Από την απόβαση στην Ξάνθη, στην Σοβιετοποίηση του Λουκουμά

Έχω πέντε χιλιάρικα στην τσέπη και αγοράζω μηχανάκι για τις μετακινήσεις μου. Τα παίρνει o έμπορος και κάνει μια ανακαίνιση στο μαγαζί. Φορτώνεται με το ΑΕΚ (χαρτί) ο τύπος με τις ανακαινίσεις και αγοράζει ηλεκτρικές συσκευές για τη φρεσκοπαντρεμένη κόρη του.

Ο ιδιοκτήτης της εταιρίας ηλεκτρικών αποφασίζει να επενδύσει το κέρδος σε διαδικτυακή διαφήμιση και φυσικά επιλέγει to10.gr. Ο Χαραλαμπόπουλος βλέποντας τα έσοδα ν΄αυξάνονται, αποφασίζει να επιβραβεύσει τον πιο παραγωγικό, όμορφο, ειλικρινή, γοητευτικό και αποδοτικό μπλόκερ της ιστοσελίδας και χωρίς δεύτερη σκέψη καταλήγει στην αφεντιά μου.

Δε χρειάζεται να είσαι πτυχιούχος οικονομικών, για να καταλάβεις πως η αξία του χρήματος είναι σχετική και πολλαπλασιάζεται, ανάλογα με τις φορές που αυτό αλλάζει χέρια. Το εξηγεί παραστατικά το παράδειγμα της εισαγωγής, εγώ αγόρασα το μηχανάκι που ήθελα, ο άλλος έκανε ανακαίνιση, ο επόμενος έφτιαξε το σπίτι της κόρης του, ο τελευταίος διαφημίστηκε, ο Χαραλαμπόπουλος είχε έσοδα κι εγώ ανταμείφθηκα για την απόδοσή μου, χωρίς κανένας να ξοδέψει τίποτα, αφού τα χρήματα επέστρεψαν στην ίδια τσέπη! Βολευτήκαμε όλοι λοιπόν και γι αυτό αρκούσε μια βόλτα 5χιλ, ώστε να γίνουν δουλειές και να καλυφθούν ανάγκες αξίας 25χιλ…

Μια χώρα που οι κάτοικοι κρατάνε τα χρήματα τους κρυμμένα σε κάποιο χρηματοκιβώτιο μη βρίσκοντας λόγο να το ξοδέψουν, φοβούμενοι μην τα χάσουν ή τους το φάνε οι τράπεζες, είναι μια φτωχή χώρα. Ακόμα κι αν ο καθένας έχει από 1εκ, κάβα.

Μια χώρα όπου το χρήμα κινείται ακόμα και σε μη ακραία μορφή, ο κόσμος πηγαίνει διακοπές, τρώει κάπου κάπου σε ταβέρνα, ανανεώνει την επίπλωση του σπιτιού, την γκαρνταρόμπα κλπ-κλπ, γενικότερα προχωρά σε αγορές όχι απαραίτητα εξωφρενικές, είναι μια πλούσια χώρα, διότι γίνεται τζίρος. Κι απ΄αυτόν το τζίρο, «τρώνε» όλοι.

Πτωχευμένοι ήμασταν και με Αντρέα, Σημίτη, Καραμανλή, απλώς δεν το ξέραμε και το χρήμα -άσπρο, μαύρο, κίτρινο, δεν έχει σημασία- κυκλοφορούσε στην αγορά, σήμερα ή βρίσκεται κρυμμένο κάτω από μαξιλάρια ή έχει βγει στην Ελβετία.

Μεθαύριο Κυριακή, η Εγνατία θα πλημμυρίσει από ΠΑΟΚτσήδες που θα ταξιδέψουν στην Ξάνθη για να δούνε την ομάδα τους.

Για τους κάπως γηραιότερους είναι παλιμπαιδισμός, κάποτε ήταν μια καθιερωμένη Κυριακάτικη συνήθεια. Απαγορευμένη στις ημέρες μας.

