Το άθλημα των ψηλών

Όταν πάνε καλά κάποια βασικά πράγματα, όλα μοιάζουν εύκολα. Κι ο Μάντζαρης βρίσκει τον δρόμο προς το αντίπαλο καλάθι, κι ο Βεζένκοφ είναι θετικός, κι ο Τουπάν επιστρέφει στις… γεμάτες βραδιές. Αλλά, για να συμβούν όλα αυτά, υπάρχει μια… αναγκαία και ικανή συνθήκη: Να είναι καλός ο Γιώργος Πρίντεζης.

Ναι, κόντρα στην Μπουντούστνοστ ο Μιλουτίνοφ ήταν ο καλύτερος του Ολυμπιακού, αλλά αυτό δεν ήταν έκπληξη. Ο Σέρβος έχει κάνει πολλά καλά παιχνίδια, η αντίπαλη ρακέτα είχε απουσίες και προβληματική λειτουργία, οπότε αν ο «Μίλου» δεν είχε γεμάτη στατιστική, θα ήταν γιατί βρέθηκε σε κακό βράδυ. Δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, με αυτού του επιπέδου αντιπάλους.

Έχω γράψει και στο παρελθόν ότι ο Γιώργος Πρίντεζης είναι γρανάζι στην «ερυθρόλευκη μηχανή», το οποίο αν δεν λειτουργεί σωστά, υπολειτουργεί όλο το μηχάνημα. Ίσως γιατί δεν υπάρχει παίκτης να κάνει όσα ο… υπαρχηγός. Όταν είναι σε καλό φεγγάρι, τότε όλα γίνονται πιο απλά, γιατί το μπάσκετ είναι το άθλημα των ψηλών και λίγοι ψηλοί έχουν την ικανότητα του «Πρι» στο σκοράρισμα.

Βεβαίως, οι «κόκκινοι» έχτισαν τη νίκη από την περιφέρεια, καθώς είχαν πολλούς παίκτες να κάνουν αυτό που πρέπει, ελαχιστοποίησαν τα λάθη, βρήκαν ρυθμό κι επέβαλλαν το παιχνίδι τους. Τόσο… όσο!

Ο Ολυμπιακός ΔΕΝ σκότωσε κανένα θηρίο. Διαφωνούσα ότι είχε αγωνιστική κρίση, καθώς και κόντρα στην ΤΣΣΚΑ ήταν για 25 λεπτά (ίσως και παραπάνω) κάθετα ανταγωνιστικός. Οι πέντε σερί ήττες δεν λένε κάτι, όπως δεν λέει κι η νίκη επί της Μπουντούσνοστ.

Στο τέλος της ημέρας οι «ερυθρόλευκοι» δεν υπήρχε περίπτωση να κινδυνεύσουν να χάσουν την πρόκριση, αλλά δεν μπορούν να έχουν υψηλές προσδοκίες, καθώς θα πέσουν απέναντι σε μεγαθήριο.

Ποιο είναι, όμως, το μήνυμα της νίκης; Ο Ολυμπιακός έχει μπει από τον ημιτελικό και μετά σε άλλη διάσταση. Το παιχνίδι παίζεται περισσότερο έξω από τις γραμμές και λιγότερο μέσα. Ενδεχόμενη ήττα, ή κακή εμφάνιση, θα ήταν βούτυρο στο ψωμί όσων υποστηρίζουν ότι οι «ερυθρόλευκοι» κάνουν θόρυβο, γιατί δεν έχουν εμπιστοσύνη στο υλικό τους.

Παράλληλα θα έδειχνε ότι οι παίκτες έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, καθώς δική τους ευθύνη είναι η αγωνιστική εικόνα. Για τα άλλα είναι άλλοι αρμόδιοι.

Όπως και να ‘χει, ούτε για να πανηγυρίζεις είναι, αλλά ούτε και για να προβληματίζεσαι. Ο Ολυμπιακός έχει σταθερές δυνατότητες και σταθερές αδυναμίες. Πόσο μπορεί να περιορίσει το αρνητικό πρόσημο; Αυτό θα το μετράμε σε κάθε του εμφάνιση…