Ένας Ολυμπιακός χαμένος στην μετάφραση

Μετά από ένα κακό βράδυ και ένα παιχνίδι που πήγε στραβά, συνήθως αναζητάω τρόπους διαφυγής.

Μία κρύα μπίρα, ένα καλό φαγητό, ένα ξενύχτι, σίγουρα λιγότερο αθλητισμό και μπάσκετ. Ηταν από τις λίγες φορές που δεν κράτησα σημειώσεις ενδιάμεσα του παιχνιδιού.

Περίμενα ότι θα δω πάθος και αντίδραση από τον Ολυμπιακό. Είδα πάθος, επίθεση αλλά συγνώμη η αντίδραση έρχεται με άμυνα.

Έγραψα για 12 παίκτες με το μαχαίρι στα δόντια το μεσημέρι της Παρασκευής. Αμυντικά ο Ολυμπιακός ήταν για ένα ακόμα παιχνίδι σοφτ. Η ρακέτα του ήταν απλά μία ανοιχτή διάβαση. Οι «ψημένοι» Χάντερ και Χάινς, όσο ο Μιλουτίνοφ ήταν εκτός, απλά δεν είχαν αντίπαλο.

Το ίδιο ο Χάκετ που… καταβρόχθισε τον Γκος, ο οποίος μάταια προσπάθησε να τον ποστάρει σε μία φάση στο δεύτερο ημίχρονο, που λογικά θα του άφησε μώλωπες από τον παίκτη της ΤΣΣΚΑ που δεν κουνιόταν. Ο Χάκετ ήταν άποντος στο τέλος του ματς. Και τι έγινε. Η δουλειά που έκανε στην περιφέρεια και σε κάθε αλλαγή, αναλογεί σίγουρα σε πολλούς πόντους από το μηδενικό στην στατιστική του.

Ο Ιτούδης εκμεταλλεύτηκε ακόμα και τον Μπολομπόι από τον πάγκο του, περνώντας τον στο τέταρτο δεκάλεπτο για να «δείρει» και να φθείρει τον Πρίντεζη.

Ο Μπλατ πέρασε… διεκπαιρεωτικά τον Μάντζαρη στο τέλος της δεύτερης περιόδου για να μην χρεωθούν φάουλ ο Σπανούλης και ο Ουέμπερ, οι οποίοι είχαν από δύο ήδη. Την ίδια ώρα ο Τουπάν ξεκίνησε το ματς, από το.. μηδέν στην πεντάδα και μετά σπασμωδικά για κάποια λεπτά παρά ας πούμε την άμυνα στον Σέρχιο.

ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΙΣ ΤΟ ΔΑΣΟΣ…

Αρχικά απορώ που παρουσιάστηκε ως επιτυχία το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έκλεισε το πρώτο ημίχρονο στο 50-51! Οι 51 πόντοι παθητικό από την ΤΣΣΚΑ προμήνυαν από μόνοι τους καταποντισμό στη συνέχεια. Ημουν πεπεισμένος ότι με αυτόν τον ρυθμό ο Ολυμπιακός θα έχανε με 15 πόντους και παραπάνω.

Το έλεγα στους συναδέλφους μου τριγύρω μου, αφού οι Ερυθρόλευκοι, με το αγωνιστικό πρόσωπο που έχουν αυτό το διάστημα και με την απουσία του Στρέλνιεκς, είναι ως ένα σημείο αδύνατον να φτάσουν στα επίπεδα της ΤΣΣΚΑ και να ακουμπήσουν τους 80 πόντους.

Εάν με ρωτούσε κανείς τι σκορ θα περίμενα για να έχει ελπίδες ο Ολυμπιακός με την ΤΣΣΚΑ, θα έλεγα περίπου στο 79-73. Με την επίθεση οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος των Ερυθρόλευκων, αφού οι Ρώσοι διαθέτουν την ομάδα με την μεγαλύτερη παραγωγή φάσεων στην Ευρωλίγκα.

Και φάνηκε αυτό στο παρκέ. Οι γηπεδούχοι προσπάθησαν με τον λάθος τρόπο να είναι ανταγωνιστικοί και ηττήθηκαν καθαρά και με κατεβασμένα τα χέρια από το συγκρότημα του Ιτούδη μετά το 63-63 του 27’. Μόνο τόσο ήταν ικανοί να ακολουθήσουν.

