Με «σύμμαχο» την οργή κανείς δεν πήρε σωστές αποφάσεις

Το πιο εύκολο πράγμα είναι να  γκρεμίσεις. Να χτίσεις είναι το δύσκολο. Όταν όμως, η πίκρα ανακατεύεται με τον θυμό το μείγμα γίνεται εκρηκτικό και δεν οδηγεί σε συγκροτημένες σκέψεις.

Η πίκρα είναι βαθύ συναίσθημα που σου επιτρέπει να σκεφτείς και -σε βάθος χρόνου- να αποφασίσεις. Η αγανάκτηση είναι εκρηκτικό συναίσθημα που σε σπρώχνει να πάρεις αποφάσεις αμέσως και εν θερμώ. Τότε είναι που καραδοκεί ο κίνδυνος να τα πάρεις όλα σβάρνα και να μην αφήσεις τίποτα όρθιο. Πολλοί θα υποθέσουν διαβάζοντας την εισαγωγή του κειμένου ότι αυτό θα αναφέρεται στον Πέδρο Μαρτίνς και την συζήτηση που έχει ανοίξει για την παραμονή του ή όχι στον πάγκο του Ολυμπιακού.

Γνώμη μου είναι ότι και αυτό είναι θέμα προς συζήτηση αλλά δεν είναι το πρώτο. Επείγει να γίνει πρώτα μια αξιολόγηση της πορείας του Ολυμπιακού μέχρι τώρα, αξιολόγηση των παικτών και στη συνέχεια του προπονητή. Αν είχαμε να κάνουμε με έναν αποκρουστικό Ολυμπιακό όπως ήταν αυτός στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος επί Μπέντο, δεν θα υπήρχαν σοβαρά περιθώρια για συζήτηση. Ούτε για τον περσινό Ολυμπιακό θα το κουβεντιάζαμε. Αν όμως φέτος όλοι στον Ολυμπιακό πίστευαν πως έχουν καλή ομάδα κι όταν το ίδιο τους έλεγαν και οι αντίπαλοι κάθε φορά που αντιμετώπιζαν τους ερυθρόλευκους, το πράγμα σηκώνει ψάξιμο και ψάξιμο χωρίς ψυχραιμία δεν γίνεται. Αν οι παίκτες του Ολυμπιακού κλωτσούσαν την μπάλα κι αυτή αντί να πάει μπροστά πήγαινε προς τα πίσω, η συζήτηση θα περίττευε. Τώρα επιβάλλεται.

Προφανώς δεν θα την κάνουμε εμείς από τις στήλες μας στα Μedia. Διαβρωμένοι να γράφουμε όχι απαραίτητα αυτά που πιστεύουμε αλλά αυτά που είναι προετοιμασμένοι και θέλουν να διαβάσουν οι αναγνώστες μας μπορεί να πάρουμε φόρα και δημαγωγώντας να μην αφήσουμε τίποτα όρθιο. Θα εισπράξουμε ίσως κι ένα «καλά τους τα είπατε» κι έξω από την πόρτα. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που οι οπαδοί πρέπει να βρίσκονται στην εξέδρα κι αυτοί που αποφασίζουν στα γραφεία. Ο Ολυμπιακός έπαιξε την Λαμία (και την Λαμία) σαν το σκύλο με τη γάτα.

Επαιξε κανονικό ποδόσφαιρο, αυτό για το οποίο εισέπραξε κολακευτικά σχόλια , δημιούργησε φάσεις με το τσουβάλι και τις έχασε όλες. Πρώτα λοιπόν ψάχνεις να βρεις τι φταίει και δεν μπαίνει η μπάλα μέσα. Δεύτερο, πως είναι δυνατό να συμβαίνει συχνά η άμυνα να συλλαμβάνεται κοιμώμενη στις λίγες φορές που ο αντίπαλος την επισκέπτεται. Μέγα πρόβλημα. Υπάρχει κι ένα ακόμα.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Η υποτονικότητα της ομάδας όταν δεν είναι στο γήπεδο ο Φορτούνης. Να, για παράδειγμα, τρία σοβαρά θέματα που πρέπει να απασχολήσουν και φαντάζομαι ότι απασχολούν τους ανθρώπους του Ολυμπιακού.  Με ψυχραιμία και σύνεση θα γίνει ανάλυση των αδυναμιών και θα ληφθούν αποφάσεις. Αν η συζήτηση γίνει με αυτό τον τρόπο δεν υπάρχει περίπτωση μαζί με τα νερά στη σκάφη να πετάξουν και το μωρό.  Σε αυτό το πλαίσιο εξετάζεται και η περίπτωση του προπονητή. Κανείς δεν πήρε τις καλύτερες αποφάσεις κρατώντας με  «σύμμαχο» την οργή…