Το τέλος της αθωότητας του ΠΑΟΚ, το τέλος και του Λεμονή

Τα τελευταία χρόνια, θυμάμαι δυο φορές τον Παναθηναϊκό να έρχεται στην Τούμπα όπως θα έρθει μεθαύριο έχοντας τα μαύρα του τα χάλια δηλαδή, τον ΠΑΟΚ να τον περιμένει καβάλα στ’ άλογο προσδοκώντας όχι απλά να κερδίσει τον αντίπαλό του, αλλά να τον καταπιεί και να αποχωρεί στο τέλος με κόκκινο σβέρκο.

Η μια ήταν μόλις πέρσι στο φινάλε της σεζόν, ο ΠΑΟΚ παρουσιαζόταν δυσκοίλιος μεν στα πλέι-οφ, όλοι ήλπιζαν όμως πως στη τελευταία του παράσταση θα έβγαζε κάτι από τον καλό εαυτό που έδειχνε στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν.

Ο περσινός ΠΑΟΚ ήταν η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος, με ελάχιστες εξαιρέσεις βρισκόταν πάνω από αυτό που ονομάζουμε «καλός», ενώ είχε κι ένα δίμηνο στα μέσα του χειμώνα που πραγματικά ήταν απολαυστικός.

Με την είσοδο της άνοιξης η ομάδα άρχισε κάπως να ρετάρει. Αναμενόμενο μέχρι ενός σημείου, αφού θα ήταν αφύσικο να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς. Τα πλέι-οφ έμοιαζαν με εφιάλτη, με εξαίρεση τους δυο αγώνες κόντρα στον εξαντλημένο Πανιώνιο ο ΠΑΟΚ δεν κέρδισε άλλο παιγνίδι εντός του αγωνιστικού χώρου.

Την τελευταία αγωνιστική όλοι ελπίζαμε πως θα δούμε κάτι από τον ΠΑΟΚ που βλέπαμε τους προηγούμενους μήνες. Αρκούσε αυτό, μιας και παίζαμε στην έδρα μας με τον ταλαιπωρημένο Παναθηναϊκό που είχε έρθει με αποστολή ανάγκης, πολλούς αναπληρωματικούς και κάποια αμούστακα παιδιά από την Κ20.

Ο ΠΑΟΚ ήταν το ίδιο αγνώριστος όπως και στους προηγούμενους αγώνες, ελάχιστοι γνώριζαν πως η αντίστροφη μέτρηση για τον Ίβιτς είχε ήδη αρχίσει και ο ίδιος -λόγω απειρίας- είχε επιτρέψει στον εαυτό του να επηρεαστεί από τα προβλήματα που υπήρχαν και να εμφανιστεί ελάχιστα συγκεντρωμένος. Το ίδιο και η ομάδα, αυτά άλλωστε περνάνε και στα αποδυτήρια και τα επηρεάζουν.

Υπήρχε λόγος λοιπόν και μάλιστα σοβαρός όπως αποδείχτηκε στην πορεία, μια και ο προπονητής που όπως όλα έδειχναν θα ανανέωνε κερδίζοντας την παραμονή με το σπαθί του, οδηγήθηκε στην έξοδο όντας αποτυχημένος.

Για να είμαι απολύτως ακριβής με τις ιστορικές αναφορές, ο ΠΑΟΚ είχε μείνει και από δυνάμεις στα πλέι-οφ. Από την αρχή της άνοιξης όπως προείπα η ομάδα έδειχνε σημάδια ξεφουσκώματος και στο τέλος κατέρρευσε, οι παίκτες κρέμασαν γλώσσα. Με απόφαση Ίβιτς τα Χριστούγεννα, είχε αντικατασταθεί ο γυμναστής της ομάδας, ναι-ναι, εκείνος που είχε εξαφανίσει τον εφιάλτη των θλάσεων.

