Έτσι για πλάκα, Ι-Δωνη-κή απονομή, μέσα στο ΟΑΚΑ…

Από τον Νοέμβρη του 2017 μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει παιγνίδι του ΠΑΟΚ που να μου προκάλεσε φόβο. Ούτε πριν, ούτε στη διάρκειά του. Το ίδιο ισχύει και για τα Ευρωπαϊκά, το ότι στο κομμάτι αυτό η χρονιά θεωρείται αποτυχημένη, δε διαφοροποιεί τα δεδομένα. Δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, η ομάδα είναι αυτή που σου αντανακλά πάσης φύσεως συναισθήματα, όταν αντιμετωπίζει όλους τους αγώνες με αυτοπεποίθηση κι εμφανή αίσθηση ανωτερότητας, λογικό να το μεταλαμπαδεύσει στον καθένα.

Και τούτο δεν είναι διόλου αλαζονικό όπως ίσως θα βόλευε κάποιους, ο ΠΑΟΚ είναι ανώτερος από όλες τις ομάδες στην Ελλάδα, τι να κάνουμε τώρα, να το παίζουμε δήθεν ταπεινοί;

Αλαζονικό να θεωρείς πως θα κερδίσει τον αντίπαλο επειδή είσαι ανώτερος, χωρίς να επιβεβαιώνεις την ανωτερότητά σου στο χόρτο, ο ΠΑΟΚ σέβεται τους πάντες, απλώς γνωρίζει πως είναι καλύτερος και τους αντιμετωπίζει αναλόγως. Με την ψυχολογία πως έχει το πάνω χέρι κι από εκείνον εξαρτώνται σχεδόν τα πάντα…

Το ίδιο ίσχυε και πέρσι, το ομολόγησαν με τις πράξεις τους οι «ανταγωνίστριες» ομάδες, που με διάφορες μεθοδεύσεις, απέφυγαν να τον αντιμετωπίσουν.

Τη φετινή χρονιά, έστω και χωρίς φόβο, υπήρχαν παιγνίδια που τα θεωρούσα εκ προοιμίου δύσκολα, όπως αυτά στο Καραϊσκάκη και στον Χαρίλαο, όπου οι χλεμπονιάρηδες δίνουν πάντα τον νυν υπέρ πάντων αγώνα.

Στον Πειραιά δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε και σας το είχα γράψει. Αυτό ήταν που μας ενδιέφερε πρωτίστως, ακόμα κι όταν ο γαύρος πολιορκούσε κυρίως από στημένα, θα ήταν είδηση αν τρώγαμε γκολ. Ο Κρέσπο έπαιζε πολύ έξυπνα τον Χασάν με το σώμα, μόνο σε κάνα δυο φάσεις που έβγαλε ο γηπεδούχος προς το τέλος, ψιλοανησύχησα.

Το ίδιο και στον Χαρίλαο, ακόμα κι αν βρεθήκαμε πίσω στο σκορ με το καλημέρα, ακόμα κι όταν κέρδισαν το μαϊμού πέναλτι, ήταν ξεκάθαρο πως και να το παστέλωναν τελικά, δύσκολα να φεύγαμε ηττημένοι.

Το παιγνίδι που ο ΠΑΟΚ ανέδειξε το χαρακτήρα του σε απόλυτο βαθμό, ήταν το πρόσφατο με τον Πανιώνιο στο κύπελλο. Την τελευταία φάση την ξεπερνάω ότι είχα να πω το είπα και μάλλον δε θα συμφωνήσουμε ποτέ. Το ζητούμενο άλλωστε δεν είναι η πρόκριση, θα μπορούσε να αστοχήσει ο Βιεϊρίνια…Το άξιο θαυμασμού είναι πως στο 114 και με όλα να πηγαίνουν ανάποδα, η ομάδα δεν το εγκατέλειψε, συνέχισε να κυνηγά με λύσσα, όχι ένα αλλά δυο γκολ. Ξεκινάς παράταση έχοντας φάει ένα γκολ σε μια μόλις επίθεση του αντιπάλου και καπάκι τρως δεύτερο μόλις στη δεύτερη επίσκεψη στα καρέ σου, οποιαδήποτε ομάδα παραδίδει πνεύμα.

