Όταν φύγει από τη μέση το πρόβλημα, μπορεί να υπάρξει και λύση

Το «καρμπόν» στη συνεργασία του Κούτρη με τον Γκερέρο για το 0-1. Η κίνηση του Ισπανού προς το πρώτο δοκάρι, που μοιάζει πια να εξελίσσεται σε σήμα κατατεθέν του. Του σερβίρει ο 23άχρονος μπακ με τη Μίλαν, τον Άρη. Το κάνει ακόμη και από τη δεξιά πλευρά κόντρα στον Πανιώνιο, με ανάποδο πόδι. Συνέβη και το βράδυ της Κυριακής στο ΟΑΚΑ.

Εκεί που ο Ανδρέας Μπουχαλάκης έκανε το ματς της ζωής του με τα Ερυθρόλευκα, δικαιώνοντας την επιμονή του Μαρτίνς στο πρόσωπο του. Εκεί που ο Ολυμπιακός –έχοντας εντεκάδα ένα χρόνο νεότερη από των απέναντι- πολύ έξυπνα στάθηκε όσο ψηλά έπρεπε για να εμποδίσει την κυκλοφορία της μπάλας του Παναθηναϊκού που by the book προσπαθεί με μικρές πάσες να χτίσει από πίσω.

Μιας ομάδας που ο Γιώργος Δώνης της έχει βάλει όχι μόνο τη δουλειά του αλλά και την ψυχή του την φετινή χρονιά. Αδίκως όπως αποδεικνύεται. Εκείνος πληγώθηκε περισσότερο από κάθε άλλον σε αυτό το πάρτι μίσους που εξελίχθηκε.

Αντί λοιπόν να συζητάμε για μια -έστω ημιτελή- παρτίδα ποδοσφαίρου με περιεχόμενο, επανήλθαμε για πολλοστή φορά να ψάχνουμε τα «πώς» και τα «γιατί» έπειτα από μια ακόμη νύχτα ντροπής. Και βέβαια έπειτα από το πρώτο σοκ; Ο καθένας τη δουλίτσα του. Να σχηματίζει εντυπώσεις και να «χρεώνει» τον λογαριασμό όπου τον συμφέρει. Ήταν άλλωστε εκεί και ο Ολυμπιακός. Και γενικά οι Ερυθρόλευκοι προσφέρονται σε τούτη τη διαδικασία. Τάση μιας εποχής, επιταγή μιας ολόκληρης Κυβέρνησης. Τα χρεώνονταν όλα όταν έπαιρναν εκείνοι τα πρωταθλήματα. Τα χρεώνονται και τώρα που… οι κούπες αναπαύονται στα φτερά των Δικεφάλων.

Φυσικά η ντροπή δεν έχει χρώμα. Ούτε κόκκους πράσινους, κίτρινους και μπλε. Τη βία είτε την καταδικάζεις, είτε όχι. Πώς να κάνεις πίσω όμως όταν έχεις «ποτίσει» τα μυαλά του κόσμου, πως τα καλόπαιδα «πνίγονται από το δίκιο» και μονίμως προκαλούνται; Όταν για όλα φταίει ο Ολυμπιακός;

Παγιδεύεσαι στην ίδια την ρητορική σου. Και αυτό είναι κάτι που θα σε καταδιώκει για πάντα, όσο και αν ξεπερνάς τα όρια ταχύτητας της γραφικότητας.

Κατά τα άλλα: Στον ελληνικό αθλητισμό, οι επαγγελματικές ομάδες έχουν κάνει το κράτος συνέταιρο. Άλλες γιατί τον θέλουν χορηγό, να τους πληρώνει για παράδειγμα ένα παχυλό τηλεοπτικό συμβόλαιο που δεν θα έβρισκαν ποτέ στην ελεύθερη αγορά. Άλλες για να αλλάξει τη νομοθεσία για τα συμφέροντα τους, να τους κάνει τα χατίρια σε σημείο που να πιστεύεις πως ο νομοθέτης δεν είναι ο Υφυπουργός, αλλά κάποιος… επώνυμος φίλαθλος με όραμα. Ενίοτε να αλλάξει και τη «διαιτησία» στέλνοντας το ρεύμα του αέρα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Το Κράτος φυσικά βρίσκει τον τρόπο να… επιβραβεύονται οι κόποι του. Συνήθως σε άλλα επίπεδα. Που το ενδιαφέρουν σαφώς περισσότερο. Αν μη τι άλλο τα τελευταία χρόνια όλα μοιάζουν ευκόλως εννοούμενα.

Πρόθυμοι Υφυπουργοί λοιπόν που θα έχουν να το λένε στα εγγόνια τους πως κάθισαν απέναντι από σπουδαίους επιχειρηματίες και έβαλαν το χεράκι τους για να αλλάξει η Ιστορία, πράττουν μικρά εγκλήματα μεταξύ φίλων, με τέτοια άνεση που μοιάζουν σαν να κατασκευάσθηκαν για αυτή την δουλειά.

