Ολυμπιακός : Αποτυχία ναι, αλλά για ποιους;

Όταν αποκλείεσαι από την Ευρώπη σε όμιλο με Μπαρτσελόνα, Γιουβέντους, Σπόρτινγκ είναι αποτυχία. Σε όμιλο δηλαδή με την πρωτοπόρο και αήττητη ομάδα του Ισπανικού πρωταθλήματος, την περσινή φιναλίστ του Champions League και την πρωτοπόρο του Πορτογαλικού πρωταθλήματος. Μάλιστα.

Όταν σε αποκλείει η Έστερσουντ φταίει το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Είναι και εδώ όπως το βλέπει κανείς. Τι σχέση έχει ο Ολυμπιακός με τον ΠΑΟΚ; Γιατί την θυμήθηκα την άσημη και παντελώς άγνωστη Σουηδική ομάδα μια μέρα μετά το ευρωπαϊκό τέλος του Ολυμπιακού;

Απλά θυμήθηκα την αντιμετώπιση που είχε ο ΠΑΟΚ, που αποκλείστηκε από την Έστερσουντ τον περασμένο Αύγουστο και έμεινε εκτός ομίλων Europa League, και αυτή που έχει τώρα ο Ολυμπιακός. Από ΜΜΕ που συνεχώς περιμένουν στη γωνία για να καταδείξουν με πομπώδες τίτλους και έξτρα αφιερώματα την αποτυχία μόνο του Ολυμπιακού. Και όταν μάλιστα περιμένεις κάτι το οποίο δεν συμβαίνει συχνά η χαρά σου να το αναδείξεις, μια φορά στο τόσο που συμβαίνει, δεν κρύβεται.

Αλλά εδώ που τα λέμε, αν το καλοσκεφτεί κανείς, όντως δεν μπορεί να έχει σχέση ο Ολυμπιακός με τον ΠΑΟΚ και οποιαδήποτε άλλη ελληνική ομάδα, στα όσα κάνει στην Ευρώπη. Δεν έχει όμως αυτή την μετάφραση η συγκεκριμένη αντιμετώπιση όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό ακόμη και από ένα 10χρονο.

Ας αφήσουμε όμως τους άλλους, και ας σταθούμε στον Ολυμπιακό. Τον Ολυμπιακό που στον όμιλο του «θανάτου», τον χειρότερο όμιλο όλων των εποχών για ελληνική ομάδα, αποκλείστηκε με συγκομιδή μόλις ένα βαθμό.

Είναι ο αποκλεισμός αποτυχία; Όχι κατά την ταπεινή μου γνώμη. Θα ήταν επιτυχία αν μπορούσε να ξεπεράσει την Σπόρτινγκ και να συνεχίσει στο Europa League που ήταν άλλωστε και ο στόχος του όταν έμαθε την κλήρωση; Ναι.

Με Μπαρτσελόνα και Γιουβέντους ήξερε πως δεν υπάρχει θέση στη δυάδα. Και εν τέλει η εικόνα που είχε στα τέσσερα ματς με αυτές τις δύο ομάδες ήταν καλή. Και στο Τορίνο το πάλεψε όσο μπορούσε, και στη Βαρκελώνη στάθηκε καλά. Ματς στα οποία ελλόχευε ο κίνδυνος να ξεφύγει το… κοντέρ.

Και την υπέρβαση την έκανε με την Μπαρτσελόνα παίρνοντας την ισοπαλία και με την Γιουβέντους στο τελευταίο του παιχνίδι, πάλεψε για το καλύτερο, έπαιξε για την ιστορία του, θα μπορούσε να είχε ισοφαρίσει και να κλείσει πιο γλυκά την συμμετοχή του στους ομίλους.

