Ολυμπιακός : Το παιχνίδι της υπομονής

Ειρωνεία. Μια επίδειξη… δύναμης της μπάλας, για όσα θέλει και όσα δεν θέλει. Να έχει ο Ολυμπιακός 21 γκολ στο Καραϊσκάκη στα πέντε τελευταία ματς πρωταθλήματος, και να έμεινε δίχως σκορ με τη Λαμία σε εκείνο που του στοίχισε το κύπελλο. Να βάζει τέσσερα γκολ σε επτά τελικές, απέναντι στην καλύτερη ομάδα που εμφανίστηκε στο Φάληρο φέτος (Άρης), και να μην μπόρεσε να περάσει το εμπόδιο του… Χάβου σε μια αναμέτρηση που το κοντέρ έγραψε 28 τελικές προσπάθειες αλλά κανένα γκολ!

Έτσι συμβαίνει. Όχι συχνά, αλλά συμβαίνει. Και όταν συμβαίνει πρέπει να βρεις τη ψυχραιμία να τα υπολογίσεις όλα στην κανονική τους διάσταση. Για να προχωρήσεις, με καθαρό μυαλό. Με τις σωστές αποφάσεις. Ακόμη και αν νιώθεις πως φέτος πέταξες τον ιδρώτα σου. Γιατί κάπως έτσι ολοκληρώνεται η σεζόν. Με την αίσθηση πως οι Ερυθρόλευκοι άξιζαν πολλά περισσότερα, από εκείνα που τους περιμένουν στο τέλος της φετινής διαδρομής.

Απόψε η ομάδα του Μαρτίνς έφτασε τον ΠΑΟΚ στην κούρσα της καλύτερης επίθεσης (51 γκολ). Έφτασε και τη βαθμολογική συγκομιδή ολόκληρη της περσινής σεζόν (57 βαθμούς), έχοντας μπροστά έξι αναμετρήσεις ως το φινάλε για να τη βελτιώσει σε επίπεδο… τίτλου. Γιατί όλα τα χρόνια στο βαθμολογικό μοντέλο 3-1-0 το πρωτάθλημα με 16 ομάδες, το κατακτά εκείνος που φτάνει ως το 70. Και ο Ολυμπιακός λογικά θα το φτάσει άνετα αν πάει με διάθεση ως το τέλος. Το πρωτάθλημα βεβαίως θα πάει στη Θεσσαλονίκη. Γιατί ο ΠΑΟΚ έχει σήμερα 64 βαθμούς. Όσους είχε και εκείνος στο τέλος του δρόμου πέρσι. Και η δική του συγκομιδή μπορεί να ξεπεράσει το 80 με το κίνητρο για το «αήττητο».

Τα λέγαμε και μετά τη Λαμία. Ποτέ κανείς δεν θα θυμηθεί πέρα από τον Μαρτίνς, ότι οι Πειραιώτες –με την καλύτερη επίθεση- τα έχασαν όλα φέτος διότι σκόραραν 1 φορά σε 72 τελικές προσπάθειες.  Στα ματς πρωταθλήματος με ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό στο Φάληρο (23-4 +21-3 οι τελικές) και σε εκείνο του κυπέλλου στο Φάληρο με τη Λαμία (28-1 τελικές).  Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν συνέβη, στην διαδρομή μέσα από τα χαλάσματα της Εξυγίανσης. Και ότι εκείνοι που έχουν την ευθύνη για την πρόοδο αυτού του ιδιαίτερου project που τρέχει από το καλοκαίρι δεν το έχουν κατά νου, ξεκινώντας σιγά-σιγά να βάζουν σε μια σειρά τις σκέψεις του για την επόμενη σεζόν.

Ο Ολυμπιακός είναι ήδη μια πολύ καλή ομάδα. Έχει ρόλους, έχει δουλειά ενός χρόνου στα πόδια του. Έχει περιθώρια βελτίωσης. Έχει μια διοίκηση με αληθινή διάθεση να ενισχύσει ακόμη παραπάνω αυτή την προσπάθεια. Πρέπει να έχει και υπομονή… Γιατί αξίζει τον κόπο. Αυτό θα ήταν ίσως το καλύτερο δώρο γενεθλίων. Δεν χρειάζεται πλέον τα «πολλά» που ήταν αναγκαία το περασμένο καλοκαίρι. Μια καλή διαχείριση της κατάστασης επιβάλλεται. Και βέβαια η αναπόφευκτη ενίσχυση που θα δώσει ακόμη περισσότερη δυναμική.

ΥΓ. Υπομονή αξίζει και στο project του Άρη. Μια ομάδα που πραγματικά έχει κάνει πολλά βήματα μπροστά μέσα στη σεζόν. Εξαιρώντας τον Ματέο Γκαρσία όλοι οι ποδοσφαιριστές του ρόστερ ανήκουν στο κλαμπ. Δεν θα χρειαστεί ανακάτεμα της τράπουλας. Οι Θεσσαλονικείς αυτή την εποχή παίζουν πραγματικά πολύ υψηλού επιπέδου ποδόσφαιρο. Και δεν αλλάζει. Ακόμη και σε μια νύχτα που το κοντέρ έγραψε ένα βαρύ 4-1.

ΥΓ 2. Η κάθετη του Φορτούνη στο 1-0. Και το γύρισμα της μπάλας από τον Ομάρ όμως. Του Νορβηγού που τόσο έλλειψε όταν τελικά κρίθηκαν τα πάντα.

MUST READ

Για κάτι που αξίζει…

ΥΓ3. Ο Ποντένσε, ο Γκιγιέρμε, ο Καμαρά. Η απόδειξη πως ο περσινός μεταγραφικός σχεδιασμός ήταν πραγματικά αποτελεσματικός. Σε θέσεις-κλειδιά. Και για του… χρόνου.