Στο ξέφραγο αμπέλι ο καθένας κάνει ό,τι θέλει

Ας ξεκινήσω με τις… πρωτόγνωρες καταστάσεις. Εγώ μία πρωτόγνωρη κατάσταση είδα μόνο αν και δεν ήταν η αιτία της διακοπής. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι, αλλά το ματς συνεχίστηκε.

Αν θεωρεί κάποιος πρωτόγνωρη κατάσταση τα επεισόδια των μπερδεμένων με την αστυνομία εκτός γηπέδου, μάλλον ήρθε χθες στη χώρα. Μόνο φέτος έχουμε καμιά 20αριά τέτοια περιστατικά. Από οπαδούς όλων των ομάδων.

Στην Πάτρα εξαιτίας των δακρυγόνων από τα επεισόδια δεν θυμάμαι πόση ώρα διεκόπη το ματς… Όσο για το σουλάτσο; Ε, όταν σου έρθει η οσμή από τα δακρυγόνο τρέχεις όσο πιο μακριά κι όπου σε βγάλει.

Παρέλαση έχουμε σε λίγες μέρες (τρίζουν τα κόκκαλα όσων έδωσαν τη ζωή τους γι’ αυτό που ζει η χώρα δεκαετίες τώρα), πήρε κι ο άλλος τη σημαία από το κόρνερ κι άρχισε ο βηματισμός. Δεν θα τον έλεγα περήφανο.

Συγγνώμη, λοιπόν, που θα το χαλάσω, αλλά στο ματς με τον Περέιρα, σε αυτό που δεν ξεκίνησε για τη φωτοβολίδα στον Φινμπόγκασον, σ’ αυτό που διεκόπη τον Μάρτιο, πάλι, του 2012, με τις μολότοφ εντός γηπέδου, είδα πιο σκληρές σκηνές. Το ίδιο και στην Τούμπα με τον Παππά, τα ίδια είδαμε και με την ΑΕΚ στο παρελθόν και φέτος σε ματς Τσάμπιονς Λιγκ.

Πάμε στην πρωτόγνωρη κατάσταση. Μπήκαν στο 5’ ορισμένοι οπαδοί (όχι από το πέταλο, αλλά από τις κεντρικές θύρες) κι έψαχναν συγκεκριμένο άτομο. Που να τον αναζητούν τώρα εκτός γηπέδου; «Μια που τον έχουμε κοντά, ας τα πούμε ένα χεράκι». Αν υπήρχε μαχαίρι δεν το γνωρίζω. Δεν είδα, δεν το αποκλείω. Θα αρκεστώ στις μαρτυρίες, έστω κι αν είναι των αντιπάλων.

Αυτή σαφώς και είναι πιο… πρωτόγνωρη κατάσταση. Το έχουμε ξαναδεί, απλώς τώρα έγινε με σχετική άνεση. Έφτασαν για πλάκα στον πάγκο του Ολυμπιακού. Η αστυνομία απούσα, ενώ μία ομάδα σεκιούριτι καθόταν ατάραχη. Όπως διάβασα και στα social media, η σχετική φωτογραφία συνοδευόταν από το σχόλιο «τι να κάνεις; Να κάτσεις να μαλώνεις;».

Ας πάμε και στους 500… Πάλι το ίδιο κλισέ. «Παιδιά σε όλες τις ομάδες 500 είναι. Ας σκοτωθούν μεταξύ τους, ας τους βάλουν φυλακή να τελειώνουμε». Συγγνώμη, αδέρφια. Από τη δεκαετία του ’80 όταν και ξεπήδησε πανευρωπαϊκά το φαινόμενο του χουλιγκανισμού, 40 χρόνια για 500 ακούω. Μάλλον είναι οι απόγονοι των 500… Τα εγγόνια συνεχίζουν την παράδοση…

Υποθετικά. Πάει η αστυνομία, λοιπόν και συλλαμβάνει όχι 500, αλλά 1.000. Όσους μπήκαν στο 5’, όσους έκαναν επεισόδια εκτός γηπέδου, τον σημαιοφόρο κι ορισμένους μάγκες που έριχναν κάτω πινακίδες. Δηλαδή, του χρόνου δεν θα βρεθούν άλλοι 500; Ατελείωτη είναι η δεξαμενή… Προσοχή για να μην παρεξηγηθώ. Δεν λέω ότι δεν πρέπει να συλληφθούν. Η ατιμωρησία, σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας, είναι η πηγή όλων αυτών που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Πήγαν στο 5’ δίπλα στον πάγκο. Οι Πειραιώτες κατήγγειλαν ότι ένας είχε μαχαίρι. Δεν τρέχει τίποτα.

