Κουβαλάνε μεγάλη πίεση…

Πώς το είπε ο Παπασταθόπουλος τις προάλλες; Αγχώνετε μόνο όταν παίζει στην Εθνική κι όχι π.χ. με την Αρσεναλ; Ε, μια από τα ίδια ισχύει και για τους υπόλοιπους διεθνείς, όπως φαίνεται! Κουβαλάνε και νιώθουν πίεση, «πρέπει» (με όσα στραβά κι ανάποδα συμβαίνουν στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα από το καλοκαίρι του 2014) και η αναγκαία επιβεβαίωση τούς βαραίνει…

Απόδειξη; Τα εντελώς διαφορετικά ημίχρονα στο Βαντούζ, με το β’ -εφόσον είχαμε πλέον σκοράρει επί του Λιχτενστάιν- να μην έχει σχέση στην εικόνα, στην άνεση, στη διάθεση, με το α’! Χωρίς κιόλας οι γηπεδούχοι να διαφοροποιήσουν στο ελάχιστο την αγωνιστική τους προσέγγιση. Στο 1/3 του γηπέδους τους αμύνονταν μαζικά, εκεί παρέμειναν. Αλλά τα πόδια των διεθνών (και το μυαλό τους) είχαν πια λυθεί…

Σε αγώνες με τέτοιας χαμηλής δυναμικότητας αντιπάλους μόνο να χάσεις έχεις. Η νίκη είναι απλώς «υποχρέωση», ενώ οτιδήποτε άλλο μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό (βαθμολογικά και επικοινωνιακά). Θέλεις να «καθαρίσεις» νωρίς και να συγκεντρωθείς γρήγορα στα πιο σοβαρά (όπως ο αγώνας της προσεχούς Τρίτης στη Βοσνία). Κι εμείς αργήσαμε κάπως να λύσουμε το γρίφο (στην εκπνοή του ημιχρόνου από εξαίρετη μπαλιά του Κουρμπέλη στην πλάτη της άμυνας και εντυπωσιακό τελείωμα του Φορτούνη), οπότε το «κέφι» περιορίστηκε χρονικά στο άλλο 45λεπτο…

Το Λιχτενστάιν δεν προσφέρεται για περαιτέρω κριτική (ατομική και ομαδική). Οι αρχικές επιλογές του Αναστασιάδη στην άμυνα μπορεί να ξένισαν, αλλά είχαν απόλυτη λογική: Επειδή δεν θα χρειαζόμασταν (ουσιαστικά) στόπερ, η συμμετοχή του Κουρμπέλη έδινε ακόμα μια επιπλέον καλή λύση κυκλοφορίας από χαμηλά…

Το μόνο ανησυχητικό είναι ο τελικός απολογισμός της ευστοχίας. Απέναντι στους ερασιτέχνες φτιάξαμε -φυσιολογικά- 31 τελικές προσπάθειες, όμως στείλαμε τη μπάλα μόλις δύο φορές στα δίχτυα! Πολλές επιλογές ήταν εξεζητημένες, άλλες επιπόλαιες, ο τερματοφύλακάς τους θα έχει να δείχνει το χαρτί της στατιστικής με τις οκτώ αποκρούσεις του! Αλλά είπα και παραπάνω, το άγχος και η πίεση, όταν τα νιώθεις έντονα, θολώνουν συχνά το μυαλό…

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Οπως αναμενόταν, πάντως, τόσο η Ελλάδα, όσο οι Ιταλοί (2-0 την Φινλανδία) και οι Βόσνιοι (2-1 την Αρμενία), ξεκίνησαν με τα αυτονόητα τρίποντα. Ο δρόμος είναι μακρύς έχει ακόμα εννέα στάσεις ως το τέλος του Νοέμβρη σ’ αυτόν τον προκριματικό όμιλο για το Euro2020. Αν και μεθαύριο στη Ζένιτσα φτάνουμε σε «σταυροδρόμι», νωρίς νωρίς. Υπό άλλες, προφανώς, αγωνιστικές συνθήκες και προϋποθέσεις (με Παπασταθόπουλο παρόντα, με αναγκαιότητα να δοκιμαστούμε επιτυχώς πρωτίστως ανασταλτικά, με περισσότερους χώρους στην κόντρα), με τη νίκη να μην είναι αυτοσκοπός…