο ματς και με την τρέλα του έφτασαν να προηγούνται ακόμα και με 12 πόντους. Από κείνη τη στιγμή και έπειτα όμως; Καθίζηση…

Ο Σάρας είχε βρει τον μπελά του με τον Ουέμπερ, όσο όμως οι Ερυθρόλευκοι ήταν απογοητευτικοί από το τρίποντο, όπως όλο αυτό το διάστημα εξάλλου, γνώριζε ότι έπρεπε να κλείσει την ρακέτα του. Ο Ολυμπιακός είχε μόλις 4 προσπάθειες για τρίποντο στο δεύτερο ημίχρονο! Δεν απείλησε καθόλου από την περιφέρεια, ενώ το τελευταίο του εύστοχο σουτ από τα 6,75μ ήταν στο 27-27 από τον Μπριάντε Ουέμπερ!

Τι έκανε λοιπόν ο προπονητής της Ζαλγκίρις; Έριξε στο παρκέ τον Τόμπσον για να φθείρει τον Μιλουτίνοφ, την ώρα που ο Σέρβος ξεζουμιζόταν από τον προπονητή του, ο οποίος είναι στιγμές που δεν βλέπει ΚΑΝΕΝΑΝ στον πάγκο του. Παράλληλα ο Μπλατ δεν ακολουθούσε στον αντίπαλό του στα σχήματα, πέρασε τον Μπόγρη για ελάχιστα δευτερόλεπτα στην 4η περίοδο, δεν έβαλε καν τον Αγραβάνη, έχοντας τον Πρίντεζη σε ημιλιπόθυμη κατάσταση παίζοντας με πυρετό και έχοντας πάρει ισχυρά αντιπυρετικά.

Φταίει μόνο ο Μπλατ γι αυτήν την εικόνα; Δεν γίνεται να φέρει μόνο ο προπονητής την ευθύνη. Τι να κάνει δηλαδή; Να βάλει αυτός τα ελεύθερα σουτ που βρήκε ο Τουπάν ας πούμε; Όχι.. Το ζητούμενο ήταν ότι απέναντι στο μπάσκετ της Ζαλγκίρις και τους λεονταρισμούς των Μιλουτίνοφ και Ουέμπερ, επικράτησε η μπασκετική λογική και οι Λιθουανοί έφυγαν με τη νίκη από το ΣΕΦ.

Αξίζει στον Ολυμπιακό να περιμένουν τους άλλους για να προκριθεί στα πλέι οφ; Η προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν του αξίζει αυτή η αγωνία. Όμως στον αθλητισμό πολλές φορές η δικαιοσύνη δεν παίζει ρόλο, με το λεγόμενο «δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος αλλά και ο τυχερός», να βρίσκει την πλήρη εφαρμογή και οι Ερυθρόλευκοι να είναι ακόμα… ζωντανοί στο κυνήγι της πρόκρισης.

Θέλω ο Ολυμπιακός να είναι στις οχτώ ομάδες που θα παλέψουν για τις τέσσερις θέσεις που οδηγούν στο Final 4 της Βιτόρια; Δεν μπορώ να πω όχι, αλλά φοβάμαι δυστυχώς όπως προείπα, δεν αξίζει βάσει της εικόνας του το συγκρότημα του Μπλατ να προκριθεί.

Ο ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΟΥΕΜΠΕΡ

Αν είχα τις τύχες αυτής της ομάδας στα χέρια μου, εκτός από την περισυλλογή που θα είχα βυθιστεί, οι πρώτες κινήσεις μου θα ήταν δύο.

Οι ανανεώσεις του Βασίλη Σπανούλη και του Μπριάντε Ουέμπερ. Για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Ο πρώτος είναι απλός και τον καταλαβαίνετε όλοι.

Ο άνθρωπος που άλλαξε την μοίρα του μπασκετικού τμήματος, ΠΡΕΠΕΙ να παραμείνει και να κλείσει την καριέρα του στο Λιμάνι όπως του αξίζει. Στο παρκέ και όχι μακριά από αυτό. Ως ένδειξη σεβασμού και μόνο, στον Σπανούλη που ήταν έτοιμος να δαγκώσει την διαφημιστική πινακίδα στα τελευταία λεπτά του αγώνα με την Ζαλγκίρις, όντας ανήμπορος να παίξει. Γνωρίζω ότι δεν πρόκειται να τα παρατήσει παρά τα 37 χρόνια της ηλικίας του.

Οσο για τον δεύτερο; Όχι επειδή πήγε μόνος του να νικήσει την Ζαλγκίρις και όχι επειδή δείχνει ότι διαθέτει το πακέτο για να γίνει ακόμα καλύτερος στις επόμενες χρονιές του στην Ευρωλίγκα.

