Όταν κοιτάς και την άκρη του πάγκου…

Το γράψαμε και την ημέρα του ματς. Μη γελιόμαστε. Η Μπουντούτσνοστ ήταν αδύνατον να φοβίζει τους παίκτες του Μπλατ. Θα ήταν υπόλογοι στους εαυτούς τους εάν μετά από τα 5 συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα, έφευγαν με κατεβασμένο το κεφάλι από την Ποντκγόριτσα. Το γνώριζαν όλοι αυτό στο Ερυθρόλευκο στρατόπεδο. Και από τα πρώτα δευτερόλεπτα της αναμέτρησης, οι παίκτες του Μπλατ πέρασαν στο παρκέ για να τελειώσουν γρήγορα τη δουλειά. Παίζοντας μπάσκετ! Αυτό που δεν έκαναν τόσο καιρό. Επιτέλους!

Και πάλι έσβησα τις σημειώσεις μου. Δεν υπήρχε στην τελική λόγος να γράψω κάτι κοινότυπο και να βασιστώ σε αριθμούς. Αυτό μπορείτε να το παρατηρήσετε και εσείς κοιτάζοντάς τους. Φωνάζουν από μόνοι τους γιατί νίκησε ο Ολυμπιακός. 12 τρίποντα, 26 ασίστ και 8 λάθη. Χρειάζεται κάτι παραπάνω να δει κανείς για το πώς ήρθε το 89-76;

Ας προχωρήσουμε λίγο παρακάτω την σκέψη μας… Πόσο διαφορετικό είναι όμως όταν… ανοίγει το ροτέισον; Το γεγονός ότι δεν ξεκινούν οι Πρίντεζης και Σπανούλης σε ένα τόσο σημαντικό ματς, είναι μία ένεση ντοπαρίσματος σε αυτούς που είναι περνούν στην αρχή της αναμέτρησης. Μετά από καιρό ο Μπλατ είδε μέχρι την άκρη του πάγκου του. Είναι πολυτέλεια να βρίσκεται τρίτο τριάρι στο ροτέισον (λέγε με Τίμα), οπότε ήταν λογικό να πορευτεί με 11 παίκτες σε αυτό ματς. Και πάλι όμως μια χαρά είναι οι 11, όσο παίξει ο καθένας. Στο χέρι του είναι να μπορέσει να διαχειριστεί τα λεπτά που του δοθούν και να τα… αυγατίσει. Το ζητούμενο είναι να βρίσκεται πνευματικά έτοιμος.

Όπως ας πούμε δεν ήταν η πεντάδα όταν πήρε το πρώτο τάιμ άουτ ο Ρέπεσα και οργίασε ο Κόουλ. Το πέρασμα του Μάντζαρη, το γεγονός ότι του πήγε καλά το ματς και κράτησε σταθερή την ψυχολογία του και το πρώτο εύστοχο σουτ, ήταν λόγος για να σιγουρευτώ ότι θα κάνει δουλειά ο Βαγγέλης στο παρκέ. Τόσο καιρό επιμένω από την μεριά μου πως οφείλει ο προπονητής να αξιοποιεί ανάλογα με την περίσταση τους παίκτες του. Όταν κάποιος νιώθει αναγκαίος, τότε μπορεί να βοηθήσει. Όταν περιθωριοποιείται τότε συνήθως τον χάνεις…

ΤΟ ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΔΙΚΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΓΚΟΣ

«Είναι καλός παίκτης, όμως, είναι και ρούκι και αυτό σημαίνει πως θα έχει και καλές και κακές μέρες. Δουλειά μου είναι να συνεχίσω να πιστεύω σε εκείνον και να του δώσω την ευκαιρία να πετύχει. Αν δεν το κάνει θα φταίω εγώ που τον επέλεξα, τον πίστεψα και τον πήρα. Προφανώς βγήκε απόψε και έκανε πολύ καλή δουλειά.

Και θα έχει βραδιές σαν και αυτή, όπως θα έχει και άσχημες βραδιές. Αυτό είναι μέρος του να είσαι ρούκι». Τάδε έφη Ντέιβιντ Μπλατ για τον Νάιντζελ Γουίλιαμς Γκος. Δεν έχει άδικο ο προπονητής του Ολυμπιακού για τον Αμερικανό και ως ένα σημείο αυτό το είδαμε στην ομάδα όταν επέμεναν οι Ερυθρόλευκοι στον Νίκολα Μιλουτίνοφ. Με μία σημαντική λεπτομέρεια βέβαια. Ο Σέρβος σέντερ σταδιακά απέκτησε ρόλο πρωταγωνιστή, εν αντιθέσει με του Γκος που του δόθηκαν τα «κλειδιά» με το καλημέρα και η πίεση όπως είναι λογικό για έναν ρούκι, είναι αφόρητη. Αυτό που έχω νιώσει εγώ προσωπικά με τον Γκος είναι ότι δεν έχει προστατευτεί από τον προπονητή του. Δεν τον έχει περάσει από το επίπεδο του… ψησίματος, να ξέρει ότι οφείλει να υπερβεί όρια για να παίξει. Χρειάζεται την εμπειρία δίπλα του. Θέλει παίκτες όπως ο Μάντζαρης και εννοείται τον Σπανούλη και τον τραυματία Στρέλνιεκς για να τον καθοδηγήσουν. Ουσιαστικά οφείλει να νιώθει ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο αναφορικά με τον χρόνο συμμετοχής του. Είναι αυτό που λένε «και λίγος πάγκος δεν βλάπτει».

ΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΥΠΑΝ-ΒΕΖΕΝΚΟΦ

Με τον Άρη θίξαμε τις περιπτώσεις των Τουπάν και Βεζένκοφ. Παίκτες κλειδιά για το εύκολο βράδυ μέσα στην Ποντγκόριτσα. Ο Γάλλος αρχικά ήταν αποτελεσματικός στην επίθεση και στην άμυνα έδινε πράγματα, πλαισιώνοντας κατάλληλα τον Παπανικολάου, ο οποίος δεν βρέθηκε βέβαια σε επίπεδα που τον έχουμε συνηθίσει. Ο Τουπάν λοιπόν, έκανε αυτό που ξέρει τέλεια. Βοήθησε στο τρανζίσιον, στάθηκε στις αγαπημένες του γωνίες, έβαλε τα σουτ του. Το κυριότερο; Ένιωσε σημαντικός, είχε ψυχολογία και ήταν ωφέλιμος μετά από καιρό σε ευρωπαϊκό ματς, θυμίζοντας τον Άξελ της αρχής της σεζόν.

Κάτι που συνέβη ακριβώς με τον Βεζένκοφ. Ορθή επιλογή να περάσει βασικός και να πάρει τις πρώτες επαφές και το… ξύλο που μπορεί να έρθει σε ένα εκτός έδρας ματς απέναντι σε μία ομάδα που θα δαγκώνει και θα έχει στόχο να πάρει νίκη αυτοπροβολής και τίποτα περισσότερο. Ο Σάσα ήταν εκ των πρωταγωνιστών. Τέλειος συμπαραστάτης στον Πρίντεζη, με τον υπαρχηγό να νιώθει πως όταν θα πάει στο πάγκο, θα καλυφθεί επάξια το κενό του. Με την άνοδο του Βεζένκοφ πάντως αναγκάζεται ο Μπλατ να αφήνει στην άκρη το δίδυμο ΛεΝτέι-Μιλουτίνοφ, με τον Αμερικανό να περνάει στο «5» όπου έχει τεράστιο πρόβλημα απέναντι στα κορμιά της Ευρωλίγκας. Ούτε με τον Ουίλιαμς, ούτε με τον Μπάροβιτς μπόρεσε να είναι ανταγωνιστικός. Δεν του πήγε και καθόλου το ματς, χρεώθηκε με φάουλ και ο Μιλουτίνοφ αναγκαστικά έπαιξε 29:54.

ΕΓΙΝΕ ΑΡΧΗ, ΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Είπαμε «τέρμα τα λόγια, ώρα για πράξεις». Όπως δήλωσε και ο Πρίντεζης μετά τη νίκη, πριν λίγο καιρό συζητούσαμε για πλεονέκτημα έδρας και τώρα ασχολούμαστε για την πρόκριση στα πλέι οφ, αφήνοντας λιγάκι σε δεύτερη μοίρα το πλασάρισμα. Οι Ερυθρόλευκοι τώρα είναι στη θέση να ψάχνουν το κάθε ματς ξεχωριστά και να στοχεύουν στη νίκη στις επόμενες πέντε αγωνιστικές. Ξεκινώντας από την Ιταλία και το ματς στο Μιλάνο. Απέναντι την πυραυλοκίνητη ομάδα του Πιανιντζάνι, που είναι ικανή να σε… κομματιάσει αν δεν την «δαγκώσεις». Η αρχή έγινε για τον Ολυμπιακό. Τσαλαπάτησε το κάκιστο 0-5 που τον είχε οδηγήσει το 12-12 στην Ευρωλίγκα και πλέον ορθώνει ανάστημα. Διαθέτει την φανέλα και τον χαρακτήρα για να τα καταφέρει. Εχει το know how, έναν μεγάλο προπονητή στον πάγκο, τεράστιους ηγέτες στο παρκέ και το ταλέντο. Το ξέρουν όλοι αυτό. Ας το παρουσιάσει και πάλι στο παρκέ.

ΥΓ1 Θα ήταν εντελώς διαφορετικό το παιχνίδι με τον Μπιτάτζε στο ματς. Γιατί θα οχυρωνόταν πίσω η Μπουντούτσνοστ και δεν θα είχε τέτοιο πεδίο δράσης ο Μιλουτίνοφ.

ΥΓ2 Ο Γιώργος ήταν πάντα εδώ. Δεν έφυγε. Επεσε και θα ανέβει. Είναι ηγέτης αυτής της ομάδας μαζί με τον Βασίλη. Το ένστικτο επιβίωσης ξύπνησε στην Ποντγκόριτσα. Την κατάλληλη στιγμή ανεβάζει ταχύτητα.

ΥΓ3 Τι ενέργεια αυτός ο Ουέμπερ. Πόσο παθιασμένος στο παρκέ, απίστευτη η ντρίπλα που τον έχασε ο προσωπικός του αντίπαλος και πάσαρε στον ψηλό του Ολυμπιακού. Οσο «ψήνεται» τόσο καλύτερος θα είναι ο Αμερικανός. Και δεν φοβάται το σουτάκι του και τα ποσοστά του είναι σούπερ.

ΥΓ4 Μόνο εγώ πιστεύω ότι η Αρμάνι δεν είναι σίγουρη για πλέι οφ; Εχει φοβερά δύσκολο πρόγραμμα.

ΥΓ5 Δεν σχολιάζω τίποτα για τον Μιλουτίνοφ. Το έχω γράψει τόσες πολλές φορές. Πλέον η Ευρωλίγκα είναι ένα ταβάνι που το έχει θρυμματίσει και κοιτάει παραπάνω. Ας τον χαρούμε..

ΥΓ6 Μέχρι τέλους. #mexritelous. Πάρτε το όπως θέλετε… Δεν θα σταματήσει πουθενά. Το λέμε και το ξαναλέμε. Τώρα ξεκίνησε.