«Δεν έχουνε τα λεφτά για τον Αραούχο»

ΛΕΓΑΜΕ τις προάλλες για τη δημοσιογραφία. Και τη σαχλαμάρα που τη διακρίνει. Μέχρι τα μπούνια. Από τη κορυφή μέχρι τα νύχια. Κι έρχεται η μπούφλα από Ισπανία μεριά. Δημοσίευμα της ιστοσελίδας Tinta Amarilla. Που σε άπταιστα ισπανικά αναφέρει: La fantasia griega por Sergio Araouho. Και φάτσα κάρτα εντυπωσιακό πρωτοσέλιδο αθλητικής εφημερίδας κιτρινόμαυρης απόχρωσης. Και δεν χρειάζεται να ξέρεις τη γλώσσα που μιλάγανε ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες κι ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, για να πάρεις χαμπάρι περί τίνος πρόκειται. Παίρνεις με τη μία, γραμμή το ξεφωνητό. Τη φαντασία των ελληνικών ΜΜΕ για τον Αραούχο. Και τα κάνουνε πενηνταράκια στη συνέχεια. Ότι οι Έλληνες δεν έχουνε τα λεφτά για να αγοράσουνε τον Αραούχο.

ΚΙ εντάξει. Ούτε για το BBC πρόκειται, ούτε για το CNB. Εγώ σου λέω ότι αυτή η ιστοσελίδα, που φέρει το όνομα Tinta Amarilla είναι τα «νέα της Γαρδένιας» της Λας Πάλμας. Λένε καμιά υπερβολή οι άνθρωποι; Αδικούν την ένδοξη αθλητική δημοσιογραφία; Το αυτονόητο λένε. Ότι οι Έλληνες παρά το γεγονός ότι δεν έχουν τα λεφτά, φαντασιώνονται μεταγραφή του Αραούχο. Κι αν κατά πως φαίνεται δεν ανέβει στη Πριμέρα Ντιβιζιόν η Λας Πάλμας και υποχρεωθεί να τον πουλήσει, άλλοι θα βρεθούνε να δώσουνε τα λεφτά. Όχι οι Έλληνες. Και πράγματι, στη Σεγούντα Ντιβιζιόν η Λας Πάλμας, δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώνει το συμβόλαιο του Αραούχο. Που λήγει το 2023. Και θα κοιτάξει στο τέλος της σεζόν να τον σπρώξει.

ΚΑΙ τι πάει να πει όμως αυτό; Ότι θα τον αγοράσει η ΑΕΚ; Επειδή ο Τσίνο είναι καψούρης με το δικέφαλο αητό; Έχουμε ξαναπεί, ότι οι μεταγραφές δεν γίνονται με κουμπιά. Γίνονται με λεφτά. Στα 60 εκατομμύρια Γιούρο είναι η ρήτρα του Αραούχο. Μιάμιση φορά όσο αξίζει ολόκληρη η ΑΕΚ. Όσο η Αγια Σοφιά. Κι εγώ σου λέω, ότι η ρήτρα πέφτει στο 10%. Στα έξι εκατομμύρια. Έχει τη δυνατότητα η ΑΕΚ να πληρώσει αυτά τα λεφτά; Σε ποιο σινεμά παίζεται αυτό το έργο; Να πάμε να το δούμε κι εμείς. Παρά ταύτα, δεν εκλείπουν και τα ρεπορτάζ και τα εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα. Κάποια αφορμή θα βρεθεί για συντηρηθούν τα όνειρα θερινής νυκτός. Ότι βάση των νέων δεδομένων η ΑΕΚ βρίσκεται κοντά στον Αραούχο. Η ελπίδα άλλωστε πεθαίνει πάντα τελευταία. Προτελευταίος πεθαίνει αυτός που ελπίζει.

ΟΛΑ αυτά σε μία εποχή που η πληροφορία, η γνώση είναι κτήμα και των μικρών παιδιών. Όταν αυτοί που έχουν ένα αλκοολίκι να ασχολούνται ξέρουν τα πάντα. Κι έρχεσαι εσύ να τους πουλήσεις παραμύθι. Ψυχρά και απροκάλυπτα. Κι όταν πρόκειται για Ίντερνετ, που οι ίδιοι γράφουν περίπου τα ίδια, δεν τρέχει τίποτα. Τζάμπα είναι η ανάγνωση. Το ένα ευρώ όμως που στοιχίζει η εφημερίδα για ποιο λόγο να το δώσει; Για να αγοράσει εν έτη 2019, δημοσιογραφία της δεκαετίας του 60; Πόσα κορόιδα να βρεις για να σε πιστέψουνε; Εξ ου και ο θάνατος των εφημερίδων. Όταν όμως δεν έχεις να πεις κάτι άλλο, όταν δεν είσαι σε θέση να προσφέρεις κάτι διαφορετικό, καταφεύγεις στο μοναδικό που ξέρεις να κάνεις. Στο παραμύθι.

ΚΑΙ ποια είναι η πλάκα; Ότι συντηρεί αυτό το ανύπαρκτο θέμα και ο Χιμένεθ. Όταν απαντώντας σε σχετική ερώτηση, δεν δίστασε να πει, «θα ήταν φανταστικό να είχαμε Πόνσε και Αραούχο». Οκ. Ουδεμία αντίρρηση. Πράγματι θα ήταν φανταστικό. Γίνεται όμως να τους έχεις και τους δύο; Δεν γίνεται. Ζήτημα είναι αν θα έχεις τον έναν. Κι άπαξ και δεν γίνεται, τι το συζητάς. Ακόμα πιο φανταστικό λέω εγώ θα ήτανε να είχανε και Μέσι και Ρονάλντο. Κι ο δημοσιογράφος κομμάτια να γίνει μια ζωή έχει μάθει στο παραμύθι. Δεν πρόκειται να αλλάξει. Ο προπονητής τι λόγο έχει να μπει σ’ αυτό το τρυπάκι;

Στη μουσική επιλογή Circus Contraption-Hot potato.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»