Τα χαφ του ΠΑΟΚ κι ο αιματοκρίτης του Φορτούνη

Οι ειδικοί στα του ποδοσφαίρου, λένε πως η πιο νευραλγική γραμμή είναι η μεσαία και μάλλον δεν έχουν άδικο. Το «δείξε μου τα χαφ σου να σου πω τι ομάδα έχεις», είναι πάνω απ΄όλα ζήτημα κοινής λογικής.

Σε περίπτωση που οι αντίπαλοι φτάνουν εύκολα έξω από την περιοχή και γυροφέρνουν εκεί, είναι δύσκολο να μη φας γκολ, όσο αξιόπιστους αμυντικούς κι αν διαθέτεις.

Το ίδιο και στην επίθεση, μάγους της μπάλας να έχεις μπροστά, αν δεν παίρνουν πάσες της προκοπής, αν τα χαφ δεν προωθούνται για να δημιουργήσουν υπεραριθμία, τότε είναι σα να παίζεις με τον κανέναν.

Το κλασικό μοντέλο των Ελληνικών ομάδων, ακόμα και αυτών με τις υψηλές βλέψεις και τους πρωταγωνιστικούς στόχους, είναι να έχουν στις τρεις κεντρικές θέσεις της μεσαίας γραμμής (6-8 με ολίγον από 10), έναν-δυο στην καλύτερη, καλούς παίκτες. Τους επονομαζόμενους και σταρ.

Από εκεί και πέρα, θα υπάρχουν ως εναλλακτικές δυο-τρεις μέτριοι έως λιμά και πίσω από αυτούς κάνα δυο από τις ακαδημίες, για να πουλήσουμε και τον παπά πως γίνεται δουλειά στα τμήματα υποδομών, απ΄όπου θα ξεπηδήσουν οι πρωταγωνιστές του αύριο. Ο φίλαθλος άλλωστε, όσο κι αν γουστάρει μεγάλα ονόματα, παίκτες με περγαμηνές κλπ, τρελαίνεται περισσότερο για παίκτες από τα σπλάχνα της ομάδας, τα θεωρεί δικά του παιδιά, καθώς ενσαρκώνουν το όνειρο πως παίζουν για τη φανέλα…

Πάνω κάτω λοιπόν αυτά είναι τα ισχύοντα, ο φετινός ΠΑΟΚ όμως λειτούργησε πέρα από τα συνήθη και καθιερωμένα και προς επιβεβαίωση αυτού, δείτε ποιους παίκτες έχει στα χαφ.

Κυρίως όμως, επικεντρωθείτε στον αριθμό αυτών.

Δεν προέρχονται από τη Λίβερπουλ και την Μπαρτσελόνα βέβαια, ούτε από την Κύπρο όμως, το Λουξεμβούργο ή τη Β εθνική της Σλοβακίας.

Έχουμε και λέμε λοιπόν, Κάνιας με καλές και γεμάτες χρονιές στην Εσπανιόλ.

Ελ Καντούρι, μέχρι το 2017 αγωνιζόταν στη Νάπολι, με αξιόλογη παρουσία. Όχι από τους βασικούς και αναντικατάστατους που λέμε, ούτε και από εκείνους όμως που έβλεπαν 11άδα με το κιάλι.

Εβγέν Σάκχοφ, όσο παρεξηγημένος κι αν είναι ακόμα κι εντός ΠΑΟΚ, το ότι ο Λουτσέσκου αλλά και ο προκάτοχός του ο ίβιτς τον εμπιστεύονταν, λέει πολλά. Μπορεί να μην είναι ο ζογκλέρ ή ο ντριπλέρ που θα ξεσηκώσει τα πλήθη, είναι ποδοσφαιριστής όμως που παίζει με όπλο το μυαλό, θυσιάζεται για την ομάδα κι έχει και το γκολ, άσχετα αν το σουλούπι του τον αδικεί. Προερχόμενος από Ντνίπρο, με συμμετοχή σε τελικό του Γιουρόπα.

Συνεχίζουμε με Μαουρίσιο, πρώην της Κορίνθιανς και της Φλουμινένσε στη Βραζιλία, με συνέχεια στη Ζενίτ όταν αποφάσισε να ξενιτευτεί, πολυτέλεια το βιογραφικό του για τα Ελληνικά δεδομένα.

Πάμε στον Μίσιτς, με όχι σπουδαίο πέρασμα από την Σπόρτινγκ, δεν τον λες όμως και παίκτη της σειράς.

Δεν τελειώσαμε, έχουμε και Βέρνμπλουμ, αυτός κι αν δεν έχει γεμάτες χρονιές σε Γκέτεμποργκ, Άλκμααρ και ΤΣΣΚΑ.

Έχει και Πέλκα το μενού, που ως Έλληνας δε χρειάζεται συστάσεις.