Γύρισαν στις θέσεις τους… Βλέπουμε όλοι τι γίνεται με τις επιθέσεις σε συνδέσμους, γυναίκες, γήπεδα, όπου αγωνίζονται γυναικείες ομάδες. Θα τελειώσουν αυτά κάποτε; Ναι, όταν θα γίνει μία πορεία στο κέντρο της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης χωρίς επεισόδια, όταν η επέτειος του Πολυτεχνείου δεν αποτελεί αφορμή για μπάχαλα, όταν, όταν, όταν. Τότε θα σταματήσουν κι αυτά που βλέπουμε στο γήπεδο. Όπως πρόσφατα, άλλωστε, ειπώθηκε «δεν είδαμε να συμβαίνει και τίποτα με μία μολότοφ…».

Αυτοκαταστροφή

Πάμε και στον Παναθηναϊκό. Τα πράγματα, για μένα, είναι απλά. Τόσα χρόνια στα γήπεδα έχω δει το εξής φαινόμενο. Νικάει μία ομάδα; Πάει για τίτλο; Όλα καλά. Λίγες οι εξαιρέσεις με επεισόδια κι αυτές εκτός γηπέδων. Δεν πάει καλά; Ε, οι νεοέλληνες έχουμε το χάρισμα το κακό να το κάνουμε τραγωδία. Είχε ο ΠΑΟΚ Βουλινό, Μπατατούδη, Γούμενο; Φτώχεια; «Μπες μέσα να τα διαλύσουμε». Έχασε ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα του 2010 κι έβλεπαν στον Πειραιά ότι έρχεται το τέλος της εποχής Κόκκαλη; «Ξεσπάμε να τελειώνουμε». Κινδυνεύει η ΑΕΚ να πέσει; Δέχθηκε γκολ από τον Πανθρακικό; «Ντου»…

Αυτό έγινε και χθες. Μία εισβολή στο 5’ και κατόπιν ησυχία. Δυστυχώς, η ομάδα του Δώνη δεν προηγήθηκε. Αν έκανε το 1-0 λογικά θα τελείωνε το ματς. Το 0-1, όμως, από οποιονδήποτε αντίπαλο, είναι η σπίθα. «Σιγά μην προηγηθεί ο αντίπαλος και το αποδεχθούμε». Εδώ ο Ολυμπιακός είχε σίγουρο πρωτάθλημα, είχε νικήσει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ λίγες μέρες πριν και στο 0-3 στο Φάληρο το 2014 μπήκαν μερικοί μέσα στο τέλος για μπάχαλα. Έληξε άρον άρον το παιχνίδι. Αν ο Ολυμπιακός ήταν τρίτος τότε, νομίζει κανείς δεν θα έμπαιναν μέσα δεκάδες; Νωπό είναι το παράδειγμα του περσινού ντέρμπι με την ΑΕΚ. Μέχρι και που έγινε το 1-0 στο Φάληρο όλα καλά. Στο τέλος με 1-2 «ντου». Κι ας λέει ο καθένας ό,τι λέει πως προκάλεσε η αστυνομία.

Στον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει διοίκηση, δεν υπάρχει τίποτα. Βρίσκουν και τα κάνουν. Έχει ριζώσει η μιζέρια στον σύλλογο, με 3-4 φωτεινές εξαιρέσεις, εδώ και μία 20ετία. Έχεις πανίσχυρο μεγαλομέτοχο, που ρίχνει εκατομμύρια, προστατεύει την ομάδα, τα έχει καλά και με τα μεγάλα κεφάλια των οργανωμένων; Πας μπροστά; Όλα μέλι γάλα. Δεν έχεις; θα ζήσεις φαινόμενα σαν αυτά της 17ης Μαρτίου. Ποδοσφαιρικός ελληνικός νόμος είναι αυτός.

Διαβάζω κι ακούω πάλι για ταφόπλακα. Αυτή η έρημη πρέπει να έχει μπει ίσα με καμιά δεκαριά φορές στον Παναθηναϊκό την τελευταία 20ετία. Ο Παναθηναϊκός είναι δυνατός και θα επιβιώσει. Το θέμα είναι πως. Θα συνεχίσει να βρίσκεται στην εντατική, ή θα περπατήσει ελεύθερος και περήφανος; Όσο υπάρχει Αλαφούζος θα είναι στην εντατική. Όταν έρθει ένας πανίσχυρος, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και σε θέληση και πυγμή επιχειρηματίας, τότε θα μπει μία τάξη. Στο εσωτερικό. Δεν θα μπορούν τα σκ@τ@ να βγουν στην επιφάνεια. Για το ελληνικό ποδόσφαιρο συνολικά, βέβαια, για να ζήσουμε φαινόμενα οπαδών να φωνάζουν το όνομα αντίπαλου παίκτη (όπως αυτοί της Μπέτις που αποθέωσαν τον Μέσι) χρειάζονται να λύσουμε απείρως πολλά θέματα…

