Είναι ξεκάθαρο ότι αν υπάρχει οπαδός ομάδας που…νιώθει από μπάσκετ, αυτός είναι του Άρη. Ειδικά όταν μιλάμε για ηλικίες άνω των 35 ετών. Φυσικά στον Αρειανό έχουν μείνει βαθιά χαραγμένες στο μυαλό οι μνήμες της υπερομάδας του Αυτοκράτορα και δεν είναι εύκολο να διαχειριστεί αυτό που βλέπει τώρα. Οι οπαδοί όλων των ομάδων, ή τουλάχιστον […]
Είναι ξεκάθαρο ότι αν υπάρχει οπαδός ομάδας που…νιώθει από μπάσκετ, αυτός είναι του Άρη. Ειδικά όταν μιλάμε για ηλικίες άνω των 35 ετών. Φυσικά στον Αρειανό έχουν μείνει βαθιά χαραγμένες στο μυαλό οι μνήμες της υπερομάδας του Αυτοκράτορα και δεν είναι εύκολο να διαχειριστεί αυτό που βλέπει τώρα.
Οι οπαδοί όλων των ομάδων, ή τουλάχιστον ένα μεγάλο ποσοστό, επηρεάζονται στην κριτική τους κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού από το σκορ. Χειροκροτούν, βρίζουν, μοιράζουν συγχαρητήρια ή …διώχνουν από το ρόστερ παίκτες. Όταν, μάλιστα, περνούν οι ώρες και οι σφυγμοί κατεβαίνουν, τότε βλέπουν τα πράγματα υπό διαφορετικό πρίσμα.
Δυστυχώς για τον Άρη τα πράγματα έχουν αλλάξει, ο Γιαννάκης δεν φοράει φόρμα αλλά κουστούμι και δεν βρίσκεται στο παρκέ, αλλά όρθιος μπροστά στον πάγκο. Είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν κάποιοι παίκτες που δεν έχουν το ταλέντο που θα ήθελαν οι οπαδοί. Σε αυτό μπορεί να γίνει ξεκάθαρα κριτική. Όπως υπάρχουν παίκτες, όπως ο Βασιλόπουλος, που η απόκτηση τους συνοδεύτηκε με ειρωνικά σχόλια και έχουν προσφέρει τα μέγιστα.
Κανείς, όμως, δεν μπορεί να κατηγορήσει αυτή την ομάδα, ότι δεν προσπαθεί και δεν παλεύει. Υπό το βάρος των διοικητικών και οικονομικών προβλημάτων, τα οποία ο Γιαννάκης και οι παίκτες του προσπαθούν να αφήσουν έξω από τα αποδυτήρια.