Κατάλαβαν ότι έχουν πολύ δρόμο Δώνης και Νταμπίζας

Ο Παναθηναϊκός είναι και πάλι σε δυσχερή θέση. Προσωπικά, δεν θεωρώ ότι έχει σημασία αν θα τιμωρηθεί με -3 ή -6 βαθμούς. Δεν γνωρίζω, παράλληλα, παρά τις κινήσεις που έχουν γίνει, αν και στον «τριφύλλι» πιστεύουν όντως ότι μπορεί να γίνει δεκτή η ένσταση.

Το σημαντικό είναι ότι υπήρξε μία εισβολή στα πρώτα λεπτά του αγώνα κι απόπειρα επίθεσης σε άνθρωπο του Ολυμπιακού που καθόταν στον μικρό πάγκο κι όχι σ’ αυτόν των παικτών και ακολούθησαν στο 70’ τα επεισόδια εκτός γηπέδου. Κάποια στιγμή, ένα ματς στην Ελλάδα θα πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει στην ώρα του. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι σε ντέρμπι προηγούμενων ετών έγιναν πιο σοβαρά επεισόδια. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν στοιχειοθετείται διακοπή και στο ντέρμπι της περασμένης Κυριακής. Ο Γερμανός ρέφερι το διέκοψε, τα υπόλοιπα ας τα βρουν οι δικαστές.

Επιπλέον, για να το ξεκαθαρίσουμε, μ’ εξαίρεση την εισβολή στην αρχή που είχε συγκεκριμένο στόχο, τα επεισόδια δεν έγιναν γιατί η ομάδα έχανε από τον Ολυμπιακό… Αν νικούσε σαφώς και μπορεί να μην γινόταν τίποτα. Και ο Άρης ή ο Πανιώνιος, όμως, να ήταν μπροστά στο σκορ, πάλι θα υπήρχε δυσαρέσκεια με άγνωστες συνέπειες. Το έχουμε επισημάνει πολλές φορές. Υπάρχει δυσφορία για τον Αλαφούζο κι απλώς στην αρχή με την πορεία της ομάδας αυτή θάφτηκε. Με την πορεία της ομάδας στον δεύτερο γύρο βγήκε πάλι στην επιφάνεια. Δεν έγινε τίποτα με τον ΠΑΟΚ επειδή ακολουθούσε το ντέρμπι των αιωνίων, έγινε τώρα… Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ήταν η αφορμή. Όχι η αιτία. Στο φινάλε, αν ήταν κάτι απόλυτα σχεδιασμένο, θα είχαν γίνει επεισόδια εντός κι όχι εκτός γηπέδου… Κανείς αντίπαλος (από το 4’ έως και την οριστική διακοπή) δεν κινδύνευσε.

Ας πάμε, όμως, στον αγωνιστικό χώρο. Μέχρι το 70’ παίχθηκε και ποδόσφαιρο κι αυτό που διαπιστώθηκε για ακόμα μία φορά είναι ότι ο Παναθηναϊκός προχωράει με τις  αναθυμιάσεις… Της φανέλας, της ιστορίας του, της δυναμικής του. Κόντρα σε έναν πιο ποιοτικό και πλούσιο αντίπαλο, πάλεψε, αλλά έμοιαζε με ελάχιστες εξαιρέσεις ικανός να επιβληθεί. Ο Ολυμπιακός δεν έπιασε σούπερ απόδοση, ωστόσο, έκανε φάσεις και πέτυχε ένα γκολ μέχρι το σημείο της διακοπής.

Τρία σερί ντέρμπι, στα οποία ο Παναθηναϊκός είχε τον έλεγχο μόνο στο ματς με τον ΠΑΟΚ κι αυτό στο τέλος, όταν ο αντίπαλος έμεινε με δέκα. Θεωρώ ότι ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός έπαιξαν τόσο, όσο για να νικήσουν. Αυτό είναι το χειρότερο. Δεν φόρτσαραν. Η δε ΑΕΚ ήταν τραγική, ο Παναθηναϊκός έκανε δύο φάσεις, αλλά σε κανένα σημείο δεν σε έπειθε ότι μπορεί να κυριαρχήσει για ένα δεκάλεπτο έστω. Στο τέλος φοβήθηκε το ματς κι αρκέστηκε στην ισοπαλία.

Γνωρίζαμε εξαρχής ότι το «τριφύλλι» είναι πιο αδύναμο από τους αντιπάλους του, όμως, σε ένα ντέρμπι συνήθως δεν φαίνεται αυτή η σημαντική διαφορά. Στο κυριακάτικο ντέρμπι οι «πράσινοι» πάλευαν, προσπαθούσαν, αλλά έμοιαζαν να είναι στο ίδιο σημείο. Εύκολα λάθη, πολλοί παίκτες σε κακή μέρα, ελάχιστοι συνδυασμοί κι επίσης θεωρώ ότι αρκετοί δεν έβγαλαν και τον τσαμπουκά που απαιτεί ένα ματς υψηλών απαιτήσεων. Όταν δε, έγινε το 0-1, νόμιζε κανείς ότι έσβησε το ματς. Αυτό φανερώνει έλλειψη αυτοπεποίθησης, ψυχολογίας, χαμηλή ποιότητα και φυσικά δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε ότι χρειάζονται και προσωπικότητες στο ρόστερ.

Ο Παναθηναϊκός αναμένεται να πάρει την άδεια και λογικά το ερχόμενο καλοκαίρι δεν θα έχει περιορισμό μεταγραφών. Αλλά όσο γνωρίζουμε ότι το μπάτζετ δεν πρόκειται να αυξηθεί σημαντικά, τότε δεν πρέπει να περιμένουμε και πολλά πράγματα. Ο Νίκος Νταμπίζας και ο Γιώργος Δώνης, κατάλαβαν ότι έχουν ένα βουνό ν’ ανέβουν. Ξέρουν, δεν περίμεναν να δουν τα ντέρμπι, ότι η ομάδα έχει αδυναμίες, αλλά διαπίστωσαν ότι η πλειονότητα του κόσμου δεν συγκινείται όταν η ομάδα δεν διεκδικεί τίτλους.

Η πλειονότητα φυσικά ακόμα κι αν είναι πικραμένη θέλει να βλέπει την ομάδα κι όχι να την καταστρέφει. Αλλά δυστυχώς όταν ένας μεγάλος σύλλογος δεν πηγαίνει καλά, τα… παράσιτα βρίσκουν τον χώρο να δράσουν. Τεχνικός διευθυντής και προπονητής με όσα εφόδια έχουν, θα πρέπει να δημιουργήσουν ένα πολύ πιο ανταγωνιστικό ρόστερ τη νέα σεζόν. Διότι αν δεν υπάρξει εξέλιξη, δεν αποκλείεται να βρεθούν στο σημείο που είναι τώρα. Αυτή είναι η πικρή πραγματικότητα.