Όταν έχεις προσόντα, αλλά είσαι αυτοκαταστροφικός

Με Ατρόμητο παίζουμε αύριο και θυμήθηκα τον Ουάρντα, αρνητικό και θετικό πρωταγωνιστή σε δυο πρόσφατες υποθέσεις, που φωτογραφίζουν συνάμα την ποδοσφαιρική του ταυτότητα.

Η πρώτη έχει να κάνει με την αντίδραση του στον αγώνα κυπέλλου με το χαρτί, κυρίως της απάντησης του μέσω διαδικτύου σε όσους τον έβριζαν. Για το ξέσπασμα την ώρα της αναμέτρησης δεν του χρεώνω κάτι, αθλητές-προπονητές που ξεφεύγουν εντός γηπέδου, με τους σφυγμούς να βαράνε κόκκινο από την ένταση και ακούγοντας ταυτόχρονα να τους βρίζουν μανάδες, γυναίκες και παιδιά, πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιείκεια, τουλάχιστον από την κοινή γνώμη.

Το γεγονός όμως πως δε συνήλθε όταν έπεσαν οι σφυγμοί και το συνέχισε με χυδαίο περιεχόμενο, είναι δείγμα του χαρακτήρα του.

Κι αυτός είναι ο βασικότερος λόγος που ο επίλογος της καριέρας του στον ΠΑΟΚ, γράφηκε και υπογράφηκε, με τον εκ νέου δανεισμό του στον Ατρόμητο. Συμβαίνει συχνά κάποιος αθλητής να δίνεται δανεικός περισσότερες από μια φορές, στην περίπτωση του Αιγύπτιου όμως μεσολάβησαν δυο εξάμηνα που ο ΠΑΟΚ του έδωσε την ευκαιρία να καθιερωθεί. Ο λόγος του δανεισμού του δεν έχει να κάνει με την αξία, την ποιότητα και την ικανότητα ν΄ αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της ομάδας. Κάθε άλλο. Είναι σπουδαίο ταλέντο, αλλά με τάσεις αυτοκαταστροφής..

Κατά τον πρώτο του δανεισμό στην Πορτογαλία, την έπεσε σε γυναίκες συμπαικτών του και υπόψιν πως βρισκόταν μόλις μερικά 24ωρα στη νέα του ομάδα. Ακόμα κι αν έχεις τέτοιες συνήθειες, περιμένεις να κόψεις κίνηση που λέμε. Να μάθεις κάνα κουτσομπολιό, να τσεκάρεις αν υπάρχει κάποια που παίζει το μάτι της, έρευνα αγοράς δηλαδή, πριν κάνεις την κίνηση. Αυτός, έπεσε κατευθείαν στο καζάνι με τον πατσά…

Κάπου εκεί ήρθε ο Ατρόμητος, όπου έκανε εξαιρετική χρονιά και δικαιωματικά θα έπαιρνε μια ακόμα ευκαιρία στον ΠΑΟΚ. Ο Λουτσέσκου δεν ήθελε να του τη στερήσει και τον προτίμησε έναντι του Ενρίκε, αφού οι θέσεις των ξένων, ήταν καπαρωμένες και περίσσευε, μόλις μια.

Ξεκίνησε καλά, στην πορεία όμως άρχισε πάλι τα δικά του. Παραμονές του αγώνα με το χαρτί, τότε που ο ΠΑΟΚ είχε μπροστά του έναν αγωνιστικό Γολγοθά με χαρτί, Τσέλσι, κολάρο κλπ, εθεάθη σε κέντρο διασκέδασης, να παριστάνει το γαμπρό, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες..

Έμεινε εκτός αποστολής και την επόμενη δεν εμφανίστηκε στην καθιερωμένη προπόνηση, των κομμένων. Σε ένδειξη μεταμέλειας, έκανε εκ νέου έξοδο για κλάμπινγκ.

Υπήρξαν πολλά παρόμοια περιστατικά, που μαρτυρούσαν πως δεν στέκει και πολύ καλά, κυρίως όμως βρισκόταν εκτός κλίματος και φιλοσοφίας ομάδας.

Κερδίσαμε στον Χαρίλαο κι ενώ άπαντες έφυγαν για τ΄αποδυτήρια, ο Ουάρντα παρέμεινε στον αγωνιστικό χώρο, στέλνοντας φιλιά στον Γιώργο Σαββίδη που βρισκόταν στη σουίτα.

Τα νεύρα των γηπεδούχων ήταν τεντωμένα, ήταν πιθανό να απειληθεί σύρραξη, όπως και συνέβη. Παρενέβη ο Μάτος για να υποστηρίξει τον συμπαίκτη του, δεν ήθελε και πολύ ν΄αγριέψει ο Βραζιλιάνος, να ρίξει κάνα μπουκέτο και να φάει καμμιά δεκαριά αγωνιστικές τιμωρία!

Κι όλα αυτά, για να γίνει αρεστός ο Ουάρντα, στον γιο του αφεντικού.

Δεν έκανε κάτι επιλήψιμο ο παίκτης είναι αλήθεια, δικαίωμα του να πανηγυρίζει όσο θέλει, ειδικά όταν δεν κάνει κάτι άσεμνο, ούτε απευθύνεται σε αντιπάλους, αλλά λίγο μυαλό ρε…

Πριν από το παιγνίδι με τον Ατρόμητο βρισκόμουν για άσχετο λόγο στο Μακ Παλλάς, ήταν εκεί όλη η αποστολή για να γευματίσει και ν΄αναχωρήσει για αεροδρόμιο.