ΥΓ.: Έχουμε τον καημό μας, έχουμε και μερικούς (γιατί είναι κακό το τσουβάλιασμα) στον Ολυμπιακό να λένε ότι ήθελαν να συνεχιστεί το ματς. Ενώ έπρεπε να διακοπεί. Να τελειώνει αυτή η ιστορία κι ας πληρώνει ξανά ο Παναθηναϊκός. Τσακωμένοι με την ειλικρίνεια είναι. Από το 5’ το μυαλό τους ήταν (όχι άδικα ενδεχομένως) στο πως θα φύγουν.

ΥΓ.1.: Μπράβο το πετύχατε. Στην… εξυγίανση χρεώνουν τα επεισόδια οι Πειραιώτες. Τα προηγούμενα χρόνια βλέπαμε Πρέμιερ Λιγκ και μας ήταν άγνωστες οι… πρωτόγνωρες καταστάσεις.

ΥΓ.2: Δεν με απασχολεί κανείς από τη διοίκηση. Ούτε ο Μαυροκουκουλάκης, ούτε οι υπόλοιποι. Προσωπικά, θα ήθελα μία δημόσια τοποθέτηση από τον Δώνη ή τον αρχηγό Δημήτρη Κουρμπέλη. Ο δικός τους κόπος, άλλωστε, πήγε στράφι. Δεν ζητάω να απευθυνθούν στους μπαχαλάκηδες. Στον απλό οπαδό του Παναθηναϊκού, που δεν μπορεί να χαρεί εδώ και χρόνια. Αυτός έχει ανάγκη να ακούσει μία κουβέντα. Να του πει κάποιος πότε θα μπορεί να χαμογελάσει ξανά.

ΥΓ.3: Να μιλάνε παίκτες με τους κουκουλοφόρους για να τους ζητήσουν να αποχωρήσουν είναι η εικόνα κατάντιας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όχι μόνο του Παναθηναϊκού.

ΥΓ.4: Στον αντίποδα, επειδή μας αρέσει να ταπεινωνόμαστε, έχω δει και πρόσφατα σε τελικό κυπέλλου Ιταλίας οπαδούς να μιλάνε με παίκτες και να κάνει νεύμα ο… αρχηγός αν θα αρχίσει το ματς ή όχι. Απλώς εκεί υπάρχει περισσότερη ηθική.

ΥΓ.5: Έχουμε δει και στην Ισπανία νεκρούς οπαδούς σε επεισόδια. Αλλά υπερτερεί η ηθική και η ψυχαγωγία είναι πάνω απ’ όλα. Το είδαμε και την Κυριακή στη Σεβίλλη με την αποθέωση του Μέσι. Θα πει κάποιος «εκεί βλέπουν Μέσι». Ε, ό,τι έχει ο καθένας. Ψυχαγωγία είναι, άλλωστε.

ΥΓ.6: Είδα σκηνές από το ντέρμπι του Μιλάνου. Δεν είναι κι από τα πιο ήσυχα. Μηχανάκι έχουν πετάξει μέσα στο γήπεδο οι οπαδοί των «νερατζούρι». Στο πάνω διάζωμα, λοιπόν, ήταν αυτοί της Ίντερ και κάτω της Μίλαν. Δεν τολμώ να σκεφτώ σε ελληνικό ντέρμπι τι θα συνέβαινε στους κάτω…

ΥΓ.7: Το έγραψα και πρόσφατα σε θέμα για τον Άγιαξ. Έχασε από την Αλκμάαρ και είναι πέντε πίσω από την Αϊντχόφεν. Έχει να πάρει πρωτάθλημα από το 2014. Πάλι, όπως φαίνεται, θα το χάσει. Πριν δύο μήνες συνετρίβη στο ντέρμπι αιωνίων της Ολλανδίας 6-2 στο Ρότερνταμ από τη Φέγενορντ που είναι 15 βαθμούς πίσω. Έζησαν οι παίκτες του και πήγαν και διέλυσαν τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στην Ελλάδα ακόμα πολιορκημένοι θα ήταν οι ποδοσφαιριστές…

MUST READ

Ανανέωσε και έφυγε για… Βουδαπέστη ο Μουζακίτης (pic)

ΥΓ.8: Τελεία και παύλα. Όποια κι αν είναι η κυβέρνηση, έχουμε την κοινωνία, το σύστημα υγείας, παιδείας, την ασφάλεια και την ψυχαγωγία που μας αξίζει ως λαός.