Η αποτυχία «κολλάει» γάντι στα δύο ματς με την Σπόρτινγκ. Δύο ματς, που αρχικά ο Χάσι και στην συνέχεια ο Λεμονής αποφάσισαν να μην παρατάξουν έναν κανονικό Ολυμπιακό. Ο Χάσι νόμιζε πως παίζει με τον… Λεβαδειακό στο Καραϊσκάκη και έβαλε τρία δεκάρια και την ομάδα ψηλά και ήταν πάρα πολύ τυχερός που έφαγε τρία στο ημίχρονο και είδε το τελικό σκορ στο 2-3, ο Λεμονής από την άλλη στη Λισαβόνα νόμιζε πως παίζει με τη… Μικτή Κόσμου και παρέταξε έναν φουλ αμυντικό Ολυμπιακό και έχασε «σβηστά» με 3-1 χωρίς να διεκδικήσει ούτε στιγμή κάτι καλό.

Τα αρνητικά ρεκόρ του Ολυμπιακού είναι γνωστά και τα έχουμε αναδείξει. Καλό όμως είναι να δούμε και τι μπορεί να κρατήσει ο Ολυμπιακός μέσα από αυτή την επίπονη διαδικασία. Πρώτα από όλα είναι εμφανές πως οι… ειδήμονες (μόνο για τον Ολυμπιακό πάντα) επιδιώκουν να μας πείσουν πως… κακώς προκρίθηκε ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι στους ομίλους του Champions League.

Το ότι το πλάνο που πέτυχε το καλοκαίρι, απέτυχε στη συνέχεια είναι άλλη κουβέντα. Καλώς λοιπόν πέτυχε τον πρώτο του στόχο και μπήκε στη γιορτή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, καρπώθηκε τα χρήματα που προσφέρει (γιατί απλά τα άξιζε) και αντιμετώπισε με αισιοδοξία το άκουσμα του σοκαριστικού ομίλου.

Εκτός και αν αυτοί που τώρα το παίζουν έξυπνοι ήθελαν να πει ο Μαρινάκης, ο Χάσι και οι παίκτες πως αποφασίσαμε να μην κατέβουμε να παίξουμε με την Μπαρτσελόνα και την Γιουβέντους γιατί μόνο με θαύμα μπορούμε να πετύχουμε κάτι απέναντι τους.

Δεύτερον ο Ολυμπιακός μπορεί να κρατήσει στα θετικά και το γεγονός ότι κατάφερε να γίνει η ομάδα που κράτησε στο μηδέν την παρέα του Μέσι, κάτι που συνέβαινε για πρώτη φορά σε όμιλο για την Μπαρτσελόνα. Παρεμπιπτόντως ο Ολυμπιακός ήταν και η μοναδική ομάδα στον όμιλο που σκόραρε απέναντι στην Μπαρτσελόνα.

Τρίτον, οι εμπειρίες που πήραν νεαροί παίκτες όπως ο Κούτρης, ο Νικολάου και ο Ένγκελς στο πιο υψηλό επίπεδο που θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν είναι τεράστιες για την συνέχεια. Αρκεί η συνέχεια να είναι αυτή που πρέπει, με σωστά βήματα και λιγότερα λάθη.

Τέταρτον και σημαντικότερο, η συμπεριφορά του κόσμου του Ολυμπιακού ήταν υποδειγματική και έδειξε πολλά. Κανείς δεν μπήκε στη διαδικασία να δώσει… χαρά στους εξυγιαντές να σηκώσουν θέμα «αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό».

Ούτε καν εκείνο το εφιαλτικό βράδυ με την Σπόρτινγκ. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού κατανόησαν το αυτονόητο, το φυσιολογικό, γέμισαν το Καραϊσκάκη και στα τρία μεγάλα ματς και χειροκρότησαν την ομάδα τους για την προσπάθεια που έκανε.

Προφανώς και ήθελαν να ζήσουν παραπάνω από μια μεγάλη βραδιά, όπως αυτή με την Μπαρτσελόνα. Προφανώς και ήθελαν να πανηγυρίσουν μια νίκη, μια καλύτερη πορεία. Κατανόησαν και κατανοούν όμως τον βαθμό δυσκολίας αλλά και τα προβλήματα που προέκυψαν στην ομάδα στην πορεία.

Κατανοούν συνάμα πως την ώρα του «πολέμου», την ώρα που άπαντες βρίσκονται απέναντι στον Ολυμπιακό και επιδιώκουν με κάθε τρόπο να τον πλήξουν, αυτοί πρέπει να είναι «ασπίδα» στον σύλλογο που λατρεύουν.

