Να πίνει ο γιος και να μην δίνει στη μάνα

Κώστας Καίσαρης 15.03.2019-14:03

Ο Κώστας Καίσαρης γράφει για το ενδεχόμενο να γίνει ο τελικός του κυπέλλου στο εξωτερικό. Προτείνει μάλιστα το γοητευτικό Άμστερνταμ. Με τα 250 coffee shops για να την πίνουνε τα αλάνια στο αβέρτο.

ΣΤΟ εξωτερικό λέει ο τελικός του Κυπέλλου. Γιατί όχι. Να τον κάνουνε στo Πεκίνο. Στο Γιοχάνεσμπουργκ. Στο Βανκούβερ. Στο Κατάρ. Όσο πιο μακρυά, τόσο καλύτερα. Τι βγάζει δηλαδή η πτωχή πλην τίμια Ελλάς στο εξωτερικό; Τις ελιές τις θρούμπες. Τον χαλβά Φαρσάλων και τη φούντα Καλαμάτας. Καϊνάρι. Να πίνει ο γιος να μη δίνει στη μάνα. Από τούδε και στο εξής, θα εξάγει και ποδοσφαιρικό θέαμα. Υπερθέαμα. Η εμπνευσμένη ηγεσία της νέας ΕΠΟ, έριξε την επαναστατική μπορείς να πεις αυτή ιδέα στο τραπέζι. Ο τελικός του κυπέλλου στο εξωτερικό. Να γίνει ο τελικός στη Μαγαδασκάρη να δούνε και να μάθουνε οι μαύροι της Αφρικής πως παίζεται το πραγματικό ποδόσφαιρο.

ΚΙ αυτό θα είναι ένα ακόμα βήμα προόδου, για τον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα. Επί των ημερών του Σύριζα και υπό την εμπνευσμένη ηγεσία του Γεωργίου Βασιλειάδη. Μετά τον τελικό του Μπάσκετ που σταθερά τα τελευταία χρόνια διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών. Για τους ενήλικες. Από 12 και πάνω απαγορεύεται η είσοδος. Η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε μαθητές. Του Δημοτικού. Του Γυμνασίου είναι μεγάλοι και θα πλακώνονται μεταξύ τους. Ιδού λοιπόν μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Αποκλειστικότητα θα λέγαμε. Παντού σε όλη την υφήλιο οι απαγορεύσεις έχουνε να κάνουνε με τους ανήλικους. Απαγορεύεται η κατανάλωση αλκοόλ στους κάτω των 18. Απαγορεύεται να παίζουν Στοίχημα οι ανήλικοι πρακτορεία. Στις ταινίες στη τηλεόραση, είναι υποχρεωτικές οι ενδείξεις σχετικά με τη καταλληλότητα. Με τα σχετικά σήματα, Κ12, Κ14 κλπ. Στην Ελλάδα, υπάρχει η παγκόσμια πρωτοτυπία να απαγορεύεται η είσοδος σε ενήλικες. Στον Τελικό του μπάσκετ.

ΞΕΦΥΓΑΜΕ όμως. Το ενδεχόμενο διεξαγωγής του Τελικού στη Νέα Ζηλανδία, δείχνει όπως είπαμε, τα σταθερά βήματα προόδου του ελληνικού Αθλητισμού. Τα άλματα θα μπορούσαμε να πούμε, χωρίς να χαρακτηριστούμε υπερβολικοί. Μετά την εθνική ομάδα που κατέκτησε με το σπαθί της την ιδιότητα της άστεγου. Και περιφέρεται δεξιά κι αριστερά. Μετά την αποχώρηση του Ολυμπιακού από το πρωτάθλημα της Α1. Και τη μετεγκατάστασή του στην Αδριατική Λίγκα. Τόσες χρόνια είχαμε βαρεθεί να βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια. Ντέρμπι αιωνίων και τρίχες κατσαρές. Από τούδε και στο εξής, θα γίνονται κάτι πλέι-οφ που θα γλείφεις τα δάχτυλά σου. Μέχρι και Περιστέρι μπορεί να φτάσει να παίξει για τη πρώτη θέση. Για να μην πω, μέχρι και ο Προμηθέας Πατρών και ο Ήφαιστος Λήμνου.

ΙΔΟΥ λοιπόν που με την Αριστερή κυβέρνηση του Σύριζα, έσπασε το δίπολο Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Τέρμα τα μονοπώλια στα μπάσκετ. Τώρα θα μπορούν να φτάνουν στα πλέι-οφ για τη πρώτη θέση και να διεκδικούν το πρωτάθλημα και οι μη προνομιούχοι. Ο ΠΑΟΚ που δεν έχει στον ήλιο μοίρα και κάνουν έρανο οι οπαδοί. Η ξανά παγκόσμια βασίλισσα ΑΕΚ που χρωστάει και τις έχουνε απαγορεύσει τις μεταγραφές. Τι παραπάνω να κάνουν αυτή η κυβέρνηση κι αυτός ο Υπουργός για τον Αθλητισμό; Το ποδόσφαιρο για πρώτη φορά στα χρονικά, βρίσκεται υπό διεθνή επιτροπεία και επιτήρηση. Από τη δεκαετία του 70, ύστερα από μισό αιώνα, έρχονται και σφυρίζουν ξένοι διαιτητές. Οι Χούλιγκαν βαράνε αλύπητα. Σπάνε, δέρνουν, καίνε κι η Αστυνομία, κρατάει το φανάρι. Εξ ου και για να έχουνε το κεφάλι τους ήσυχο, υπάρχει η σκέψη να γίνει ο τελικός στο εξωτερικό.

ΘΑ μου πείτε τώρα, πέρυσι έγινε στο ΟΑΚΑ και δεν άνοιξε μύτη. Φέτος, δεν είναι το ίδιο. Πέρυσι η ΑΕΚ είχε πάρει το πρωτάθλημα. Γι αυτό και την αντέξανε που τον ήπιανε στον τελικό. Αν φάνε τώρα, δύο τρία μπαλάκια, τι χαμπάρια μάστορα; Θα το ξανακάνουνε καλοκαιρινό το Στάδιο, όπως με τον Άγιαξ.
Κι επειδή στην ΕΠΟ είναι τζιμάνια και την έχουνε ανθιστεί τη δουλειά, πάνε να κάνουνε τον τελικό, στο εξωτερικό.Και μην ακούτε τον Καίσαρη που γράφει υπερβολές ότι θα στείλουν τον τελικό στο Νέο Δελχί, η στη Γκουανταλαχάρα. Στη κεντρική Ευρώπη θα γίνει το ματς. Με καλύτερη δυνατή επιλογή το Άμστερνταμ. Να γουστάρουνε και τα τα αλάνια. Στο αβέρτο είναι πράμα. Πηγαίνεις στα coffee shops ψωνίζεις και τη πίνεις όπου γουστάρεις. Διακόσια πενήντα τέτοια μαγαζιά υπάρχουνε. Όπως λέει και το τραγούδι, Μαρία Χουάνα, Μαρία Χουανα, να πίνει ο γιος και να μη δίνει στη μάνα.

Στη μουσική επιλογή, Atahualpa Upanqui-Los Ejies De zi Carreta