Πλήττουν την κοινωνία με τον τρόπο τους. Όχι τον εκάστοτε εχθρό των… φίλου τους. Αλλά εδώ κάνουν άλλα στην πλάτη της, στα απόνερα του ποδοσφαίρου θα κολλήσουν;

Μια χαρά καταλαβαίνει ο Υφυπουργός Βασιλειάδης πως η εμπλοκή του δεν έφερε πίσω τις Κυριακές μας, αλλά μια σειρά από «παλιοτόμαρα» που βγήκαν από τη ντουλάπα με τους σκελετούς του ποδοσφαίρου. Εκείνους που κρατούν και πάλι τα κλειδιά του μαγαζιού, έχοντας έμμισθες θέσεις, ιδιοκτησίες ή… έστω πνευματικά δικαιώματα.

Μια χαρά καταλαβαίνει επίσης ο Υφυπουργός πως συμπτωματικά δεν είχαμε νεκρό στον τελικό του Βόλου, στις διάφορες… μεγάλες στιγμές του ΟΑΚΑ κλπ.

Όπως καταλαβαίνει και πώς τον βλέπουν οι φίλοι του Ολυμπιακού, εξ ου και το όψιμο ενδιαφέρον του για το μπάσκετ (όπου απουσιάζει το όνομα του Βαγγέλη Μαρινάκη από την ατζέντα). Πρώτα μίλησε για κακομαθημένους παράγοντες. Έπειτα δείχνει την διάθεση να λύσει το πρόβλημα, ασχέτως και αν ο Βασιλακόπουλος δεν ασχολήθηκε καν με την πρωτοβουλία του.

Βασικά ξέρει τι πρέπει να κάνει και στο ποδόσφαιρο. Ξέρει όμως και τι… μπορεί να κάνει. Και ουσιαστικά έτσι όπως τα έκανε καιρό τώρα, το μόνο που καταφέρνει είναι να ψυχαγωγεί το κοινό με δηλώσεις που βγάζουν… τίτλο.

«Ώρα να τελειώνουμε με αυτούς τους τύπους» είπε για τους φυσικούς αυτουργούς των επεισοδίων της Κυριακής. Όπως τελείωσε με τους προηγούμενους όμως, θα το κάνει και με αυτούς. Και προφανώς με τους επόμενους. Αλήθεια τι έγινε με την ανακοίνωση απαγόρευσης μετακίνησης των φίλων του ΠΑΟΚ στο Αγρίνιο; Εκείνος την εξέδωσε, και αφορούσε και σε οργανωμένη και σε μεμονωμένη μετακίνηση. Για αυτό είπε κάτι στις δηλώσεις του ή τον πίεζε ο ραδιοφωνικός χρόνος, και δεν ήθελε να πλατειάσει;

Για να μην πλατειάζουμε και εμείς όμως. Το Κράτος δεν έχει δουλειά στο ποδόσφαιρο. Όπως συμβαίνει σε κάθε κανονική χώρα του κόσμου. Το αυτοδιοίκητο δεν είναι το… εμπόδιο που υπερπήδησε η Εξυγίανση με τέχνη, για να επιβληθεί. Είναι ένα θεμελιωμένο δικαίωμα ενός σπορ που έχει το ειδικό βάρος να κρατά τις τύχες στα χέρια του. Να βάζει τους κανόνες.

Το Κράτος άνοιξε την πόρτα στους νοσταλγούς του Θωμά. Το ίδιο συνδιαλέγεται με τον καταδικασμένο Γκαγκάτση. Εκείνο παρέδωσε την Ομοσπονδία σε έναν πρόεδρο «δικό μας» όπως ο Γραμμένος. Εκείνο, με το… παραμύθι του Grexit, έφερε τον Μέλο Περέιρα και τους άλλους τουρίστες που στοιχίζουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ετησίως για να προσφέρουν τις βαθιές γνώσεις του. Εκείνο μετέτρεψε την ΕΠΟ σε προνομιούχα «μετάθεση» φίλων ανεβάζοντας τον ετήσιο προϋπολογισμό της πάνω από τα 6 εκατ ευρώ τον χρόνο. Εκείνο διακόπτει και ξεκινά το πρωτάθλημα όποτε του καπνίσει. Εκείνο στέκεται πλάι σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες, και απέναντι στον έναν που δεν σκύβει το κεφάλι.

Το Κράτος έχει και την Αστυνομία που πήρε τους φίλους του ΠΑΟΚ από την πλατεία του «ανακαινισμένου» Αγρινίου και αντί για την έξοδο της πόλης, τους πήγε στην είσοδο του δημοτικού σταδίου. Την ίδια αστυνομία που πλημμύρισε με χημικά την ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ μην υπολογίζοντας όχι μόνο τις ομάδες, αλλά και τους χιλιάδες που πήγαν στο γήπεδο να δουν ποδόσφαιρο και όχι να συμμετάσχουν στα γεγονότα της ντροπής.

Όταν το Κράτος θα βγει από το ποδόσφαιρο, μπορεί στα αλήθεια να γίνει και κάτι που να μοιάζει με λύση.

Τότε όμως μάλλον δεν θα έχουμε πρωτάθλημα. Διότι μετρήστε εσείς αληθινούς επενδυτές, να μετρήσουμε εμείς ομάδες για να σχηματιστεί Σούπερ Λιγκ.

Ας απολαύσουμε λοιπόν τα προνόμια της Εξυγίανσης. Και όταν θα ξαναγίνει… μια νύχτα ΟΑΚΑ, ας το συζητήσουμε ξανά. Δεν θα αργήσει άλλωστε ιδιαιτέρως. Έρχεται και ο τελικός κυπέλλου προσεχώς. Και αυτός στο ΟΑΚΑ δεν είναι να γίνει;