Στο πάνθεον της κιτρινόμαυρης ιστορίας, πάνω και από τον Μπάρλο

Το 2013 ήταν μια χρονιά που θα θέλαμε να ξεχάσουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με τα της ΑΕΚ. Και ακόμα περισσότερο ο κόσμος της ομάδας, που είδε τον χειρότερο εφιάλτη του να γίνεται πράξη. Η ΑΕΚ υποβιβάστηκε. Ήταν κάτι το αδιανόητο, που θυμάμαι πως δυσκολευόμουν ακόμα και να συντάξω ως πρόταση. Έγινε όμως.

Εκείνες οι μέρες του Ιούνη ήταν τόσο θολές που η ελπίδα έδειχνε να χάνεται. Μέχρι που ήρθε η προοπτική. Η κίνηση του Δημήτρη Μελισσανίδη να εμπλακεί με την ομάδα και να την οδηγήσει ξανά από το σκοτάδι στο φως. Να πάρει μια ΑΕΚ από το μηδέν, που είχε δηλωθεί να αγωνιστεί στην Γ Εθνική και να την κάνει ξανά πρωταθλήτρια και κραταιά δύναμη του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κυρίως όμως, να την επαναφέρει… σπίτι της.

Το πρότζεκτ του γηπέδου μπήκε με την μία στο πλάνο αναγέννησης της ομάδας, με τον… δύσκολο τρόπο. Τον μόνο τρόπο που ξέρει ο Μελισσανίδης. Γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εκεί όπου σύμφωνα με τον Ντέμη Νικολαΐδη δεν μπορούσε να κατασκευαστεί η έδρα της Ένωσης. Τελικά, γίνεται. Ή πιο σωστά, με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, γίνεται.

Δεν είναι υπερβολή αυτό που θα αναφέρω. Μόνο με τον Δημήτρη Μελισσανίδη μπορούσε να γίνει πράξη το όνειρο 15 ετών. Και η ΑΕΚ να γυρίσει «σπίτι» της. Εκεί όπου την έμαθαν φίλοι και… εχθροί, εκεί που πανηγύρισε τίτλους, εκεί που έγραψε ιστορία.

Είναι δύσκολο να περιγραφεί το συναίσθημα που κατακλύζει τους φιλάθλους της ομάδας βλέποντας την «Αγια-Σοφιά» να σηκώνεται στον χώρο που ήταν το «Νίκος Γκούμας». Ένα γήπεδο-στολίδι, χωρίς εμπορικές χρήσεις και που για να ολοκληρωθεί, η ΑΕΚ δεν θα χρειαστεί να δανειστεί ούτε… ευρώ. Ένα πλάνο ασύλληπτο από οικονομικής και τεχνικής άποψης, που υλοποιεί ο Δημήτρης Ανδριόπουλος. Για τον οποίο ισχύει ότι και για τον «Τίγρη», αναφορικά με τη σημασία της παρουσίας του στο πρότζεκτ. Με λίγα λόγια, ούτε χωρίς Ανδριόπουλο γινόταν γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια, καθώς άλλοι πρότζεκτ μάνατζερς, είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά όταν τους παρουσιάστηκε το πλάνο.

Ο πρόεδρος της DIMAND έκανε πράξη όμως το όραμα του Μελισσανίδη και των ΑΕΚτζήδων. Ένα όραμα που πλέον είναι απτή πραγματικότητα και τοποθετεί τον ισχυρό άνδρα της Ένωσης στο πάνθεον της Κιτρινόμαυρης ιστορίας. Ως τον άνθρωπο που πέτυχε το… απίθανο και που συνάμα, έφερε την ΑΕΚ ξανά στην κορυφή. Γκρεμίζοντας την κυριαρχία του Ολυμπιακού, τον οποίο η Ένωση κατάφερε να… στριμώξει, από την χρόνια της επιστροφής της. Με το κύπελλο του 2016, τον πρώτο τίτλο της επιστροφής που αποτέλεσε και το πρώτο «μήνυμα». Την πρώτη προειδοποίηση για το «Ερχόμαστε».

MUST READ

Για κάτι που αξίζει…

Η ιστορία έχει ήδη γράψει. Και σε αυτή ο Μελισσανίδης είναι στα μάτια μου ο κορυφαίος παράγοντας στην ιστορία της ΑΕΚ. Εκείνος που γενιές και γενιές στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, θα μνημονεύουν όπως η δική μου τον Λουκά Μπάρλο. Που ιστορικά, αποτελεί πλέον τον δεύτερο πιο πετυχημένο πρόεδρο της Ένωσης. Και η ιστορία συνεχίζει να γράφεται…