Η εκκωφαντική σιωπή μιας ομάδας που οδεύει στον γκρεμό

Μπροστά στον κίνδυνο της μεγαλύτερης ξεφτίλας στην ιστορία του συλλόγου, δεν υπάρχει ένας άνθρωπος να βγει και να μιλήσει. Μάταια περιμέναμε μέχρι τις 11 το βράδυ για μια επίσημη τοποθέτηση από πλευράς Παναθηναϊκού για όσα συνέβησαν και για όσα από εδώ και πέρα περιμένουμε.

Μάταια περιμέναμε κάποιον επίσημο να βγει στις κάμερες και να πει κάτι. Έστω μια κουβέντα. Να καταδικάσει τα επεισόδια ή όχι. Να μιλήσει για το που οδεύει ο σύλλογος. Να παίξει άμυνα ή επίθεση. Να κάνει κάτι. Κανείς. Ούτε ένας. Ο Αλαφούζος δεν υπάρχει πουθενά, ο Μαυροκουκουλάκης δεν ξέρει κανείς τι κάνει σαν πρόεδρος, παράγοντες δεν υπάρχουν πουθενά, ένα απέραντο… τίποτα.

Κόσμος σουλατσάρει μέσα στο γήπεδο, βάζοντας ταφόπλακα σε κάθε φιλοδοξία των ποδοσφαιριστών και του προπονητή, ο οποίος ήταν και ο μοναδικός που μίλησε, λέγοντας το αυτονόητο. Πως εκείνος είναι εδώ για να λέει στους παίκτες του πως πρέπει να παίζουν. Και δεν είναι για να σχολιάζει τα υπόλοιπα.

Μια διοίκηση απούσα από τα πάντα, λες και πρόκειται για σύλλογο τοπικού πρωταθλήματος που θα μαζευτούμε μετά στο καφενείο του χωριού και θα πούμε 10 μπούρδες για να περάσει η ώρα και όχι για τον Παναθηναϊκό των εκατομμυρίων οπαδών σε όλο τον κόσμο.

Λες και ο Παναθηναϊκός είναι το… τσιφλίκι του καθενός, πρώτα να τον ξεσκίζουν με τις πράξεις τους, αφήνοντας χρέη παντού, διακινδυνεύοντας το ίδιο το αύριο του συλλόγου και στη συνέχεια τον βλέπουν από τα μεγάλα τους γραφεία να οδεύει προς τον γκρεμό.

Λες και δεν είναι ο Παναθηναϊκός, αλλά ο Αστέρας Κάτω Ραχούλας. Είναι να απορεί κανείς για το τι στο καλό κάνουν το διοικητικό συμβούλιο της ΠΑΕ, τι συζητούν, αν τους νοιάζει, αν θα κάνουν κάτι για να αλλάξει η κατάσταση, αν ενδιαφέρονται για να σταματήσουν αυτόν τον κατήφορο στον οποίο βρίσκεται η ομάδα.

Λέμε και ξανά λέμε όλοι για τον Δώνη και τον Νταμπίζα, πως αν δεν ήταν αυτοί θα είχαν γκρεμιστεί τα πάντα, αλλά για πόσο ακόμα θα κοροϊδεύουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς; Τι να σου κάνει ο Δώνης όταν δεν υπάρχει ένας άνθρωπος για να πάρει θέση σε τόσο σοβαρά θέματα και γεγονότα; Τι να σου κάνει ο Νταμπίζας όταν η ομάδα είναι πλέον μπροστά στον κίνδυνο ακόμα και του υποβιβασμού, επειδή αποφάσισε η διοίκηση να ξεκινήσει ο Παναθηναϊκός με -6 και κάποιοι οπαδοί του βάζουν ταφόπλακα με μία ακόμα παρόμοια τιμωρία;

Τι θα πούμε στον Δώνη όταν τελειώσει το πρωτάθλημα; Ότι δεν βγήκε στην πενταδα; Έχοντας 12 βαθμούς μείον απ’ αυτούς που κέρδισε η ομάδα του στο γήπεδο; Τι θα πούμε στον Μπουζούκη, τον Μακέντα, τον Κουρμπέλη, τον Χατζηγιοβάνη; Ότι δεν κατάφεραν να πετύχουν τους στόχους της ομάδας; Άραγε, εκτός από τον Δώνη και τον Νταμπίζα, υπάρχει ένας άνθρωπος μέσα σ’ αυτή την ομάδα να μπει στα αποδυτήρια και να πεις στους παίκτες ποιοι είναι οι στόχοι; Ποιο είναι το πλάνο;

Η κατάσταση είναι τραγική και η σιωπή εκκωφαντική. Αν δεν μπορούν να σηκώσουν στους πλάτες τους το βάρος του Παναθηναϊκού, ας σηκωθούν να φύγουν. Και τα αστεία επιχειρήματα για το που θα καταντήσει ο σύλλογος αν μείνει ακέφαλος, ας τα κρατήσουν για τους εαυτούς τους. Έτσι κι αλλιώς και τώρα οδεύει με μαθηματική ακρίβεια προς τον γκρεμό. Προς τις χειρότερες μέρες της ιστορίας τους. Τι χειρότερο μπορεί να του τύχει;