Είδατε τι έπαθε ο γαύρος, έφαγε τεμάχιο από τη Λαμία και πελάγωσε, ο ΠΑΟΚ με πολύ λιγότερο χρόνο στη διάθεση του δεν παράτησε τίποτα, συνέχιζε να κυνηγάει γκολ και μάλιστα ορθολογικά, χωρίς επιθέσεις απελπισίας..

Από τα υπόλοιπα παιγνίδια, περισσότερο με προβλημάτισαν αυτά σε Λιβαδιά και Τρίπολη κλπ, είναι από τα λεγόμενα κρύα ματς, που μπορείς να την πατήσεις από εκεί που δεν το περιμένεις. Στην Τρίπολη ειδικά αποδείχτηκε δύσκολο και στην πράξη, ήταν το μοναδικό παιγνίδι φέτος που ο ΠΑΟΚ κινδύνεψε στ’ αλήθεια.

Οι δυο αναμετρήσεις στο ΟΑΚΑ με βάζελο και χαρτί, αν και πιο δύσκολες από τις προηγούμενες στα χαρτιά -όπου ΑΕΚ και χαρτί, βλέπετε-, δε μου προκάλεσαν την παραμικρή ανησυχία, ήμουν βέβαιος πως ο ΠΑΟΚ δε θα κερδίσει απλά, αλλά θα περάσει από πάνω τους.

Στο ματς με το χαρτί φάγαμε το γκολ της ισοφάρισης και κανένας δε φοβήθηκε μη φάμε και δεύτερο όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, ο εκνευρισμός προερχόταν από το ότι εξαιτίας της απίθανης αποβολής του Ζαμπά, χάσαμε την ευκαιρία να κάνουμε πάρτι…

Την ίδια ακριβώς εικόνα είχα και για το σημερινό παιγνίδι, νεκρή ομάδα είναι ο Παναθηναϊκός, χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Καταχρηστικά αναφέρομαι σε «ομάδα» για να συνεννοούμαστε, στην πραγματικότητα πρόκειται για συνονθύλευμα.

Συμβιβασμένη με τη μετριότητα της, χωρίς νεύρο και εντελώς αδούλευτη τακτικά, απλώς γυρίζει τη μπάλα, για να τη γυρίζει, χωρίς σκοπό.

500 χρόνια να μείνει ο Δώνης, και την εθνική Βραζιλίας να ‘χει στο ρόστερ, αυτό θα βλέπουν οι Παναθηναϊκοί, ένα κουραστικό τίποτα, που σε κάνει ν’ αναρωτιέσαι, τι στα κομμάτια κάνουν στις προπονήσεις.

Θα ξεκινάει με Μπουζούκη και θα τελειώνει με κλαρίνο…

Τέτοιους αντιπάλους που δεν έχουν ούτε τακτικό προσανατολισμό, ούτε αγωνιστικό τσαμπουκά -που μπορεί να βγάλει το χαρτί του ψητά, πχ-, ο ΠΑΟΚ τις έχει για πρωινό. Μιλάμε για ομάδα που απέχει χιλιόμετρα από τις υποτιθέμενες ανταγωνίστριες, ειδικά με αυτές που βρίσκονται πιο κάτω δε γίνεται να αντιμετωπίσει πρόβλημα, ακόμα κι αν του κάνουν βουντού

Δεν παίζεται ο ΠΑΟΚ, από τις αρχές της χρονιάς μιλούσα για παρέλαση, όσοι δεν το καταλαβαίνετε πρόβλημα σας, σας ήρθε ξαφνικό κι αυτά πονάνε περισσότερο.

Σηκωθείτε λοιπόν από καναπέδες, ντιβάνια, πολυθρόνες και χειροκροτήστε όχι τον πρωταθλητή, αλλά την ομάδα που δεν έχει αντίπαλο…

Γιατί αυτό είναι το επίτευγμα του ΠΑΟΚ φέτος και η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι απόρροια του..

Δεν είναι καλύτερος ο ΠΑΟΚ επειδή παίρνει το πρωτάθλημα, αλλά παίρνει το πρωτάθλημα επειδή δεν έχει αντίπαλο!

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Όσοι δεν καταλαβαίνετε ή κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε, υπομονή, τα μαθήματα ταχύρυθμης εκπαίδευσης μόλις άρχισαν…