Δεν θα γίνουμε Άγιαξ ποτέ

Στο πρώτο ματς στην Ολλανδία το σκορ ήταν 2-1 για τη Ρεάλ. Επειδή δεν είχα πρόσβαση στη συνδρομητική με κάλεσε ένας φίλος να δούμε τον αγώνα, αλλά επειδή δεν συμπαθώ και την ισπανική ομάδα, είπα «τι να έρθω να δω; Τελειωμένη υπόθεση είναι». Εντάξει, δεν νομίζω να το σκέφτηκα μόνο εγώ.

Στη συνέχεια είδα στα social media κάποια σχόλια οπαδών του Παναθηναϊκού. «Είδατε; Υπομονή και επιμονή θέλει. Όχι να κράζουμε στην πρώτη στραβή ή την πρώτη αποτυχημένη σεζόν». Μαζί τους.

Απλώς πιστεύω ότι όσοι το έγραψαν αυτό, στην ήττα από τον ΠΑΣ Γιάννινα για παράδειγμα, μπορεί να έλεγαν «που πάμε με αυτή την ομάδα;». Ο Έλληνας επιμονή μπορεί να έχει. Υπομονή ποτέ.

Πόσα χρόνια ακούμε όχι μόνο φιλάθλους και οπαδούς, αλλά και παράγοντες «ν’ ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Άγιαξ…»; Αμέτρητους έχω ακούσει. Στο παρελθόν διαφημίζαμε στα ΜΜΕ την παρουσία στελεχών για να δουν πως δουλεύουν οι Ολλανδοί στην Ακαδημία.

Στην πορεία, λοιπόν, όλα άλλαζαν. Γιατί το ελληνικό ποδοσφαιρικό σύστημα και η ελληνική νοοτροπία δεν το επιτρέπει. Και κανείς, πολιτεία, ομοσπονδία, μα πάνω απ’ όλα οι παράγοντες και τα στελέχη δεν έχουν, να το πω έτσι ωμά, τα άντερα, να στείλουν πρώτοι το μήνυμα σε ποδοσφαιριστές, ΜΜΕ και φυσικά τον κόσμο τους πως πρέπει να είναι το ποδόσφαιρο και τι χρειάζεται για να πετύχει μία ελληνική ομάδα ό,τι κι ο Άγιαξ.

Αλλά μην κοιτάμε μόνο τους Ολλανδούς. Εδώ Μπαρτσελόνα, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενίοτε η Μπάγερν, ακόμα και η Ρεάλ, επίσης έχουν στηριχθεί στην Ακαδημία τους. Πάντα, όμως, με μία ισορροπία. Νέους και δίπλα τους ποιότητα, εμπειρία, ηγετική φυσιογνωμία.

Προσωπικά, λοιπόν, όση στήριξη και να παρέχουμε όλοι όσοι βρίσκονται στο περιβάλλον των Μπουζούκη, Χατζηγιοβάνη, Μαυρομμάτη και των υπόλοιπων νεαρών, όχι 1-4 στο Μπερναμπέου δεν βλέπω, αλλά ούτε 1-4 και σε έδρες τύπου Βίντι, Μπάτε, Ντιναμό Κιέβου, Ριέκα, Εστορίλ, Μπρόντμπι, Θέλτα, Σταντάρ Λιέγης και ανάλογου τύπου ομάδων. Αναφέρω ορισμένες απ’ αυτές που αντιμετώπισε σχετικά πρόσφατα ο Παναθηναϊκός κι άλλοι ελληνικοί σύλλογοι.

Ακαδημία συν 60άρα…

Ο Άγιαξ αναμφίβολα πέτυχε κάτι εντυπωσιακό. Συνέτριψε τη Ρεάλ στο σπίτι της με 8 από τους 14 παίκτες να προέρχονται από την Ακαδημία του. Οι πέντε ξεκίνησαν το ματς, οι άλλοι τρεις πέρασαν ως αλλαγή. Μέχρι εδώ καλά. Για τους υπόλοιπους έξι που ξεκίνησαν, όμως, ξόδεψε χοντρικά απ’ όσο κοίταξα στις ξένες ιστοσελίδες καμιά 60άρα εκατ. ευρώ.

