Ο Κώστας Καίσαρης γράφει γιά το παραμύθι του δήθεν απροστάτευτου Παναθηναϊκού. Την ΑΕΚ του Τίγρη που έχει τα ίδια και τους Χούλιγκανς που κάθε άλλο είναι παρά ανεγκέφαλοι.
ΟΡΥΜΑΓΔΟΣ. Μπαράζ, από επαναλαμβανόμενες βολές. Δεν πρόλαβε να διακοπεί το ντέρμπι στο ΟΑΚΑ κι άρχισε το πυρ ομαδόν. Από δημοσιεύματα. Το ένα μετά άλλο. Γιά τον φουκαρά τον Παναθηναϊκό. Που είναι απροστάτευτος. Που δεν έχει έναν άνθρωπο να βγει μπροστά. Που είναι άδειο μύδι. Ο Αλαφούζοςμ εξαφανισμένος. Ο Μαυροκουκουλάκης που εκτελεί χρέη προέδρου, μεταξύ 90 και θανάτου.
Και με τη διοίκηση να είναι απούσα, τον βρήκανε αδύνατο και τον κοπανησανε σαν χταπόδι. Κι επειδη ο Αλαφούζος είναι ανύπαρκτος αλωνίζουν τα αλάνια. Κι επειδή κανένας δεν υπολογίζει τον Παναθηναϊκό, ο Γερμαναράς ο Φριτς το διέκοψε κι έφυγε. Θα τόλμαγε να το κάνει αυτό, αν ήταν ο Ολυμπιακός; Η ΑΕΚ, η ΠΑΟΚ; Αν είχε απέναντί του, τον Μαρινάκη, τον Μελισανίδη τον Σαββίδη; Βρήκανε τον εύκολο στόχο και τον καθαρίσανε σαν αβγό.
ΣΩΣΤΑ όλα αυτά; Σωστά φαίνονται. Και γιά να αποτελούν γενική δημοσιογραφική εκτίμηση, δεν μπορεί να είναι λάθος. Πάμε λοιπόν παρακάτω. Η ΑΕΚ έχει τον πιό ισχυρό, τον πιό μαγγιώρο διοικητικό ηγέτη; Συμφωνούμε; Ουδεμία αμφιβολία περί τούτου. Τον Τίγρη με τ όνομα. Ας δούμε λοιπόν το σχετικό «αστυνομικό δελτίο», τα πέντε τελευταία χρόνια:
-Πρωτη σεζόν με την ομάδα στη Γάμα Εθνική. Επεισόδια στο Αιγάλεω-ΑΕΚ, -3 βαθμοί, δύο αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών.
-Δεύτερη σεζόν η ομάδα στη Γάμα Εθνική. Ρεβάνς με τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο. Με το που σκοράρει ο Χάρα, ντου στον αγωνιστικό χώρο, διακοπή. Ξανά-μανά -3 βαθμοί και δύο παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών.
-Τη πρώτη σεζόν στη Σούπερλιγκ, παρουσίασαν το μοναδικό υπερθέαμα στη πεζογέφυρα του Πανθεσσαλικού στον τελικό του Βόλου. Τρεις αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών.
-Στη περυσινή σεζόν αν δεν κάνω λάθος και δεν μου έχει διαφύγει κάτι, καθήσανε φρόνιμοι.
-Εφέτος, φορτσάρανε νωρίς-νωρίς. Ντερβισιλίκια με τον Ολυμπιακό, -3 βαθμοί, δύο αγωνιστικές κεκλεισμένων. Μαγκιές με τον Άγιαξ, ένα χρόνο αποκλεισμός με διετή αναστολή και δύο αγωνιστικές χωρίς κόσμο.
Η σούμα στη πενταετία, βγάζει -9 βαθμους, επτά αγωνιστικές χωρίς κόσμο κι ένα χρόνο έξω από την Ευρώπη με αναστολή. Είπατε τίποτα; Αν δηλαδή η ΑΕΚ, αντί γιά ισχυρό διοικητικό ηγέτη, είχε τον Αλαφούζο, τι χειρώτερο θα μπορούσε να είχε συμβεί; Οι μείον βαθμοί, αντί γιά 9 θα ήτανε 18; Οι αγωνιστικές αντί για 7, θα ήτανε 14; Ωραίο το παραμύθι, περί απροστάτευτου Παναθηναϊκού, αλλά δεν έχει δράκο. Τα ίδια, αν όχι χειρώτερα παθαίνουν και οι προστατευμένοι.
Νόμος. Κανένας δεν μπορεί να κάνει ζάφτι τα αλάνια. Κανένας δεν μπορεί να τους κουμαντάρει. Αν θέλουνε να τα κάνουνε μπουρδέλο, θα τα κάνουνε. Ο κόσμος να χαλάσει. Από τη στιγμή που η Αστυνομία, πάει πάσο, ποιός θα τους σταματήσει; Η εγκάρδια χειραψία του αστυνομικού, με έναν εκ των εισβολέων, στο ντου στο πάγκο του Ολυμπιακού, (στο τέλος του βίντεο που ακολουθεί) τα λέει όλα.
Η ΑΦΕΛΕΙΑ ωστόσο, στη δημοσιογραφική προσέγγιση δεν έχει τελειωμό. Ο έμπειρος ρεπόρτερ της ΕΡΤ από τον αγωνιστικό χώρο είχε βάλλει στο στόχαστρο, τους παρατηρητές της Σούπερλίγκ. Μία, δύο, τρεις, το ίδιο ποίημα. Λες κι έχουν καμιά αρμοδιότητα και κατά συνέπεια ευθύνη, γιά τη τήρηση της τάξης. Κατανοητό, ότι σαν συνάδελφοι δημόσιοι υπάλληλοι δεν μπορούν να αναφερθούν στην Αστυνομία. Θίγοντας εμμέσως πλην σαφώς και τη κυβερνηση. Που άνοιξε την ΕΡΤ και τους δίνει μεροκάματο. Επειδή όμως δεν μπορείς να χτυπήσεις τον γάιδαρο, χτυπάς το σαμάρι;
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ακούς και διαβάζεις γιά ανεγκέφαλους , γιά καθάρματα για αλήτες και τη βλακεία που είναι ακίνητη. Ακόμα πιό αφελείς προσεγγίσεις. Ούτε γιά αλήτες πρόκειται, ούτε γιά καθάρματα και πολύ περισότερο δεν πρόσκειται γιά βλάκες. Επαγγελματίες είναι. Και εξαιρετικοί μάλιστα. Αποτελεσματικοί. Ανίκητοι. Οι πρόεδροι ερχονται και παρέχονται. Οι Υφυπουργοί Αθλητισμου είναι αναλώσιμοι.
Οι Υπουργοί Δημοσίας Τάξεως, περαστικοί. Τα αλάνια είναι εκεί. Κανένας δεν μπορεί να τα κουνήσει. Κανένας δεν μπορεί να τα βάλλει μαζύ τους. Κανένας δεν τους νίκησε. Αν αυτοί είναι βλάκες και αναγκέφαλοι, οι άλλοι τι είναι; Η Γεροβασίλη που έχει μυαλό τι κάνει;
Στη μουσική επιλογή in memoriam Dick Dale-Misirlou.
https://www.youtube.com/watch?v=lRH_70_Foow