Τα θαύματα του Αναστασιάδη και των Αγίων της Εκκλησίας μας

Λευτέρης Δούκας 27.03.2019-15:28

Έντεκα εργάτες στο χόρτο, ακόμα κι αυτοί που δεν είναι όπως ο Φορτούνης, μετατρέπονται σε τρεχαλατζήδες, σπαταλώντας ταλέντο και δυνάμεις.

Το να ζεις στην Αθήνα και όχι στη Θεσσαλονίκη έχει κάποια συγκριτικά πλεονεκτήματα, καλύτερες επαγγελματικές ευκαιρίες, δίπλα στα κέντρα αποφάσεων, περισσότερες επιλογές για πάσης φύσεως γούστα.

Η Θεσσαλονίκη από την άλλη, μαθαίνεται γρηγορότερα και είναι πιο εύκολο να προσανατολιστείς, σπαταλάς λιγότερο χρόνο στις μετακινήσεις, είναι πιο μαζεμένη και ζεστή.

Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι πως σε περίπτωση που είσαι ΠΑΟΚτσής, έχεις χορτάσει από ομάδες του Αναστασιάδη, οπότε δεν πονάνε τα μάτια με την εθνική, ούτε απορείς με όσα βλέπεις. Τον ξέρεις απ΄έξω κι ανακατωτά, γνωρίζεις τα χούγια του, σε τελική έχεις πάθει ανοσία…

Εννοείται πως ουδείς εξ ημών έχει δικαίωμα να κρίνει τις επιλογές όχι μόνο του νυν ομοσπονδιακού, αλλά οποιουδήποτε προπονητή. Αυτά γίνονται εκ του ασφαλούς και δεν είναι αντρίκια.

Αφήστε που όπως έχω εξηγήσει πολλές φορές, αν όλοι εμείς γνωρίζαμε τόσο καλά τα γράμματα, θα έπρεπε να γίνουμε προπονητές.

Ένας καλός δημοσιογράφος μπορεί να καθαρίζει 25χιλ το χρόνο, όσα παίρνει ο Αναστασιάδης σε ένα μήνα και χωρίς να χτυπάει οχτάωρο και βάλε. Για ποιο λόγο άραγε, να μην επιλέξει τη δουλειά του προπονητή και να κονομάει περισσότερα;

Και μιλάμε για καλό δημοσιογράφο και προπονητή της εθνικής που διάγει μνημονιακές εποχές, φαντάσου να συγκρίναμε μέτριο των 300 ευρώ και προπονητή μεγάλης ΠΑΕ με μεγαλύτερο συμβόλαιο.

Το ότι ο προπονητής δεν κρίνεται για τους παίκτες, το σύστημα που επιλέγει κλπ, δε σημαίνει πως είναι υπεράνω κριτικής, για την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα του στο γήπεδο.

Κι η χθεσινή ήταν η κλασική όλων των ομάδων του Αναστασιάδη. Τρέξιμο, προσπάθεια, φιλότιμο, αυταπάρνηση, αλλά μέχρι εκεί. Αν κάποιο κοινοβουλευτικό κόμμα έπρεπε να την υιοθετήσει θα ήταν το ΚΚΕ.

Έντεκα εργάτες στο χόρτο, ακόμα κι αυτοί που δεν είναι εργάτες όπως ο Φορτούνης, μετατρέπονται σε τρεχαλατζήδες, σπαταλώντας ταλέντο και δυνάμεις.

Για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα ο Άγγελος έχει ένα πλεονέκτημα που ουδείς μπορεί να παραγνωρίσει, είναι εξαιρετικός κόουτς, ξέρει να διαβάζει το παιγνίδι και να παρεμβαίνει μαεστρικά από τον πάγκο.

Πρόκειται για χάρισμα, που κάποιες φορές, τον έχει σώσει από κηδείες και στραπάτσα.

Σε τελική όμως είναι περίπτωση Κλάους Αθανασιάδη, που με το ταλέντο και μόνο νόμισε πως θα κάνει καριέρα χωρίς να δουλέψει περισσότερο, για να βελτιωθεί.

Έτσι κι ο Άγγελος, με αυτό πορεύεται, δεν επιδίωξε ποτέ ν΄ασχοληθεί σοβαρά κι επαγγελματικά με το προπονητίλικι.

Κάποτε στην Τούμπα, βρεθήκαμε να χάνουμε 0-3 από την Σπάρτακ Τρνάβα, το γυρίσαμε σε 5-3 τελικά. Και ερασιτεχνική ομάδα να έχεις απέναντι δεν είναι εύκολη τέτοια ανατροπή, πολλώ δε μάλλον σε Ευρωπαϊκό παιγνίδι.

Το ερώτημα ήταν γιατί να βρεθούμε στα όρια του εμφράγματος, με τα τρία αυτά γκολ μάλιστα να μπαίνουν σε διάστημα 6 (!!!) λεπτών. Για τον ίδιο λόγο που χθες βρεθήκαμε να χάνουμε με 2-0, βλέποντας μια ομάδα να παραπαίει και τους παίκτες να τρακάρουν μεταξύ τους.