Η αποτυχία λοιπόν δεν πηγαίνει μόνο στον Ολυμπιακό για τα ματς με την Σπόρτινγκ. Πηγαίνει και σε όλους αυτούς που επιδιώκουν επικοινωνιακά να οδηγήσουν τον κόσμο του Ολυμπιακού σε αποπροσανατολισμό. Δυστυχώς για αυτούς οι ερυθρόλευκοι οπαδοί δεν τσιμπούν.

Οι οπαδοί κατανόησαν και κάτι ακόμη που οι γνωστοί-άγνωστοι «ξεχνούν». Πως ο Ολυμπιακός μετά από χρόνια δεν θα παίξει για πρώτη φορά στην Ευρώπη με κοντομάνικα.

Αν μη τι άλλο, στην πρώτη φορά είσαι επιεικής. Ειδικά όταν βλέπεις στους απέναντι, τον ΠΑΟ να διαλύεται, τον ΠΑΟΚ να μην παίζει από τον Αύγουστο καν στην Ευρώπη και την ΑΕΚ να νοιώθει την χαρά και την προσμονή της επιτυχίας στην Ευρώπη μετά από αμέτρητα χρόνια αφάνειας, και ταλαιπωρίας με την πτώση στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο γιατί απλά τότε ο νυν φυσικός ηγέτης της δεν θέλησε να πληρώσει τα χρέη που είχε και προτίμησε τον εύκολο για αυτόν δρόμο.

Κανείς φαντάζομαι στον Ολυμπιακό, από τον Μαρινάκη έως τον τελευταίο οπαδό, δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος από την φετινή πορεία στο Champions League. Αλλά πολλές φορές ακόμη και από κακές πορείες υπάρχουν πράγματα που αξίζει να κρατήσεις, όπως κατά την γνώμη μου, τα παραπάνω.

Και αν μάλιστα τα χειριστείς σωστά είναι σίγουρο πως θα σου φέρουν αποτελέσματα στην πορεία. Όπου «πορεία» πλέον για τον Ολυμπιακό το πρωτάθλημα και η προσδοκία να βρεθεί και του χρόνου στο Champions League.

Στο πρωτάθλημα βεβαίως οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη πλην της κατάκτησης του θα είναι αποτυχία. Και ας έχει απέναντι του ο Ολυμπιακός την… Άρτα και τα Γιάννενα. Και σε αυτή την πορεία είναι βέβαιο πως οι υπερασπιστές της εξυγίανσης, της αλήθειας και όλων των άλλων αφηγημάτων που έχουν βάλει στο τραπέζι, αλλά πλέον δεν πείθουν ούτε τους δικούς τους, θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να τον πλήξουν.

Αυτοί που φωνάζουν για την πτώση του ελληνικού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη και την βαθμολογία του αλλά ταυτόχρονα πανηγυρίζουν στις αποτυχίες του Ολυμπιακού.

Αλλά για αυτούς είναι ξεκάθαρο πως ο Ολυμπιακός δεν αντιμετωπίζεται ως ελληνική ομάδα. Όταν ο Ολυμπιακός πάει καλά, κρυβόμαστε, όταν ο Ολυμπιακός δεν πάει καλά τότε είναι αυτός που… καταστρέφει το ποδόσφαιρο και την βαθμολογία μας. Τα παραδείγματα είναι δεκάδες, όπως εκείνο το βράδυ, στην προηγούμενη συμμετοχή του Ολυμπιακού στο Champions League επί Σίλβα.

Όταν σε εκείνο τον όμιλο ο Ολυμπιακός έπαιζε με την Άρσεναλ στο Καραϊσκάκη για την πρόκριση στους «16» της διοργάνωσης αλλά τελικά ηττήθηκε και ξαφνικά από ομαδάρα που πήγαινε να αποκλείσει τα «κανόνια» έγινε… Έστερσουντ. Ουπς, λάθος, όχι Έστερσουντ, αυτή είναι ομαδάρα όπως μας είπαν…