Εδώ και πολύ καιρό τονίζω, αλλά το επισήμανα και σε πρόσφατα blog ότι οι νέοι παίκτες θα εξελιχθούν αν δίπλα τους έχουν ένα κράμα έμπειρων, ποιοτικών και με προσωπικότητα παικτών. Διαφορετικά θα εξελιχθεί ο Μαυρομμάτης και ο Πούγγουρας με τον Μολέντο δίπλα του. Αυτό διακρίνω και στον Άγιαξ.

Νέους που να δουλεύουν στην Ακαδημία με τη φιλοσοφία της πρώτης ομάδας, ώστε όταν έρθει η ώρα τους να αγωνιστούν σε υψηλότερο επίπεδο, τότε να μην έχουν θέμα προσαρμογής. Να είναι ήδη έτοιμοι. Σαφώς και στον Άγιαξ μπορεί να χάθηκαν σπουδαία ταλέντα. Να χάθηκαν στόχοι. Αλλά ποτέ δεν άλλαξαν τη φιλοσοφία τους.

Καλός, λοιπόν, ο Μπουζούκης, αλλά θέλει δίπλα του έναν Τάντιτς. Καλός ο Χατζηγιοβάνης, ωστόσο, μ’ έναν Νέρες ο ανταγωνισμός θα ήταν μεγαλύτερος. Καλός ο Μαυρομμάτης, αλλά αν έχει κι έναν Μπλιντ δίπλα του, ε; Ο Άγιαξ δαπάνησε 60 εκατ. ευρώ για να στηρίξει τα παιδιά της Ακαδημίας. Κι έφερε ποιότητα. Όχι από τα πανέρια. Εννοείται ότι είναι άλλο το ποδοσφαιρικό περιβάλλον στη χώρα τους «τουλίπας», που ό,τι πέτυχε ο Άγιαξ πραγματικά για τον Παναθηναϊκό ή άλλον ελληνικό σύλλογο, ούτε καν να το φανταστώ δεν μπορώ.

Θα ήθελα να παρουσιάσω ορισμένα στοιχεία, πριν προχωρήσω σε κάποιες επισημάνσεις, που δίνουν τροφή για σκέψη. Σε όλους. Μα κυρίως, στους δημοσιογράφους και τον κόσμο, για να ξέρουμε πώς να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις.

Ίσως έτσι να κάνουμε πιο εύκολη τη ζωή του κάθε Δώνη, του κάθε Νταμπίζα και του κάθε παράγοντα. Αν ο τελευταίος έχει στο μυαλό του το μοντέλο του Άγιακ κι όχι ποιο κόμμα θα κυβερνήσει για να εξυπηρετήσει τα επιχειρηματικά του συμφέροντα, ή ποιος θα είναι πρόεδρος στην ΕΠΟ και τη ΚΕΔ.

Αγορές και πάγκος

Ο Άγιαξ ξεκίνησε στη Μαδρίτη με τους Ονανά, Μπλιντ, Ντε Λιχτ, Ταλιαφίκο, Μαζράουι, Ντε Γιονγκ, Σένε, Φαν ντε Μπεκ, Τάντιτς, Ζίγεχ, Νέρες. Μπήκαν αλλαγή οι Ντόλμπεργκ, Ντε Βιτ, Φέλτμαν. Από την Ακαδημία του είναι οι Φαν ντε Μπεκ, Ντε Γιονγκ (πήγε για 75 εκατ. ευρώ στη Μπαρτσελόνα), Ντε Λιχτ, Μαζράουι, Φέλτμαν, Ντε Βιτ. Πήρε τον Ονανά με λίγα χρήματα από την Ακαδημία της Μπαρτσελόνα και τον Ντόλμπεργκ επίσης με λίγα χρήματα από την Ακαδημία της Σίλκεμποργκ. Παίζει ρόλο και το σκάουτινγκ. Εδώ φέρνουμε ξένους από την Αφρική και τους δοκιμάζουμε κάνα δίμηνο…

Πάμε και στις αγορές. Τα ποσά είναι από ξένα σάιτ. Μπορεί να μην είναι ακριβή, πάντα υπάρχουν ορισμένα χρήματα που φεύγουν δεξιά-αριστερά, αλλά κάπου εκεί θα κυμαίνονται. Ο έμπειρος χαφ Σένε που πέτυχε το 1-4 με αριστουργηματική εκτέλεση φάουλ κόστισε 2 εκατ. και ήρθε από τη Ναϊμέγκεν.