Γιατί ο Αναστασιάδης είναι εξαιρετικός κόουτς, όχι όμως προπονητής.
Δεν ασχολείται με το παιγνίδι, δεν κάνει σκάουτινγκ, δεν προετοιμάζει την ομάδα αναλόγως με τον αντίπαλο και τις ιδιαιτερότητες κάθε αγώνα.

Έχει ένα σχέδιο στο ξερό του, πίνει δυο τσίπουρα και προχωρά στα τυφλά, άντε να του βγάλεις από το
μυαλό πως αυτό που έχει κατά νου είναι λάθος. Έστω πως υπάρχει καλύτερη επιλογή.

Οι συνεργάτες του άλλωστε φέρουν τυπικά τον τίτλο, στην ουσία είναι χειροκροτητές, που επιδοκιμάζουν κάθε επιλογή του.

Το είδαμε και χθες, άλλη ομάδα η εθνική μετά το 2-0, μέχρι τότε παίζαμε κάτι που προσομοίαζε με 5-4-1, χωρίς πλάγιους επιθετικούς, οι μισοί ήταν αμυντικά χαφ, οι υπόλοιποι στόπερ, με εξαίρεση τον Φορτούνη που αγωνιζόταν φορ!!!

Μόλις έκανε τις εσωτερικές αλλαγές κι επανήλθε μια κανονικότητα η εικόνα άλλαξε, η απορία παραμένει απαράλλακτη όμως, γιατί δεν τα έκανε από το ξεκίνημα;

Σαν να ξεκινάς για ταξίδι με άδειο ρεζερβουάρ, λέγοντας πως «ντάξει μωρέ, όλο και κάποιο βενζινάδικο θα βρω στο δρόμο».

Δεν αποκλείεται να βρεις, φούλαρε όμως βρε Χριστιανέ πριν ξεκινήσεις, για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.

Δε λέω κάτι παράλογο, ούτε κάνω υποδείξεις βγάζοντας κάτι από το κεφάλι μου, παραθέτω όσα είδα, από τον ίδιο άνθρωπο, στο ίδιο παιγνίδι.

Γιατί δε θα είναι πάντα έτσι, να κερδίζουμε πέναλτι και καπάκι να μένουν οι αντίπαλοι με 10. Όταν στο 15 είσαι πίσω με 2-0, το ενδεχόμενο να φας ένα ακόμα στην πορεία είναι πολλαπλάσιο, από το να ισοφαρίσεις. Άπαξ και παίζεις με τη φωτιά, οι πιθανότητες να καείς είναι περισσότερες, για ποιο λόγο να το ρισκάρεις άραγε;

Το εξηγήσαμε όμως, ο Αναστασιάδης είναι καλός κόουτς όχι και προπονητής όμως για να προετοιμάζει ομάδες και κυρίως, πρόκειται για αγύριστο κεφάλι. Δεν το χωράει το μυαλό του πως μπορεί να κάνει λάθος, ότι ενδεχομένως να υπάρχει κάτι διαφορετικό από εκείνο που βλέπει.

Στον επαγγελματικό αθλητισμό όμως και όχι μόνο, η προετοιμασία είναι το Α και το Ω, στην πορεία μιας διοργάνωσης ένας κανονικός προπονητής θα χάσει λιγότερα απ΄όσα θα κερδίσει, ένας κόουτς θα κερδίσει λίγα και θα χάσει πολλά.

Κάποτε στο ΝΒΑ είχε γίνει έρευνα, σύμφωνα με την οποία κατά τη διάρκεια των τάιμ άουτ, οι παίκτες αφομοίωναν λιγότερα από το 10% όσων έλεγε ο προπονητής.

Λογικό, πάνω στην ένταση του αγώνα, παίζοντας ξύλο με τους αντιπάλους, τον κόσμο να πιέζει ή να βρίζει και την αδρεναλίνη να βαράει κόκκινα, το μυαλό να θολώνει και να δυσκολεύεται να κατανοήσει ή να συγκρατήσει όσα λέγονται.

Το ίδιο ισχύει και με τους προπονητές κι εκείνοι σε παρόμοια κατάσταση βρίσκονται και πρέπει να αποφασίσουν σε μερικά δευτερόλεπτα, με τεντωμένα τα νεύρα.

Οπότε το ορθό, φυσιολογικό και αποτελεσματικό είναι να επενδύεις στην προπόνηση, εκεί που το μυαλό όλων είναι πιο καθαρό κι έχεις όλο το χρόνο στη διάθεσή σου να πεις, να εξηγήσεις και να επαναλάβεις όσες φορές χρειαστεί, αυτό που ζητάς από τον παίκτη και την ομάδα.

Ψιλά γράμματα αυτά για τον Αναστασιάδη, στον εγκέφαλο του είναι σφηνωμένη η ιδέα πως τα επτά θαύματα του κόσμου είναι υποδεέστερα από αυτά που μπορούν να καταφέρουν ομάδες του.

Μη σας πω ότι ενδόμυχα πιστεύει, πως είναι ανώτερα και από εκείνα των Αγίων της Εκκλησίας μας!