Όλοι αυτοί θα βάλουν βενζίνη, θα φάνε, θα πιουν καφέδες, μπύρες, ρετσίνες, ούζα, ορισμένοι θα πάνε οικογενειακώς και θα διανυκτερεύσουν, συνδυάζοντας το γήπεδο με εκδρομή του ΣΚ.

Μιλάμε για λεφτά που θα διανεμηθούν κατά βάσει σε οικογενειακές επιχειρήσεις που τα έχουν ανάγκη και από τα οποία θα πληρωθούν εργαζόμενοι που τα έχουν επίσης ανάγκη, τα οποία όμως χάνονται κάθε Κυριακή, εξαιτίας ενός λουκουμά που παριστάνει τον υπουργό-σωτήρα του αθλητισμού.

Εννοείται πως δεν αναφέρομαι μόνο στον αγώνα του ΠΑΟΚ στην Ξάνθη, ούτε υποστηρίζω πως η απελευθέρωση των μετακινήσεων, αποτελεί πανάκεια για την οικονομική ευμάρεια της χώρας.

Είναι απλώς μια αφορμή για να καταδειχθεί η αρτηριοσκληρωτική και βλακώδης τακτική μιας εξουσίας, που ουδεμία σχέση έχει με την καθημερινότητα του πολίτη και την κοινή λογική.

Αυτό που συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, είναι μια απλή φωτογραφία του τρόπου που κυβερνάται η χώρα, από τυχάρπαστους αριβίστες, που νομίζεις πως ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν.

Το έχουμε εμπεδώσει πως φιλοσοφία και στόχος τους είναι να δημιουργήσουν ένα κρατικοδίαιτο καθεστώς, όπου οι λίγοι που τολμούν να επενδύσουν στον ιδιωτικό τομέα, εργάζονται σε αυτόν ή έχουν δυο ακίνητα,

θα υφίστανται ανελέητες ληστρικές φορολογικές επιδρομές σε ετήσια βάση, ώστε να εξοικονομούνται τα πάσης φύσεως επιδόματα της πλάκας για τους νεόπτωχους.

Ακόμα κι έτσι όμως, η κυκλοφορία του χρήματος εξυπηρετεί τις παράλογες Συριζαιίκες πολιτικές, για κάθε 50 ευρώ βενζίνη που θα καταναλωθούν στο ταξίδι Θεσσαλονίκη-Ξάνθη-Θεσσαλονίκη, τα 35 περίπου θα πάνε στο κράτος, αφού τόσα αντιστοιχούν σε δασμούς και φόρους.

Ακόμα περισσότερα λοιπόν για φιλοδωρήματα στους πεινασμένους, οπότε αυτοί που μας κυβερνούν εκτός από ανίκανοι είναι και τυφλοί, αδυνατούν να στηρίξουν ακόμα και τη δική τους στρατηγική.

Εντάξει ας μην είμαστε υπερβολικοί δε θα πάνε όλα σε επιδόματα, προέχουν τα ταξίδια του Τέρενς, τα μπότοξ της Παπακώστα κι ότι περισσέψει, θα γίνει μακαρόνια και κονσέρβες για τους πεινασμένους…

Το ποδόσφαιρο σε ολόκληρο τον κόσμο είναι βιομηχανία, αφού παράγει πλούτο. Από τα εισιτήρια, τα τηλεοπτικά, τις μπουτίκ, που για να τζιράρουν όμως πρέπει να υπάρχουν πελάτες.

Στην Ελλάδα ψάχνουμε τρόπους να διώξουμε, ακόμα και τους λίγους που έχουν απομείνει…

Παίζει η ομάδα σου εκτός έδρας κι αντί να πας εκδρομή να την δεις, τη βγάζεις σε καφέ με τον κολλητό σου, λες και είστε συνταξιούχοι.