Η πιο αδιάφορη έως…ποταπή μεταγραφή ήταν αυτή του Μπίσεσβαρ, παίκτες που επιλέγουν την Τουρκία είναι συνήθως απελπισμένοι και λίγο πριν την απόσυρση, ο δικός μας Ντιέγκο όμως είναι αυτό που υποδηλώνει το όνομά του, μιλάει στη μπάλα λες και την ψήνει για να τη βγάλει γκόμενα.

Κλείνουμε με Σέρχιο Ολιβέιρα για τον οποίον δεν υπάρχουν λόγια, ακόμα κι από το μικρό δείγμα γραφής που έχει δείξει, φαίνεται πως με βατραχοπέδιλα να παίζει, παπάδες θα κάνει..

Χάσατε το μέτρημα;

Ε, γι αυτό χάσατε τη μπάλα φέτος, γιατί μετρήσατε οχτώ παίκτες αξίας, τη στιγμή που αν δυο-τρεις από αυτούς έπαιζαν σε ομάδα ΠΟΚεμον, οι δημοσιογκράφιτυ θα αφιέρωναν σεντόνια από σεντονιών.

Μόνος του ο Ολιβέιρα αρκούσε βασικά, αλλά λέμε τώρα…

Αν ο Τζάμπας είχε Μπίσεσβαρ-Μαουρίσο στο χαρτί, θα τους έκανε ανδριάντες και μέρα παρά μέρα θα πετούσε drone, για να αποθανατίζει πλάνα από την πορεία των έργων. Ποιο γήπεδο, τώρα…

Στον Ολυμπιακό για παράδειγμα, υπάρχουν ο Φορτούνης κατά πρώτο λόγο κι ο Νάτχο, ειδικά αν ο πρώτος απουσιάσει, η ομάδα θα κοπεί στα δυο. Δε θα είναι Ολυμπιακός βασικά, θα είναι μικτή Λεβαδειακού και Καλαμάτας.

Γι αυτό και το παλικάρι έχει αποκτήσει όψη Άγιου Ονούφριου, τις προάλλες έβλεπα δηλώσεις του και ήταν για λύπηση. Χλωμός και κουρασμένος λες και είχε αβιταμίνωση, αν του έκαναν εξετάσεις, ο αιματοκρίτης θα έδειχνε κάτω από 30. Λογικό όταν μια ολόκληρη ομάδα κρέμεται πάνω του, περιμένοντας τα πάντα.από εκείνον.

Είναι τόσο πλήρης η μέχρι πρότινος αυτοαποκαλούμενη και καλύτερη ομάδα βλέπετε, που ο Φορτούνης πρέπει υποχρεωτικά να παίζει παντού, στη Λαμία που ο Μάρτινς του έδωσε ανάσες, το αποτέλεσμα ήταν 3-3.

Στον ΠΑΟΚ δεν υπάρχουν τέτοια θέματα, ο Ρουμάνος βάζει, βγάζει και δεν καταλαβαίνεις διαφορά και μη νομίζετε πως είναι τόσο απλό όσο φαίνεται επιφανειακά.

Το να μοιράζεις το χρόνο μεταξύ 6-8 παικτών αξίας χωρίς να υπάρχουν γκρίνιες και να σκυλιάζουν όλοι μηδενός εξαιρουμένου έστω κι αν χρησιμοποιούνται για μερικά λεπτά, μόνο εύκολο δεν είναι. Απαιτεί ειδική διαχείριση από τον προπονητή και ικανότητα, που προϋποθέτει να έχει κερδίσει όλη την ομάδα και κάθε παίκτη ξεχωριστά.

Γιατί όταν στην εισαγωγή περιέγραφα το σύνηθες Ελληνικό μοντέλο που αρκείται σε μια καλή βιτρίνα κι από εκεί και πέρα το χάος, παρέλειψα να εξηγήσω πως ο λόγος δεν είναι μόνο οικονομικός, αλλά και αγωνιστικός. Να φέρεις τέσσερα βαριά ονόματα για να κάθονται τα δυο στον πάγκο, δε λέει. Θα δυσφορήσουν οι ίδιοι πάνω απ΄όλα, η βεντέτα μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα του πάγκου παίζοντας σε μια καλή Ευρωπαϊκή ομάδα και σε αξιόπιστο πρωτάθλημα, το να του πεις «φάε πάγκο στο Γκρικ Τσάμπιονσιπ» δεν θα το αντέξει!

Ιδού λοιπόν το μυστικό, η πληθώρα των επιλογών -γιατί το ίδιο παρατηρείται σε κάθε γραμμή- σε συνδυασμό με την ικανότητα του Λουτσέσκου να τις κουμαντάρει μαεστρικά..

Αυτά είναι τα ισχύοντα βάσει των ποδοσφαιρικών κανόνων, οι υπόλοιποι κρυφτείτε πίσω από εύηχες κραυγές για την εξυγίανση που άλλαξε τις συνήθειες του γαύρου να παίρνει πέναλτι σε κάθε βουτιά, ή μετρήστε τα κερδισμένα κόρνερ.

Όσο δε βλέπετε την πραγματικότητα, τόσο καλύτερο για εμάς, του χρόνου πάλι πάρτι θα κάνουμε…