Από την… Ξάνθη της Ολλανδίας, όπως μας αρέσει να βαφτίζουμε ομάδες εμείς στο εξωτερικό. Ο Μπλιντ πήγε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κι επέστρεψε έναντι 15-18 εκατ. ευρώ. Το μπάτζετ του Παναθηναϊκού είναι μεικτό φέτος 5,5-6 εκατ. ευρώ.

Ο αριστερός μπακ χαφ Ταλιαφίκο ήρθε με 5-6 εκατ. από την Ιντεπεντιέντε. Ο Τάντιτς από τη Σαουθάμπτον με 11,5 εκατ. Ο Νέρες από τη Σάο Πάολο με 12 εκατ. ευρώ. Κι ο Ζίγεχ με 11 εκατ. από τη Τβέντε. Την… ΑΕΛ της Ολλανδίας.

Στον πάγκο επίσης, είδα ότι ήταν ο Ζακάρια. Κόστισε έξι εκατ. ευρώ από την Ουτρέχτη. Τον… Αστέρα Τρίπολης ντε. Σίγουρα στην Ελλάδα της χρόνιας οικονομικής κρίσης δεν μπορούν να γίνουν τέτοιες κινήσεις. Αλλά μήπως στις… χρυσές εποχές το χρήμα έμενε εντός συνόρων; Προτιμούσαν όλα να φέρουν καραβιές. Είδα και τον 35χρονο Χούντελαρ. Αν το περασμένο καλοκαίρι ερχόταν στην Ελλάδα, θα έτρεχαν στο αεροδρόμιο κάποιοι.

Επισημάνσεις

Πάμε και σε ορισμένα επιμέρους στοιχεία. Θ’ αναφέρω απλώς σε κάποια σημεία τις δικές μου σκέψεις. Τι θα έλεγα εγώ, αλλά και τι πιστεύω για τον περισσότερο κόσμο. Ας σκεφτεί ο κάθε φίλος του Παναθηναϊκού, για να δούμε και ποιο περιβάλλον επικρατεί στην Ολλανδία, τι θα έλεγε κι ο ίδιος. Ειλικρινά, όμως. Όχι να τα ωραιοποιεί μέσα του.

1.Ο παικταράς Τάντιτς ήρθε από τη Σαουθάμπτον με 11,5 εκατ. ευρώ το περασμένο καλοκαίρι. Το έγραψα. ΑΛΛΑ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 30 ΕΤΩΝ! Προσωπικά, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γινόταν στα social media αν ερχόταν 30χρονος σε μεγάλο ελληνικό σύλλογο όχι για 11, αλλά για 2 εκατ.

2. Το καλοκαίρι του 2014 ο Άγιαξ αποκλείστηκε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ από τη Ραπίντ Βιέννης…

3. Το καλοκαίρι του 2016 πέρασε στο παρά πέντε τον ΠΑΟΚ στον τρίτο προκριματικό και στα play offs τον άφησε εκτός η Ροστόφ. Με 1-1 στο πρώτο ματς στην Ολλανδία και συντριβή 4-1 στη Ρωσία. Δεν έχω διαβάσει να χρωστάει –εξαιτίας κακών υπολογισμών- κι επειδή ήρθαν δύο αποκλεισμοί, δεκάδες εκατ. ευρώ ο ολλανδικός σύλλογος.

4. Μετά τον αποκλεισμό, εκείνη τη σεζόν (2016-17) αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Τότε, από τους 14 που έπαιξαν στη Μαδρίτη, μόλις 2,5 χρόνια πριν, βασικοί στη Λεωφόρο ήταν οι Ονανά, Ζίγεχ, Φέλτμαν και μπήκαν αλλαγή οι Ντόλμπεργκ, Σένε.

