Ο κόσμος του Παναθηναϊκού χρειάζεται απαντήσεις

Το σίγουρο είναι ότι ο Γιάννης Αλαφούζος έστω προσπαθεί ξανά να κάνει ό,τι και τα πρώτα χρόνια, που ανέλαβε τον Παναθηναϊκό.

Έχει μειώσει σημαντικά το μπάτζετ, προσπαθεί κι ενδεχομένως να έχει πετύχει να ισοσκελίσει έσοδα-έξοδα και με τις συνεχόμενες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου επιχειρεί να ρίξει το χρέος σε επίπεδα που να είναι πιο εύκολο να το διαχειριστεί. Με την τρέχουσα ΑΜΚ, όπως έχουμε αναφέρει, η χρηματοδότηση σε λιγότερο από έναν χρόνο θ’ αγγίξει, ίσως και να ξεπεράσει, τα 30 εκατ. ευρώ.

Με αφορμή, λοιπόν, την εισροή χρημάτων είναι λογικό ο καθένας να κάνει υπολογισμούς για το πόσο έχει μειωθεί το χρέος. Αυτό είναι φτάσει τα 49 εκατ. ευρώ το καλοκαίρι του 2017 και τώρα λέγεται και γράφεται ότι είναι 23-24-25 εκατ. ευρώ. Τελευταία αναφορά ήταν ότι έχει πέσει στα 19,6 εκατ. ευρώ. Μπορεί να ισχύει. Αλλά ποιος γνωρίζει αν όσα χρήματα βάλει ο Αλαφούζος πηγαίνει αποκλειστικά σε παλιότερες υποχρεώσεις, στους δεκάδες πιστωτές; Μπορεί να καταλήγει σε λειτουργικά έξοδα.

Μην ξεχνάμε ότι οι νυν ποδοσφαιριστές δεν έχουν εισπράξει τη δόση Φεβρουαρίου. Οι δύο εβδομάδες δεν είναι και κάποια τρομερή καθυστέρηση. Λογικά μέχρι τις 25 του μήνα θα έχει λήξει αυτό το θέμα. Χρήματα, όμως, οφείλονται και στους υπαλλήλους στην ΠΑΕ, στο Κορωπί. Άρα, ποιος είναι σε θέση με ασφάλεια να πει πόσο είναι το χρέος; Εδώ πέρσι είπε η ΠΑΕ ένα ποσό και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ο οποίος είχε κάνει έλεγχο, το αμφισβητούσε.

Μόνο ο Αλαφούζος και οι στενοί συνεργάτες του στο οικονομικό γνωρίζουν τις υποχρεώσεις του Παναθηναϊκού. Αφού ξεκαθαρίσει η υπόθεση της άδειας, που καίει τους πάντες στο «τριφύλλι», ο μεγαλομέτοχος οφείλει να μιλήσει στον κόσμο και να δώσει απαντήσεις. Να εξηγήσει το ακριβές ύψος του χρέους, ποια είναι τα πλάνα, πότε θα είναι σε θέση ο Παναθηναϊκός να γίνει ανταγωνιστικός για να διεκδικεί τίτλους. Ο Αλαφούζος είναι σαφές ότι μειώνει το χρέος για να βρει συμπαίκτη ή διάδοχο. Το θέμα είναι τι γίνεται μέχρι να βρεθεί αυτός;

Ο κόσμος άλλη σεζόν στην αβεβαιότητα είναι δύσκολο να αντέξει. Όποιο κι αν είναι το πρότζεκτ, όσο κι αν θέλει ελληνικό αίμα στην ομάδα, ό,τι κι αν έλεγε στην αρχή της τρέχουσας σεζόν για τα πιτσιρίκια, έγινε αντιληπτό, το διαπίστωσε και ο τελευταίος οπαδός ότι δεν έχει ιδιαίτερη τύχη. Οι τίτλοι θέλουν χρήμα. Το να ακούγεται, άλλωστε, ότι έχει μειωθεί σημαντικά το χρέος, αλλά συνεχίζεται το άκρως μνημονιακό μπάτζετ, δεν κάνει καλό κι επικοινωνιακά στην ομάδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή μειώθηκε, πρέπει να αρχίσει ξανά η σπατάλη και να γίνουν βήματα προς τα πίσω, όμως, ο καθένας μπορεί να πει «αφού έπεσε το χρέος, αυξήστε λίγο το μπάτζετ. Με 5,5-6 εκατ. ευρώ δεν πάμε πουθενά».

Πρέπει επιτέλους να δοθούν απαντήσεις. Το να μιλήσει απλώς ο Νταμπίζας και να πει ότι συνεχίζουμε τον δρόμο που ξεκινήσαμε και όπου μας βγάλει μέχρι να εξυγιανθεί η ομάδα, μπορεί να είναι η καταγραφή της πραγματικότητας, αλλά δεν συγκινεί τον κόσμο. Εννοείται ότι δεν χρειάζεται να πει κάποιος ψέματα ή να χαϊδέψει αυτιά. Ειλικρίνεια και θάρρος χρειάζεται. Ας είναι πικρή η αλήθεια. Στίγμα, απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα, μπορεί να δώσει μόνο ο μεγαλομέτοχος. Στην ΑΕΚ, για παράδειγμα, δεν θα δώσει το στίγμα ο Λυμπερόπουλος ούτε στον Ολυμπιακό ο Καρεμπέ ή δεν ξέρω ποιος άλλος.

Υπάρχει επίσης το «Athens Alive». Ένα πρότζεκτ που έχει παρουσιαστεί ότι μπορεί να δώσει ελπίδα. Ο Γιαννακόπουλος είχε δηλώσει ότι μέχρι το τέλος του 2018 ή Γενάρη του 2019 το αργότερο, περιμένει ενδείξεις από την Κυβέρνηση. Τίποτα, όμως, δεν έχει προχωρήσει. Ο Αγγλος συνεργάτης του και νομικός σύμβουλος της Redstone Μαρκ Αλεξάντερ, συνεχώς τονίζει ότι «περιμένουμε». Κανείς δεν λέει πότε βλέπει εξελίξεις, σε ποιο σημείο έχει τρέξει η διαδικασία από την Κυβέρνηση και πόσο διάστημα χρειάζεται για να υλοποιηθεί. Αν μπορεί να υλοποιηθεί. Το ότι είμαστε ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο, δείχνει ότι αν δεν υπάρξει άμεσα κάτι, θα πάει ακόμα πιο πίσω η υπόθεση. Σε κάθε περίπτωση ο κόσμος έχει πολλά ερωτήματα και κανείς δεν μπορεί να του δώσει στην παρούσα φάση ελπίδα, όραμα. Όσο διατηρείται αυτή η κατάσταση, θα διατηρείται και η απαισιοδοξία του κόσμου.