Να πούμε κάτι για τον Μιγκέλ Γκερέρο!

Είναι κρίμα κι άδικο για τους παίκτες που έπαιξαν την Κυριακή το βράδυ για περίπου εβδομήντα λεπτά στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ. Κρίμα γιατί το θέαμα που παρουσίασαν ήταν πολύ πάνω από τον μέσο όρο των ντέρμπι στο επαγγελματικό πρωτάθλημα. Βοήθησε σε αυτό η απόφαση του Γιώργου Δώνη να κοιτάξει η ομάδα του στα μάτια τον ισχυρότερο αντίπαλο και να παίξει για να διεκδικήσει τη νίκη.

Το παιχνίδι ήταν σκληρό χωρίς να είναι αντιαθλητικό και είχε ρυθμό και πολλές τελικές προσπάθειες. Τις περισσότερες και με διαφορά ο Ολυμπιακός αλλά και οι πράσινοι δημιούργησαν τρεις καλές φάσεις. Τις δυο καθάρισε με σωτήριες επεμβάσεις ο Σα και στην τρίτη ο Ινσούα σούταρε πάνω από το δοκάρι. Η δε συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών μεταξύ τους ήταν εξαιρετική.

Επειδή τον τόνο τελικά έδωσαν οι εισβολείς και εχθροπραξίες με την αστυνομία που τελικά οδήγησαν στη διακοπή δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο ΟΑΚΑ παίχτηκε καλό ποδόσφαιρο με τη συνδρομή όλων στο μέτρο των δυνατοτήτων τους. Με άλλα λόγια παίκτες και προπονητές έκαναν όσα μπορούσαν να κάνουν. Το παιχνίδι είχε σε ορισμένες στιγμές έναν εξοντωτικό ρυθμό που οδηγούσε σε λάθη της άμυνας από την αφόρητη πίεση. Η πρόβλεψη που είχα κάνει ότι ο Παναθηναϊκός θα επιχειρήσει να πιέσει ψηλά, έμεινε σε επίπεδο προθέσεων. Ο Παναθηναϊκός το προσπάθησε αλλά δεν του βγήκε.

Τουναντίον ο Ολυμπιακός πίεσε στα δυο τρίτα του γηπέδου και εξόντωσε τους τρεις στόπερ και τον Κουρμπέλη. Υπήρξαν στιγμές στο δεύτερο μισό του πρώτου ημιχρόνου που οι παίκτες του τριφυλλιού έχαναν την μπάλα μπροστά στη μεγάλη περιοχή τους. Το πρέσινγκ του Ολυμπιακού ήταν συνεχές και παρατεταμένο. Πίεζαν οι τρεις μπροστά και ο Φορτούνης.  Ακολουθούσε ο Μπουχαλάκης. Που σαν αρπαχτικό έβγαινε μπροστά από τους αντιπάλους τους και του έπαιρνε την μπάλα από τα πόδια πριν προλάβουν να κάνουν δεύτερη επαφή.

Τα περισσότερα κλεψίματα γινόντουσαν με τους παίκτες του Δώνη να έχουν μέτωπο προς τον Διούδη. Δεν προλάβαιναν να στρίψουν και να βρουν ελεύθερο συμπαίκτη τους για να μεταβιβάσουν. Το πρέσινγκ ξεκινούσε κάθε φορά από τον Γκερέρο. Ήταν πίεση που δεν σταματούσε. Ο Ισπανός διένυε απόσταση σαράντα και πενήντα μέτρων με την ίδια ένταση πηγαίνοντας από τον ένα παίκτη στον άλλο. Μπορεί στο μάτι, να μην γράφει ιδιαίτερα η κίνηση του Γκερέρο. Προσφέρει όμως τα μέγιστα στην πίεση που ζητούσε ο προπονητής του. Δεν είναι και τόσο κολακευτικό μιλώντας για έναν σέντερ φορ εκείνο που ξεχωρίζεις είναι τα ασταμάτητο πρεσάρισμα. Απολύτως κατανοητό. Ωστόσο ο Γκερέρο δεν ήρθε με δάφνες σπουδαίου σκόρερ στον Πειραιά. Ήξεραν τι έπαιρναν οι υπεύθυνοι της ομάδας.

Παρ όλα αυτά ο Γκερέρο κάνει την δουλειά του. Σκοράρει και μάλιστα με όμορφα και θεαματικά γκολ. Σκοράρει σε τελειωμένο ματς με τον Αρη αλλά σκοράρει με την Μίλαν στο Μιλάνο σκοράρει και στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.  Μήτρογλου ούτε ήταν ούτε πρόκειται να γίνει. Είναι όμως παίκτης που παίζει για την ομάδα του, που ανταποκρίνεται στα ζητούμενα του προπονητή  και η κεφαλιά του -όταν βρίσκεται σε κίνηση- παίρνει συνήθως πορεία προς τα δίχτυα.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Στο κάτω της Γραφής, τι φταίει αυτός που δεν έγινε πρώτο θέμα με φωτογραφία στα αθλητικά πρωτοσέλιδα. Αυτός τη δουλειά του την έκανε κι ας του την έκλεψαν οι θερμοκέφαλοι της εξέδρας. Ας μην τον προσπεράσουμε έτσι αβασάνιστα…