Ψηλά τη σημαία

Ημέρα εθνικής ανάτασης η σημερινή κι ας γνωρίζουμε όλοι πως είναι… στημένη. Καμία επανάσταση δεν ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου, η Καλαμάτα είχε απελευθερωθεί δύο μέρες πριν, στην Αρεόπολη στη Μάνη υπάρχει μνημείο για την έναρξη της επανάστασης (και δεν αναφέρει ως ημερομηνία την 25η), αλλά ας το παραβλέψουμε, έτσι κι αλλιώς δεν είναι εδώ η ουσία του κειμένου.

Οι παρελάσεις περιλαμβάνουν σε πολλές περιοχές και αθλητικά σωματεία. Νέα παιδιά, με τις φόρμες και τα εμβλήματα των ομάδων, παρελαύνουν. Κι αν γυρίσετε λίγο πίσω τον χρόνο, αν θυμηθείτε εκείνη τη φωτογραφία με τον πανύψηλο Γιάννη να κρατά με καμάρι την ελληνική σημαία, θα διαπιστώσετε πως υπάρχει… συνέχεια (ενίοτε και συνέπεια). Γιατί μπορεί ο Γιάννης να μετατράπηκε σε «Greek Freak», αλλά με το ίδιο καμάρι κρατά τη σημαία.

Τότε ήταν της μόδας οι συζητήσεις για το ποιοι πρέπει να παίρνουν μέρος στις παρελάσεις και ποιοι πρέπει να κρατούν την ελληνική σημαία. Πώς συζητούσαν όλοι φέτος για το αν θα ακουστεί το «Μακεδονία ξακουστή», ένα τέτοιο πράγμα. Ο καιρός έχει και την ανάλογη μόδα και τότε το μαύρο χρώμα προκαλούσε αλλεργία σε κάποιους, τη στιγμή που άλλοι ακόμα δυσκολεύονται να προφέρουν το όνομα.

Το μπάσκετ, ο αθλητισμός, η ανθρώπινη επαφή, είναι από τη φύση τους αντιρατσιστικές εκδηλώσεις. Ο συμπαίκτης σου πασχίζει το ίδιο με σένα και δεν έχει σημασία ούτε το χρώμα του δέρματος, ούτε η προέλευσή του. Απ’ όποια χώρα κι αν είναι, μαζί παλεύετε, για τους ίδιους στόχους, μαζί ιδρώνετε στην προπόνηση και μαζί ζείτε χαρές και λύπες.

Αθλητές, που κατακτούν με πείσμα και πολλή δουλειά επιτυχίες, μπορούν να αντιληφθούν τη σημασία να σηκώνεται ψηλά η σημαία. Γι’ αυτό πασχίζουν, άλλωστε, για να ακούσουν τον εθνικό ύμνο, για να δουν την ομάδα (άρα και τη χώρα τους) στο υψηλότερο σημείο. Κι ο ελληνικός αθλητισμός -με προμετωπίδα το μπάσκετ- έχει πολλά για τα οποία μπορεί να περηφανεύεται.

Ένα από τα σημαντικότερα, βοήθησε (με τις στρεβλώσεις και τα προβλήματα που είχε κι έχει) παιδιά σαν τον Αντετοκούνμπο να βρουν τον δρόμο τους, να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Γι’ αυτό και πρέπει να κρατήσουμε ψηλά τη σημαία. Την ελληνική σημαία, αλλά κι αυτή του… καλού αγώνα, του τίμιου αγώνα. Παράλληλα να φωνάξουμε προς κάθε κατεύθυνση πως στον δικό μας κόσμο δεν χωρούν ρατσιστές, δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Χρόνια πολλά σε όλους, εκτός από τα καθάρματα…