Στη συνέχεια ήρθε η κατάρρευση λες και έμειναν από καύσιμα. Η ΤΣΣΚΑ δεν σταμάτησε να «δέρνει» και να πηδάει για κάθε κατοχή, όποιος περνούσε στο παρκέ κρατούσε αναλλοίωτη την αθλητικότητά της και έτσι κατέκτησε ένα από τα πιο εύκολα διπλά της όσα χρόνια παρακολουθούμε την Ευρωλίγκα επί του Ολυμπιακού.

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΜΠΛΑΤ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΚΑΟΥΜΠΟΪ ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΦ

Έχουμε φτάσει λοιπόν μέσα του 2019 και το σημαντικότερο είναι ένα: Ακόμα δεν έχουμε δει την ταυτότητα του Ολυμπιακού. Δεν ξέρουμε τι μπάσκετ θέλει να παίξει. Ναι τα εσωτερικά προβλήματα κλόνισαν την υγεία της ομάδας, ναι υπήρχαν κάποιοι τραυματισμοί (και ποιος δεν έχει όμως;), ναι ήρθε το ντεφορμάρισμα την χειρότερη στιγμή, αλλά δεν χωρούν δυστυχώς δικαιολογίες.

Με αυτό το θέαμα που (δεν) παρουσιάζει ο Ολυμπιακός, θα είχαμε περάσει γεννεές 14 τον κάθε Σφαιρόπουλο και Μπαρτζώκα που θα ήταν στον πάγκο της ομάδας. Δεν είναι θέμα ικανοτήτων. Στην τελική ποιος μπορεί να κρίνει τις γνώσεις και το έργο του Μπλατ. Είναι θέμα ομάδας και χημείας και ταυτότητας.

Λογικής και πλάνου. Ο Ολυμπιακός καλείται να παίξει αθλητικά και να παράγει φάσεις χωρίς να έχει τα όπλα για να το κάνει αυτό. Στο «5» ο Μιλουτίνοφ μοιάζει ως τον… Λούκι Λουκ. Έναν μοναχικό καουμπόι. Χωρίς βοήθεια.

Καλός και χρυσός ο ΛεΝτέι στο «4», τέλειος στο να παίρνει το ντράιβ μετά από πικ εν ρολ 1-4 και να τελειώνει φάσεις χωρίς τον σέντερ κολλημένο επάνω του. Όμως όταν βρέθηκε στην θέση να καλύπτει τον Μίλου, είδε τους Χάινς και Χάντερ να του συστήνουν τι εστί Ευρώπη και τοπ επίπεδο.

Το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός είχε ως πρωταρχικό στόχο στο «5» τον Ματίας Λεσόρτ. Ε δεν μπορώ να καταλάβω πως από έναν ριμ προτέκτορ, αποφάσισε να πορευτεί στο σέντερ με τον ΛεΝτέι και στην συνέχεια δεν προσπάθησε να καλύψει αυτό το κενό με κάποια προσθήκη.

Το φέρω βαρέως αυτό από την πρώτη μέρα. Θα μου πείτε πως θα παίξουνε οι υπόλοιποι που ακολουθούν; Δικό του θέμα…

Την ίδια ώρα δεν μου άρεσε και η απάντηση του Μπλατ στην ερώτηση για τον Γκος και η… σέντρα προς τον Πρίντεζη. Συγνώμη κόουτς όμως αλλά η σύγκριση είναι άτοπη και λόγω επιλογών και λόγω αθλητών και βάθους. Και μην το πάτε στην γελοία ατάκα του στιλ «τους ξένους τους κράζετε, τους Έλληνες δεν τους ακουμπάτε», που διαβάζω το τελευταίο διάστημα.

Η ΑΠΕΙΡΙΑ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

Το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός αποφάσισε να πάει στην Ευρωλίγκα έχοντας στην νευραλγική θέση του πλέι μέικερ έναν ρούκι. Με τον Γκος στον «άσο» έχοντας τριγύρω του όμως βετεράνους (Μάντζαρη, Σπανούλη και Στρέλνιεκς), οι οποίοι θα τον πλαισιώσουν κατάλληλα για να τον ατσαλώσουν στην πορεία.

Μέχρι στιγμής δεν έχει αποδώσει όσα περιμένουν στον Ολυμπιακό και δεν έχω ιδέα αν θα καταφέρει στην πορεία να δικαιώσουν όσους τον πίστεψαν. Μακάρι να τα καταφέρει βέβαια.

Η προσθήκη του Ουέμπερ (και πάλι θετικός ο Αμερικανός απέναντι σε «θηρία» όπως ο Ντε Κολό και ο Σέρχιο), έφερε μία ακόμα ανισορροπία στην ομάδα, καθώς καλείται να «ψήσει» δύο παίκτες στην περιφέρεια και έχουμε Μάρτιο!

Ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο ερωτηματικό για τη συνέχεια, που είναι δύσκολη και εννοείται όχι στρωμένη με ροδοπέταλα. Κανείς δεν σου εγγυάται ότι θα περάσεις από τους Μαυροβούνιους, οι οποίοι αγωνίζονται για το επόμενο συμβόλαιο της καριέρας τους και απέναντι σε ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, παίζουν λες και δεν υπάρχει αύριο. Ξέρουν ότι η… κασέτα του ματς είναι το καλύτερο εφόδιο για να πάρουν ένα καλύτερο συμβόλαιο το καλοκαίρι.

Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Αυτήν την περίοδο και έτσι όπως εμφανίζεται ο Ολυμπιακός, είναι ομάδα που παλεύει για την είσοδό της στην οχτάδα. Η εικόνα των Ερυθρόλευκων αντιπροσωπεύει δυστυχώς απόλυτα την θέση της στην βαθμολογία της Ευρωλίγκας.

Πέρασε ένα πρόγραμμα… μανίκι, όμως το 12-12 δεν ψεύδεται σε κανένα σημείο. Έχει τεράστια δόση αλήθειας και πλέον καλούνται όλοι να διαχειριστούν αυτήν την κατάσταση στην μεταβατική περίοδο που ζει πια η ομάδα.

Για να προχωρήσει, όπως είχαμε γράψει κατά το παρελθόν, οφείλει να κοιτάξει κατάματα το τώρα και να οριοθετήσει το ταβάνι της. Αυτοκριτική, νέα μέρα, ηρεμία και αλλαγή πλάνου. Εξάλλου το DNA του παρελθόντος έχει πάει περίπατο. Δεν υπάρχει λόγος να το αναζητάμε, υπάρχει λόγος όμως να το επαναπροσδιορίζουμε και να είμαστε έτοιμοι να φτιάξουμε καινούριο.

ΥΓ1 Δεν είμαι οπαδός της νίκης. Αγαπώ τον Ολυμπιακό από την κούνια μου. Σιχαίνομαι τον κόσμο που δεν σέβεται την προσπάθεια κάποιων από την ομάδα του. Συγνώμη κύριε και κυρία: Εάν δεν έχεις αποφασίσει να ταλαιπωρηθείς στην κίνηση μετά από ένα παιχνίδι, μην έρθεις καν στο γήπεδο. Δεν υπάρχει λόγος! Ασέβεια προς τους αθλητές, να τους γυρίζεις την πλάτη στα στραβά για 10 λεπτά που θα καθυστερήσεις παραπάνω για να πας στην ζεστή σου πολυθρόνα. Ακόμα και όταν έχει κερδίσει η ομάδα σου όμως. Τι να το κάνουν να γυρίσουν και να δουν άδεια την εξέδρα με το τέλος του ματς;

ΥΓ2 Υπόκλιση στον κόσμο στο πέταλο που έμεινε 30 λεπτά μετά και τραγουδούσε για την καψούρα του και την μεγάλη του αγάπη. Ο μόνος λόγος για να μου φτιάξει η διάθεση μετά από αυτό που είδα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ. Ο Ολυμπιακός δεν σταματάει πουθενά. Δεν πεθαίνει και δεν χάνεται..

ΥΓ3 Ολοι έχουν ευθύνες για αυτό που παρουσιάζει η ομάδα το τελευταίο διάστημα. Από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο στον οργανισμό της. Μην βάζετε στην άκρη τους «εύκολους» στόχους.

ΥΓ4 Είμαστε Μάρτιο και είμαι σίγουρος ότι ο Τίμα δεν μπορεί να βοηθήσει αυτήν την ομάδα. Προτιμώ να βλέπω για κάποια ποιοτικά λεπτά τον Βεζένκοφ στο «3» και να υπάρχει στην άκρη του μυαλού το πλάνο με τα τρία γκαρντ. Ας έχω μία ακόμα λύση στους ψηλούς από το να παρατηρώ την εικόνα του άνευρου Λετονού.

MUST READ

Γιατί ο Τσικίνιο έκανε «πάταγο» στην Τούμπα – Ο διπλός ρόλος και η εξήγηση…

ΥΓ5 Δεν κατάλαβα γιατί ο αρχηγός ταλαιπωρήθηκε στο τέλος σε ένα χαμένο παιχνίδι στους +20 μετά από τραυματισμό που πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος υποτροπής. Προσέχεις για να έχεις λένε.