Προτιμά να βρίσκεται εγκατεστημένος λίγο έξω από την μεγάλη περιοχή και να κάνει μικρά σπριντ των δέκα μέτρων το πολύ για να πλασαριστεί μέσα σε αυτή και να εκτελέσει. Κάνει υπολογισμένη οικονομία δυνάμεων για να είναι έτοιμος με σώμα ακαταπόνητο και μυαλό καθαρό όταν έρθει η ώρα. Κι όταν έρχεται, γίνεται αυτό που έγινε στο Τορίνο και το συζητά όλος ο ποδοσφαιρικός κόσμος του πλανήτη.
Το κείμενο θα μπορούσε να είναι αφιερωμένο στην μαγευτική «εφτάρα» της Σίτι επί της Σάλκε. Οι πολίτες παίζουν με διαφορά το καλύτερο ποδόσφαιρο στον κόσμο αυτή την εποχή. Με βάση την απόδοσή τους, αξίζει να θεωρούνται το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Ακόμα κι αυτό όμως διστάζεις να το πεις. Διστάζεις, όταν σε κάποια άλλη ομάδα αγωνίζεται ο Κριστιάνο Ρονάλντο.
Ενας σούπερ αθλητής που αψηφά τους άγραφους βιολογικούς κανόνες και βρίσκει τρόπους να σε εκπλήσσει με όσα καταφέρνει μέσα στο γήπεδο. Χάρη σε αυτόν η Γιουβέντους έκανε την μεγάλη ανατροπή και πέταξε έξω την σκληροτράχηλη Ατλέτικο του Σιμεόνε. Εντάξει, να υποθέσουμε ότι το πέναλτι που κέρδισε ο Μπερναρτάρσκι θα μπορούσε να το μετατρέψει σε γκολ και κάποιος άλλος.
Για τις δυο κεφαλιές όμως; Κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να φτάσει τόσο ψηλά και τόσο συγχρονισμένα ώστε να την στείλει εκεί που ο Ομπλακ δεν μπορούσε να βγάλει ουσιαστική αντίδραση. Ο δύσμοιρος Χουανφράν στην πρώτη κεφαλιά, διαπίστωσε ότι ξαφνικά πηδάει στην πλάτη κάποιος άλλος με τόσο ορμή και δύναμη που όταν είδε την μπάλα στα δίχτυα κατάλαβε τι (του) είχε συμβεί. Στην δεύτερη κεφαλιά εκτέθηκε το πιο δυναμικό αμυντικό δίδυμο του κόσμου.
Ο Κριστιάνο πήρε την ταυτότητα του Γοδίν και του Χιμένεθ σε μια φάση, σε ένα άλμα. Δεν ξέρω πόσοι γιατροί, πόσοι εργοφυσιολόγοι διατροφολόγοι και ψυχαναλυτές, ασχολούνται με την περίπτωση του 34χρονου Πορτογάλου. Σίγουρα θα είναι πολλοί και ακριβοπληρωμένοι. Θαυμάζω την δουλειά τους αλλά πιο πολύ θαυμάζω τον Κριστιάνο που υποβάλλει τον εαυτό του δηλαδή το σώμα του σε τόσες στερήσεις και δοκιμασίες για να μπορεί να καταπίνει στον αέρα παίκτες όπως ο Γοδίν, ο Χιμένεθ και ο Χουανφράν.
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο δεν κάνει πια τα όσα θεαματικά και απροσδόκητα έκανε κάποτε στον αγωνιστικό χώρο. Δεν παιδεύεται στην πλάγια γραμμή για να περάσει δυο και τρεις αντιπάλους. Δεν σκοτώνεται να κάνει κούρσες πενήντα μέτρων με την μπάλα στα πόδια δεχόμενος το ένα τζαρτζάρισμα μετά το άλλο.
Προτιμά να βρίσκεται εγκατεστημένος λίγο έξω από την μεγάλη περιοχή και να κάνει μικρά σπριντ των δέκα μέτρων το πολύ για να πλασαριστεί μέσα σε αυτή και να εκτελέσει. Κάνει υπολογισμένη οικονομία δυνάμεων για να είναι έτοιμος με σώμα ακαταπόνητο και μυαλό καθαρό όταν έρθει η ώρα. Κι όταν έρχεται γίνεται αυτό που έγινε στο Τορίνο και το συζητά όλος ο ποδοσφαιρικός κόσμος του πλανήτη.
Ο Αλέγκρι έχει βρει τον τρόπο να βάλει την υπόλοιπη ομάδα να δουλεύει για τον Κριστιάνο. Δυο σέντρες από σχετικά κοντινή απόσταση για να μην προλάβει η άμυνα να κλείσει πάνω του και να σηκωθούν δυο και τρεις εναντίον ενός. Ο Ρονάλντο σε κίνηση για να πάρει φόρα και το άλμα εκεί που οι άλλοι δεν μπορούν και δεν προλαβαίνουν να φτάσουν. Είναι θαύμα στην φύση γιατί εδώ και χρόνια πηγαίνει κόντρα στους κανόνες της και βγαίνει νικητής. Ευλογημένοι, που παίζει μπάλα στα δικά μας χρόνια…