Ποιος θα θυμάται άραγε πως ο Ολυμπιακός φέτος δεν έφτασε στον προορισμό του γιατί έβαλε 1 γκολ σε 72 τελικές προσπάθειες;
Έτσι είναι αυτά τα πράγματα: Στο τέλος της προβολής δεν μένει σχεδόν κανείς στην αίθουσα για τα… μικρά γράμματα. Και αν οι ποιητές επιμένουν πως σημασία έχει το ταξίδι. Πόσοι αλήθεια το θυμούνται περιμένοντας στον προορισμό;
Εκεί που δεν θα φτάσει όπως επιθυμούσε ο Ολυμπιακός. Μια ομάδα που φτιάχτηκε από την αρχή, έπαιξε κατά διαστήματα σπουδαίο ποδόσφαιρο, αλλά μέσα στον «κυκλώνα» του Φλεβάρη (οκτώ αναμετρήσεις σε τρεις διαφορετικές διοργανώσεις) έχασε τον προσανατολισμό της.
Στην Τούμπα τις τελευταίες πιθανότητες για την κατάκτηση του τίτλου. Στο Κίεβο το δικαίωμα στο όνειρο της πρόκρισης στους «16» του Γιουρόπα Λιγκ. Στο Φάληρο το βράδυ της Πέμπτης το… παράθυρο με θέα στην κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας.
Φυσάει κόντρα αυτές τις ημέρες στο μεγάλο λιμάνι. Και καταλαβαίνει κανείς πως έχουν όλοι δίκιο:
Και ο κόσμος που δεν μπορεί να χωνέψει πως ο Ολυμπιακός έχασε και την τελευταία ευκαιρία για έναν τίτλο φέτος, σε ένα εντός έδρας ματς με τη Λαμία όπου οι φιλοξενούμενοι προκρίνονταν μόνο με νίκη. Η Λαμία που πριν είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό, άρα εμμέσως είχε «δηλώσει» τις προθέσεις της.
Και η διοίκηση που όχι μόνο δημιούργησε αλλά και προστάτεψε -ευλαβικά- το φετινό πρότζεκτ παρέχοντας του το δικαίωμα να προχωρήσει («είναι άριστες οι συνθήκες που δουλεύουμε» έλεγε το βράδυ της Πέμπτης ο Μαρτίνς).
Και όσοι παρατηρούν να εξελίσσεται αυτό το πάρτι μίσους σε βάρος του Ολυμπιακού, από την ΚΕΔ με διαιτησίες που ομολογουμένως έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση «εικονικής πραγματικότητας».
Και εκείνοι που λένε πως επειδή φέτος φτιάχτηκε μια πραγματικά καλή ομάδα, θέλει μεγάλη προσοχή στην αξιολόγηση της και –με την απαραίτητη ενίσχυση- ίσως και μια δεύτερη ευκαιρία, όταν του χρόνου όλο θα λειτουργούν πιο «αυτοματοποιημένα».
Και ο Μαρτίνς να κοιτάζει την στατιστική και να μην πιστεύει πως η αναμέτρηση της Πέμπτης έληξε 0-1 ως προϊόν 28-1 τελικών προσπαθειών.
Ακόμη και οι παίκτες να τα βάζουν με τη τύχη τους, καθώς σε τελική ανάλυση απλά αν ο Κώστας Φορτούνης ευστοχούσε στο πέναλτι σήμερα όλα θα ήταν διαφορετικά.
Τα μεγαλύτερα αδιέξοδα όμως σχηματίζονται ακριβώς εκεί που έχουν όλοι δίκιο.
Αν το καλοσκεφτεί κανείς ο Ολυμπιακός φέτος στην Ελλάδα τα χάνει όλα μέσα από τρία βράδια όπου σε 72 τελικές προσπάθειες σκόραρε μόλις ένα γκολ. Στο πρωτάθλημα 23-4 τελικές με τον ΠΑΟΚ (0-1) και 21-3 με τον Παναθηναϊκό στους βαθμούς που κάνουν τη διαφορά από την πρώτη θέση (οι πέντε που χάθηκαν, οι τρεις που πήρε ο Δικέφαλος στο Φάληρο). Στο κύπελλο αποκλεισμός με 28-1 τελικές από τη Λαμία. Σε 72 τελικές ένα γκολ και αυτό με τον Σισέ στις καθυστερήσεις. Σε 8 τελικές οι απέναντι τρία γκολ που στερούν τα πάντα.
Το πρώτο τέλη Σεπτέμβρη. Το επόμενο Νοέμβρης. Τώρα τελείωσε ο Φλεβάρης. Συμβαίνουν και αυτά στο ποδόσφαιρο καμιά φορά. Σπάνια, αλλά συμβαίνουν. Έχει σημασία όμως τα παθήματα να γίνονται και μαθήματα. Κανείς δεν θα θυμάται το «πως».
Αυτή τη στιγμή έπειτα από 41 επίσημα ματς, οι Πειραιώτες έχουν σκοράρει ακριβώς 80 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Ο ΠΑΟΚ στον ίδιο αριθμό ματς έχει 79 και πάει για το νταμπλ. Ένα γκολ σε 72 τελικές λοιπόν συνέβη από την ομάδα που αυτή τη στιγμή έχει με βάση τους αριθμούς την καλύτερη επίθεση στην Ελλάδα!
Τέλος πάντων. Η ΑΕΚ πριν από λίγο έχασε στη Θεσσαλονίκη από τον Άρη. Με νίκη οι Ερυθρόλευκοι τη Δευτέρα επί του Απόλλωνα ανεβάζουν τη διαφορά από την περσινή πρωταθλήτρια στους 11 βαθμούς. Αγκαλιάζουν την δεύτερη θέση που δίνει το εισιτήριο για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Απομένουν όλα και όλα οκτώ ματς πλέον. Με κανονικές εβδομάδες στον Ρέντη. Τελείωσε η «τρέλα» των 14 ματς σε 52 ημέρες. Είναι υποχρέωση λοιπόν να επιχειρηθεί το «οκτώ στο οκτώ».
Το λιγότερο που μπορούν να κάνουν στο αγωνιστικό τμήμα. Εκείνοι που «πέταξαν» τον ιδρώτα τους. Εκείνοι που στεναχώρησαν πολλούς.
Επιβάλλεται να προστατέψουν την ομάδα στη διαδρομή ως το φινάλε.
Γιατί καλύτερα έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, δεν γίνονται. Αλλά μπορεί να γίνουν χειρότερα.