Πρώτος ήρθε ο Λημνιός, μετά ο Κρέσπο, ο Βαρέλα, ο Βέρνμπλουμ, κάθισαν όλοι στο λόμπι του ξενοδοχείου, συζητώντας.

Ο μόνος που ήταν εκτός παρέας ήταν ο Ουάρντα, έβγαζε σέλφι με περαστικούς, έκανε χαβαλέ με τις κοπέλες στη ρεσεψιόν, γενικότερα έδειχνε να ζει στον κόσμο του, όντας μέλος ενός συνόλου που από πέρσι έχει τα χαρακτηριστικά οικογένειας.

Όπως και στην περίπτωση των αντιδράσεών του στον Χαρίλαο, τίποτα απ΄όσα προανέφερα δεν είναι απαγορευτικά, ούτε μεμπτά.

Και οι σέλφι είναι στο πρόγραμμα και ο χαβαλές, ούτε είναι απαγορευτικό να σκέφτεται πως θα χώσει. Αν δε χώσει τώρα που είναι στα ντουζένια του και απολαμβάνει αναγνωρισιμότητα, πότε θα το κάνει άραγε; Όταν γίνει βετεράνος που δε θα τον θυμάται κανείς και θα θέλει γερανό, για να του κάνει κούκου;

Πρόκειται ωστόσο για συμπεριφορές, που δείχνουν πως κάποιος βρίσκεται εκτός πλαισίου ομάδας, όπως το διαμορφώνουν οι χαρακτήρες του συνόλου.

Κοντολογίς, για το άδοξο φινάλε της θητείας Ουάρντα στον ΠΑΟΚ δε φταίει κανείς, δεν είναι υποχρεωτικό άλλωστε, πάντα κάποιος να φταίει, για να ικανοποιηθεί η ανάγκη του κοινού και των ΜΜΕ για αίμα.
Οι δύο πλευρές εξέπεμπαν σε διαφορετική συχνότητα, ήταν αδύνατον να ταιριάξουν.

Τα παραπάνω, δίνουν και την καλύτερη απάντηση που εξέφρασε ο Αιγύπτιος όταν έγινε θετικός πρωταγωνιστής παίρνοντας το βραβείο του mvp, «γίνεται ο mvp της λίγκας, να μην έχει θέση στον ΠΑΟΚ;»
Γίνεται και παραγίνεται, απαντώ.

Το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του το έδωσαν οι συνάδελφοι του, τα κριτήρια του προπονητή είναι διαφορετικά. Αφήστε που τα βραβεία τέτοιου τύπου είναι εξατομικευμένα, ενώ η οπτική του προπονητή έχει να κάνει με τη λειτουργία της ομάδας..

Ωραίοι οι τίτλοι του mvp λοιπόν, σημαντικές και οι βραβεύσεις, από μόνα του όμως δε λένε τίποτα, δεν εξασφαλίζουν θέση βασικού ή την καριέρα που νομίζει ο καθένας πως αξίζει.

Ο Ουάρντα έχει ποδοσφαιρική ποιότητα, είναι παίκτης αξίας, κουβαλά και μπόλικη τρέλα. Η τρέλα του αυτή μάλιστα μέχρι ενός σημείου είναι ωραία, χωρίς χυδαιότητες και προκλήσεις. Είναι και ποδοσφαιρικά χρήσιμη, μπορεί να μπει για 10 λεπτά και να γυρίσει ένα ματς μόνος του. Από καθαρά παικτικής άποψης, στον ΠΑΟΚ, όποτε κλήθηκε να αγωνιστεί, ήταν καλός. δεν πρέπει να έχουμε παράπονο.
Όπως φαίνεται όμως, δεν ήταν αρκετά…

Η περίπτωση Ουάρντα θα μπορούσε να έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά με την αντίστοιχη του Κλάους, το μόνο που τους συνδέει όμως είναι πως αμφότεροι είχαν όλες τις προδιαγραφές για να πετύχουν, με σημαντικότερη ίσως την αγάπη του κόσμου. Στην πραγματικότητα πάντως οι διαφορές είναι περισσότερες, με πρώτη και καλύτερη πως ο Ουάρντα είναι πιο ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής. Ο Κλάους συνέχισε να νομίζει πως θα κάνει καριέρα μόνο με το ταλέντο του, αγωνιζόμενος με τα χέρια στη μέση και το ίδιο πάθος που ο ψαράς περιμένει με το καλάμι, πότε θα τσιμπήσει το ψάρι. Ο Αιγύπτιος δεν είναι έτσι, αγαπάει το ποδόσφαιρο και του αρέσει η προπόνηση, αντιλαμβάνεται τη μπάλα ως γκομενάκι, σαν αυτά που χτυπούσε στο Instagram.

Αυτός είναι ο λόγος που ο ΠΑΟΚ δεν τον αφήνει ελεύθερο, δε νομίζω να υπήρχε ομάδα στη λίγκα που να μην τον ήθελε στο ρόστερ της, σε αντίθεση με τον Κλάους, που φέτος το μόνο που δεν έκανε ήταν να βάλει αγγελία.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Ο ΠΑΟΚ, ελπίζει απλά να ξαναβρεί τον εαυτό του στον Ατρόμητο και να προσελκύσει το ενδιαφέρον κάποιας ομάδας για να τον αγοράσει και να ρεφάρει έτσι τα μπόλικα χρήματα που ξόδεψε για να τον αποκτήσει…