Αλλά επειδή ο Μπριάντε Ουέμπερ έχει αυτό που αναζητά ο κόσμος του Ολυμπιακού και θέλει από τους παίκτες της ομάδας. Να διψούν για τη νίκη, να «σκυλιάζουν» όταν χάνουν, να παλεύουν για κάθε κατοχή, να μην νοιάζονται αν στραπατσαριστούν και να… τσαμπουκαλεύονται όποτε το χρειάζεται η ομάδα τους. Που να μην συμβιβάζεται με την ήττα και να μένει ξάγρυπνος επειδή χάνει.

Που κλαίει για την ομάδα του όταν βλέπει τους κόπους της να πηγαίνουν στράφι και παίζει μέχρι δακρύων.

Τον Ουέμπερ τον έχει λατρέψει ο κόσμος για το πάθος του και την σύνδεση που έχει με την εξέδρα. Με μία του κίνηση είναι ικανός να την αφυπνίσει… Και τέτοιους παίκτες δεν τους αφήνεις να φύγουν. Όχι στα λάθη του παρελθόντος. Μην γίνει και αυτος ένας Χάινς, ένας Χάντερ, ένας Χάκετ…

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ Η ΕΥΡΩΠΗ

Αυτήν την στιγμή απομένει ένα ακόμα παιχνίδι. Αυτό με την Νταρουσάφακα. Ευθύνες αποδίδονται καθημερινά σε όλους, όμως όσο η ομάδα διατηρεί τις ελπίδες της, οφείλουν άπαντες να παλέψουν μέχρι τέλους. Στην τελική είναι πιθανό το σενάριο από την επόμενη Παρασκευή οι Ερυθρόλευκοι να τσεκάρουν εισιτήρια για δύο ακόμα εβδομάδες μπάσκετ στην Ευρωλίγκα. Μέχρι τότε σιωπή. Δουλειά, μπάσκετ και τίποτα άλλο. Δεν υπάρχει χρόνος για δάκρυα αγαπητοί.

Όπως είχε πει ο Μίλαν Τόμιτς, ο Ολυμπιακός δεν τελειώνει ποτέ…

ΥΓ1 Κάθε φορά περνούσε στο παρκέ, κάθε φορά ήταν αρνητικός για την ομάδα του. Ο ΛεΝτέι των τόσων σκαμπανεβασμάτων μέσα στην σεζόν. Το να είσαι εκ των κορυφαίων ρούκι στα μέσα της σεζόν και… ρολίστας στο τέλος της, μπορεί να είναι κάτι που σημαίνει πολλά. Όπως και ο Γκος. «Πνιγμένοι» στο πρέπει…

ΥΓ2 Πολλές φορές βριζόμαστε, κάνουμε πλάκα βέβαια, διαφωνούμε, με κράζει για την εικόνα του Ολυμπιακού, εγώ για εκείνη του ποδοσφαίρου. Θα συμφωνήσω όμως απόλυτα με τον Γιώργο Νοικοκύρη αναφορικά με το πανό στο ΣΕΦ. Δανείζομαι λοιπόν το υστερόγραφό του, γιατί στην τελική η επανάληψη είναι αναγκαστική… Όπως έγραψε νωρίτερα λοιπόν ο Γιώργος: «Το να γράψει και να πει κανείς για τον εμετό που προκαλούν πανό σαν αυτά που αναρτήθηκαν στο ΣΕΦ και το ΟΑΚΑ είναι το λιγότερο. Κανονικά αν η Ελλάδα ήταν ένα κανονικό κράτος δεν θα είχαν αναρτηθεί ποτέ. Γιατί άπαντες θα φοβόντουσαν τις συνέπειες. Η ντροπή βεβαίως δεν είναι επιλεκτική, δεν ξεχωρίζει ανάλογα με το τι μας «συμφέρει». Ντροπή και εμετός είναι να πανηγυρίζεις με πανό για το θάνατο ενός ανθρώπου, ντροπή και εμετός είναι να πανηγυρίζεις γιατί χτύπησες γυναικόπαιδα και ΑΜΕΑ. Ντροπή και εμετός είναι να τα σπας στο γήπεδο, να σημαδεύεις με φωτοβολίδα γυναικόπαιδα, να τα σπας σε μια πόλη, να μπουκάρεις με ντου στα γήπεδα. Ντροπή και εμετός είναι να δικαιολογείς όλα τα παραπάνω, επιλεκτικά βεβαίως αυτά που σε “συμφέρουν”». Συμφωνώ μέχρι κεραίας…

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

ΥΓ3 Δεν θυμίζει Ολυμπιακό του παρελθόντος όλο αυτό. Και μόνο το γεγονός ότι έφυγα από το ΣΕΦ χωρίς να έχω σκάσει με την εικόνα. Και μόνο ότι είχα αυτό το συναίσθημα μέσα μου.