5. Την ίδια σεζόν πήγε στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ και ηττήθηκε 2-0 από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πόσες ελληνικές ομάδες έπειτα από αποκλεισμό από το Τσάμπιονς Λιγκ, από μία θεωρητικά κατώτερη ομάδα, δεν θα είχαν λυγίσει από τη γκρίνια. Από το πρώτο ματς. Όχι να φτάσουν και τελικό Γιουρόπα;

6. Ας υποθέσουμε ότι αποκλείεται στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ από τη Βίντι με 4-1 στη ρεβάνς. Όπως ο Άγιαξ από τη Ροστόφ. Μέρα με τη νύχτα είναι οι δύο σύλλογοι. Όχι οι δικές μας που αποδείχθηκε ότι είναι λίγο καλύτερες, ισάξιες, ή χειρότερες από τη Βίντι. Πόσοι θα ζητούσαν το κεφάλι του προπονητή; Σκέφτομαι ήδη τα πρωτοσέλιδα… Απλώς να σημειώσω ότι ο Πέτερ Μπος, που έφαγε την τεσσάρα στη Ρωσία, καθόταν στον πάγκο και στον τελικό του Γιουρόπα λίγους μήνες αργότερα.

7. Ο Άγιαξ πήρε πρωτάθλημα το 2004. Το ξαναπήρε το 2011. Όχι δεν έμαθα κάτι για συλλαλητήριο. Για τον Βαρδινογιάννη και τη νοοτροπία του, πάντως, τα είπα και πρόσφατα. Μία χαρά για την Ολλανδία μπορεί να ήταν οι σκέψεις του. Για την ελληνική κουλτούρα (κακή και νοσηρή ποδοσφαιρικά και όχι μόνο) και το ελληνικό τοξικό σύστημα στο ποδόσφαιρο, όμως, ήταν λάθος και το ανέφερα πρόσφατα.

8. Τελευταίο πρωτάθλημα του Άγιαξ που έριξε τεσσάρα στη Ρεάλ είναι το 2014. Όχι, στο ενδιάμεσο δεν γκρεμίστηκε ο κόσμος.

9. Τη σεζόν 2015-16 η Αιντχόφεν πήρε το πρωτάθλημα με 84 βαθμούς. Ο Άγιαξ τερμάτισε με 82. Στο τελευταίο ματς έφερε 1-1 εκτός με τη Ντε Γκράαφσαπ. Τον Απόλλωνα της Ολλανδίας ντε. Διαφορετικά το έπαιρνε στην ισοβαθμία. Όχι, δεν μπούκαρε κανείς στο γήπεδο.

MUST READ

Η μεγάλη ευκαιρία του ελληνικού ποδοσφαίρου: Η «μάχη» για τη 12η θέση και οι στάνταρ δύο ομάδες σε League Phase από το… καλοκαίρι!

10. Θα το γράψω με κεφαλαία για να γίνει κατανοητό. ΣΤΙΣ 5/3/19 Ο ΆΓΙΑΞ ΝΙΚΗΣΕ 1-4 ΤΗ ΡΕΑΛ ΣΤΗ ΜΑΔΡΙΤΗ. ΣΤΙΣ 27/1/19, ΟΥΤΕ 1,5 ΜΗΝΑ ΠΡΙΝ, ΣΥΝΕΤΡΙΒΗ ΣΤΟ ΡΟΤΕΡΝΤΑΜ ΑΠΟ ΤΗ ΦΕΓΕΝΟΡΝΤ (σαν να παίζει Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός δηλαδή) 6-2!!! Η ΦΕΓΕΝΟΡΝΤ ΕΙΝΑΙ ΤΡΙΤΗ, 10 ΒΑΘΜΟΥΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΆΓΙΑΞ. Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΥΤΕ ΦΕΤΟΣ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ. Όπως καταλαβαίνετε, έζησαν οι παίκτες για να ταξιδέψουν στη Μαδρίτη και να γράψουν ιστορία.