Αν και σύμφωνα με το κλασικό κλισέ «το ποδόσφαιρο είναι γιορτή», εντούτοις έχει μετατραπεί σε ότι πιο μίζερο υπάρχει.

Οι χουλιγκάνοι φταίνε σύμφωνα με τον αστικό μύθο των εκάστοτε εξουσιαστών και παπαγαλίζουν πρόθυμα οι δημοσιογκράφιτυ, έτσι βολεύει άλλωστε, για να δρα ανενόχλητος κάθε πολιτικάντης.
Φέτος μόνο για τη Σούπερ λίγκα έγιναν κοντά 200 παιγνίδια, με εξαίρεση 2 στο ΟΑΚΑ στα υπόλοιπα 198 δεν άνοιξε μύτη.

Και θέλετε να με πείσετε, πως φταίει η βια που τα γήπεδα είναι άδεια.

Ακόμα κι έτσι να ήταν, ο κόσμος δε θα ψαχνόταν να πάει στα ντέρμπι, αλλά θα προτιμούσε τα λεγόμενα μικρά, γιατί άραγε δεν πηγαίνει να δει Απόλλων-Λαμία, φοβάται τους κουκουλοφόρους της Ριζούπολης ή μήπως φάει καμιά αδέσποτη μολότοφ από χούλιγκανς της Λαμίας;

Καλό το παραμύθι λοιπόν άνευ δράκου όμως, οι αιτίες της γηπεδικής κατάντιας πολλές, όσοι και να είναι όμως σιγοντάρονται από τους κυβερνώντες που βολεύονται να παίζουν μπάλα σε άδειες εξέδρες.

Μεγαλύτερη απόδειξη από την εμμονή Βασιλειάδη να αδειάζει περισσότερο τα ήδη μισοάδεια γήπεδα με τις αποφάσεις του, δε μπορεί να υπάρξει.

Ο τελευταίος βέβαια ακολουθεί την πεπατημένη των προκατόχων του, τα ίδια έκαναν Λιάνηδες, Ορφανοί και Ιωαννίδηδες, απλώς ο λουκουμάς το έχει τερματίσει, επιδιώκοντας την απόλυτη Σοβιετοποίηση του αθλήματος.

Μετά τον έλεγχο των μετακινήσεων, ελέγχει και τις μισές ΠΑΕ μέσω της ΕΡΤ, η οποία θέλει να μπει για τα καλά στο παιγνίδι,

Κάτι που σημαίνει πως το πόσες ομάδες θα πέφτουν, πόσες θ΄ανεβαίνουν, ποιοι κανόνες θα διέπουν το άθλημα και ποιοι όροι θα καθορίζουν κάθε πτυχή του, θ΄αποφασίζονται στο γραφείο του.

Προσεχώς θα βγάζει και το πρόγραμμα, εσύ παίζεις Σάββατο, ο άλλος Κυριακή, ο δίπλα απόγευμα κι ο επόμενος μεσημέρι.

Ότι γινόταν στα δικτατορικά καθεστώτα δηλαδή, όπου το ποδόσφαιρο ήταν πλήρως κρατικοποιημένο κι ένας υπουργός αποφάσιζε για τις τύχες του.

Το μόνο που απομένει, είναι να χαρίσει μια ομάδα σε κάθε δημόσιο φορέα ή οργανισμό, όπως στην Σοβιετική Ένωση και στις χώρες δορυφόρους, όπου υπήρχε η ομάδα του στρατού, της αστυνομίας, της αεροπορίας, των λιμενικών, των πυροσβεστών! Μόνο που για κακή του τύχη τα έχουν αποκρατικοποιήσει σχεδόν όλα, από λιμάνια μέχρι αεροδρόμια, δεν έχει μείνει τίποτα.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Είναι η κυβέρνηση που θα γραφτεί στην ιστορία, ως αυτή που αποκρατικοποιεί την δημόσια περιουσία και κρατικοποιεί τους πολίτες και το ποδόσφαιρο…