Τι νίκη ήταν αυτή; Τι τρίποντο ήταν αυτό ρε Νικ; Το να κερδίζεις μέσα στη Μόσχα την τεράστια ΤΣΣΚΑ με σουτ τριών πόντων στο τελευταίο δευτερόλεπτο από τα οκτώ μέτρα το λες και απίστευτο. Όταν μάλιστα αυτό το πετυχαίνει ο, κατά τεκμήριο, χειρότερος περιφερειακός σουτέρ που διαθέτει η ομάδα, τότε δικαιούσαι να μιλάς για όγδοο θαύμα.
Δεν ξέρω αν τελικά ο Παναθηναϊκός θα καταφέρει να περάσει στην επόμενη φάση. Προσωπικά μου είναι αδιάφορο, αφού η φετινή ομάδα δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά. Μην ξεγιελέστε από το αποψινό.
Σε ένα παιχνίδι όλα γίνονται. Σε σειρά όμως best of 5 δεν μπορεί να πάρει τρία ούτε από την Φενέρ, ούτε από Ρεάλ, ούτε από τη σημερινή της αντίπαλο ΤΣΣΚΑ, Αρκετά με την γκρίνια και την μεμψιμοιρία. Η μεγάλη νίκη στη Μόσχα, η πρώτη τόσο μεγάλη εδώ και καιρό, έχει για το τριφύλλι πολλαπλά οφέλη. Πάμε να τα δούμε.
Πρώτον η ομάδα και συγκεκριμένοι παίκτες παρουσιάζουν αυξανόμενη βελτίωση αγωνιστική με αγωνιστική. Δεύτερον τέτοιες επιτυχίες φτιάχνουν χαρακτήρα και δημιουργούν DNA. Το τελευταίο είναι απαραίτητο για ένα σύνολο με νέους Έλληνες παίκτες, με αρκετές μεταγραφές και αμφισβήτηση από την αρχή της χρονιάς. Τρίτον με νίκες σαν αυτή βγάζεις από πάνω σου το χαρακτήρα λούζερ που σου είχε κολλήσει εκτός Ο.Α.Κ.Α. Τέταρτον είναι ένα ακόμα βήμα για την πρόκριση στην επόμενη φάση.
Μπορεί να μην έχει τα φόντα να πάει στο Final- Four, αλλά για το μέγεθος και την ιστορία του καλό θα ήταν να μην αποκλειστεί από την κανονική περίοδο. Πέμπτον η εικόνα της ομάδας. Δεν μιλάω μόνο για την αγωνιστική, αλλά και για την ατμόσφαιρα που φαίνεται να υπάρχει και μεταξύ των παικτών. Ο τρόπος που εκδηλώνονται σε κάθε φάση, ο τρόπος που δέχονται τις συνεχόμενες αλλαγές του προπονητή τους, η αγκαλιά συμπαράστασης στον Γκιστ μετά την κρίσιμη χαμένη βολή, δείχνουν ότι το σύνολο που έχει χτίσει ο Ρικ Πιτίνο είναι, εκτός όλων των άλλων, μια μεγάλη οικογένεια.
Πέρα από τα οφέλη όμως πρέπει να αποδώσουμε τα εύσημα και σε εκείνους που ευθύνονται για όλα τα παραπάνω. Εν αρχή ο Γιαννακόπουλος. Σε μια εποχή που τα οικονομικά δεδομένα για τις ελληνικές ομάδες είναι πολύ δύσκολα, ο ισχυρός άνδρας της πράσινης Κ.Α.Ε, έβαλε πάλι βαθιά το χέρι στη τσέπη μεσούσης της περιόδου για να διορθώσει τις αστοχίες του περασμένου καλοκαιριού.
Πήρε παίκτες, ασχέτως αν δεν του βγήκαν όλοι, άλλαξε προπονητή και δείχνει να παλεύει να αλλάξει τη μοίρα της ομάδας του. Μετά ο Ρικ Πίτινο. Η αλήθεια είναι πως τον έχω σταυρώσει και κριτικάρει αυστηρά πολλές φορές. Θα ήταν άδικο όμως να μην του πω ένα μεγάλο μπράβο για δύο κυρίως πράγματα. Το ένα είναι η αξιοποίηση του Παπαγιάννη. Η υπηρεσία που προσφέρει ο Αμερικανός κόουτς στον Παναθηναϊκό και στο ελληνικό μπάσκετ γενικότερα θα φανεί πολύ περισσότερο στο μέλλον. Το άλλο είναι η αλλαγή στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Έπαψαν να παίζουν τόσο πολύ με τρίποντα και πλέον έχουν μεταφέρει τη μπάλα στη ρακέτα. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν θα μείνει και του χρόνου, αλλά σίγουρα αν αποφασίσει να αποχωρήσει στο πέρασμα του θα έχει αφήσει έργο και κέρδη στο Σύλλογο. Mea culpa λοιπόν Ρικ και ας συνεχίζεις να γράφεις ταξιδιωτικό ρεπορτάζ όπου πηγαίνεις…..
Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)
Υ.Γ : Με βάση την εικόνα των δύο ομάδων το διήμερο που μας πέρασε καλά κάνει η διοίκηση του ΣΕΦ και το κρατά κλειστό. Που να ψάχνεις για δικαιόλογίες Κυριακή απόγευμα.