Η προηγούμενη αναπάντεχη φάπα ήταν την περίοδο 2014-15 με τον ΠΑΟΚ του Αναστασιάδη σε περίοδο που η ομάδα έβγαζε φωτιές, να τιμωρείται παραδειγματικά για την αλαζονεία με την οποία αντιμετώπισε το παιγνίδι.

Ο ΠΑΟΚ εκείνης της σεζόν είχε κάνει προετοιμασία βάσει των… απομνημονευμάτων της εποχής Λόραντ όπως συμβαίνει με κάθε ομάδα του Αναστασιάδη, που φορμάρεται τους πρώτους μήνες λόγω κάκιστης προετοιμασίας και μετά, έχει ο Θεός. Ο Παναθηναϊκός του Αναστασίου ακολούθησε πιο σύγχρονες μεθόδους φτάνοντας στα πικ του την άνοιξη, όταν θα κρίνονταν τα πάντα.

Με την αναμέτρηση να γίνεται Νοέμβριο λοιπόν, θεωρητικά ο ΠΑΟΚ είχε πλεονέκτημα, φαινόταν από το ξεκίνημα ωστόσο πως δεν του πήγαινε το παιγνίδι. Αντί λοιπόν ο πάγκος του να το αντιμετωπίσει με σωφροσύνη και να κοιτάξει να κλειδώσει το Χ καταρχήν, ποντάροντας σε μια φάση που θα του δώσει τη νίκη, έπαιξε με παροιμιώδη αφέλεια λες και ήταν η Μπαρτσελόνα κόντρα στη Χετάφε. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει το 1-2 σε αντεπίθεση με τους φιλοξενούμενους να βρίσκουν αεροδιαδρόμους και για κακή τύχη ορισμένων δεν έπαιζε κι ο Τζαβέλλας να του χρεωθεί η ήττα.

Εξωτερικά, ο ΠΑΟΚ που θα αντιμετωπίσει μεθαύριο τον Παναθηναϊκό θυμίζει τον αντίστοιχο ΠΑΟΚ των στιγμών που μόλις περιέγραψα, δείχνει να είναι ισχυρότερος και φαβορί κι ο αντίπαλος του χειρότερος από ποτέ.

Όσον αφορά τα ενδότερα όμως δεν έχει καμία σχέση, ο Ρουμάνος δεν αισθάνεται ανασφάλεια, κρατάει καλά τα γκέμια της ομάδας και θα παίξει για το αποτέλεσμα, ούτε με ρίσκο κι αθωότητα, ούτε με υπεροψία, ούτε για να κάνει τον κόσμο να παραμιλά, με στόχο την προσωπική του αποθέωση.

Αν το δούμε καρμικά, ο ΠΑΟΚ μπορεί να την πατήσει, κάτι που προσωπικώς αποκλείω. Προσέξτε, δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να χάσει το παιγνίδι στο ποδόσφαιρο εξάλλου όλα γίνονται, θεωρώ αδύνατον όμως να ηττηθεί λόγω αφελούς αντιμετώπισης, υπερβολικής σιγουριάς ή αγωνιστικού αποπροσανατολισμού. Αν δεν φύγει νικητής, θα είναι επειδή ο αντίπαλός του θα βρεθεί σε καλύτερη μέρα, θα είναι περισσότερο διαβασμένος, αποφασισμένος κλπ.

Πιο απλά, τα παιγνίδια που προανέφερα περισσότερο τα έχασε ο ΠΑΟΚ και λιγότερο τα κέρδισε ο αντίπαλός του, για να επαναληφθεί το ίδιο έργο την Κυριακή θα πρέπει υποχρεωτικά να κερδίσει ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ δεν πρόκειται να χάσει!

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

ΥΓ. Μια και αναλώθηκα σε προβλέψεις-εκτιμήσεις να ανακοινώσω και το όνειρο που είδα, πως αυτό θα είναι το τελευταίο ματς του Λεμονή στον πάγκο του Ολυμπιακού.