Αγωνιστική μιζέρια και ανθρωπόμορφα ζώα στις κερκίδες

Η μεγαλύτερη γάγγραινα του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού, αλλά και πολλών άλλων συλλόγων, οι οργανωμένοι οπαδοί χτύπησαν για μια ακόμη φορά στερώντας από το υγιές κομμάτι της πράσινης εξέδρας, από τους παίκτες του τριφυλλιού και από όποιον αγαπάει το άθλημα να δει ένα ματς μεταξύ των δύο αιωνίων να ολοκληρώνεται. Έχει καταντήσει πραγματικά αηδία αυτό το σκηνικό.

Θα μου πείτε δεν είναι «προνόμιο» μόνο του συγκεκριμένου Συλλόγου αυτή η ιστορία. Σύμφωνοι. Η αλητεία δεν έχει χρώμα. Πότε στο Ο.Α.Κ.Α, κλειστό και ανοικτό, πότε στο Καραϊσκάκης, πότε στο ΣΕΦ, πότε στη Τούμπα ή και αλλού εμφανίζονται ζώα με μορφή ανθρώπου και δημιουργούν συνθήκες απόλυτης αποστροφής του σκεπτόμενου φιλάθλου από τα γήπεδα και τους αγωνιστικούς χώρους. Προσωπικά αδιαφορώ για το χρώμα των γελοίων αυτών υποκειμένων που δρουν ανεξέλεγκτα σε κάθε κοινωνική εκδήλωση που τους δίνεται η ευκαιρία να τα διαλύσουν.

Προσωπικά αντιπαθώ τους συνδέσμους οργανωμένων οπαδών και τους στρατούς μυαλοφυγόδικων που υπηρετούν σαν πιστά σκυλιά την ανομία και τη διαφθορά. Προσωπικά θα ήθελα να διαλυθούν αύριο όλα αυτά τα φυτώρια κοινωνικής βίας και αλητείας που καταστρέφουν τις Κυριακές μας και που είναι τόσο θρασύδειλοι που τολμούν να κάνουν τους μάγκες μόνο όπου τους παίρνει. Μην ξεχνιόμαστε στην Ευρώπη κότες λυράτες.

Η βία στα γήπεδα είναι ένα ζήτημα που διαχρονικά δεν μπορεί ή δεν θέλει πιο σωστά να το αντιμετωπίσει η Πολιτεία. Από κοντά και οι ίδιοι οι Σύλλογοι και οι παράγοντες που τους διοικούν. Σιγοντάρουν μέχρι και οι παίκτες που βγαίνουν από καιρό σε καιρό και μιλούν για τον περήφανο λαό της ομάδας τους. Γήπεδα παλιά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, έλεγχοι της πλάκας, η Αστυνομία εκεί μόνο για να συντάσσει εκθέσεις που οδηγούν σε τιμωρίες και security που στις περισσότερες περιπτώσεις προέρχονται από τους ίδιους τους οπαδούς. Δηλαδή βάζουμε τους λύκους να φυλούν τα λυκόπουλα.

Υπουργοί έρχονται και φεύγουν, κυβερνήσεις το ίδιο όμως η αλητεία πάντα παρούσα. Το συνάφι μας; Από κοντά και αυτό. Οπαδικός τύπος που κάνει κριτική τυφλή με κουταβίσια μάτια γεμάτα τσίμπλες προσπαθώντας να δικαιολογήσει συμπεριφορές παραγόντων και οπαδών που ξεπερνούν τα όρια ψάχνοντας και εφευρίσκοντας φανταστικούς εχθρούς.

Αλήθεια σήμερα τι ακριβώς πυροδότησε την έκρηξη; Το κόκκινο χρώμα στις στολές της αποστολής του Ολυμπιακού; Ο ανάδρομος Ερμής; Για να συμπληρωθεί το σκηνικό στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας έχουμε και εισαγόμενη αλητεία. Έχουμε τις αδελφοποιήσεις των εγχώριων στρατών με αντίστοιχους από το εξωτερικό για να συνδράμουν στον «πόλεμο».

Κλείνοντας θα ήθελα να ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη. Συγγνώμη που βιοποριστικοί λόγοι με αναγκάζουν να «υπηρετώ» ακόμα ένα τόσο άρρωστο περιβάλλον. Συγγνώμη που παρά τις προσπάθειες μου εδώ και σχεδόν μια δεκαετία στις εκπομπές επικοινωνίας υπάρχουν στιγμές που παρασύρομαι από την νοσηρή ατμόσφαιρα.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Συγγνώμη που ως φίλαθλος απέχω από τα γήπεδα και δεν προσπαθώ να αλλάξω τα πράγματα από μέσα. Μοναδική παρηγοριά μου ότι το κοινό που στηρίζει τις εκπομπές που κάνω με καλούς συναδέλφους αυτά τα χρόνια είναι όσο το δυνατόν γίνεται λιγότερο φανατικό και επιδιώκει να μιλά για τα σπορ. Αυτά και καληνύχτα Ελλάδα…