Ο Ολυμπιακός μπορεί να κρατήσει, εκτός από την αυταπάρνηση και την παρουσία του Ουέμπερ.
Σχεδόν εμμονικά γράφω εδώ και πάρα πολύ καιρό ότι ζητούμενο για τις δύο ελληνικές ομάδες ήταν η κατάκτηση μιας θέσεις στο 4-5, αν και με την εικόνα της Μπαρτσελόνα και τη συνολική παρουσία της Εφές, ούτε αυτό θα ήταν αρκετό. Το γιατί φάνηκε (και) από τον αγώνα στο ΣΕΦ, όπου ο Ολυμπιακός κατάφερε για ένα ημίχρονο να ακολουθήσει την ΤΣΣΚΑ, έκανε εξαιρετικά φιλότιμη προσπάθεια, αντιμετώπισε όποιες δυσκολίες προέκυψαν και τελικά έχασε και με διαφορά.
Η εξαίρεση δεν γίνεται κανόνας και οι Ρώσοι δεν πετάνε λεφτά στον Βόλγα. Η σύγκριση των δύο ρόστερ εξηγεί, σε όποιον αντιλαμβάνεται ότι στο μπάσκετ παίζουν δύο ομάδες και δεν είναι όλα συνθήκη του τι κάνει ή δεν κάνει η δική του, το γιατί το μπάτζετ της «ομάδας του στρατού» είναι περίπου τετραπλάσιο από αυτό των δύο ελληνικών. Ή αν προτιμάτε διπλάσιο από το άθροισμα των χρημάτων που κοστίζουν οι δυο «αιώνιοι».
Επί της ουσίας οι «ερυθρόλευκοι» καλούνται να παλέψουν από εδώ και μπρος για μια θέση στην 8άδα, όπου -ανεξάρτητα από το τι δείχνει ο βαθμολογικός πίνακας- κρατούν την τύχη στα χέρια τους, γνωρίζοντας πάντως ότι ενδεχόμενη πρόκριση μοιάζει πολύ με… άδειο πουκάμισο.
Ο ΛεΝτέι ήταν ο… βασιλιάς της βραδιάς (αναφερόμαστε στους παίκτες του Μπλατ), ο Σπανούλης απέδειξε για άλλη μια φορά γιατί είναι τόσο μεγάλος παίκτης, ο Πρίντεζης επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις, αλλά θαρρώ ότι αυτός που αξίζει να φωτίσουμε είναι ο Ουέμπερ. Εν μέσω ταχύρυθμης εκμάθησης των ευρωπαϊκών συνθηκών, δείχνει πως έχει… κάτι.
Εξαιρετικά γρήγορος, είτε με την μπάλα, είτε χωρίς αυτήν, πολύ καλός αμυντικός, που ασκεί πίεση στην μπάλα, με άγνοια κινδύνου και ικανότητα στο ένας εναντίον… όλων. Ο Ολυμπιακός ψάχνει από την εποχή του Λο έναν αξιόπιστο Αμερικανό περιφερειακό, ίσως δείλιασε στην περίπτωση του Χάκετ, όμως αυτός ο Ουέμπερ ίσως και να είναι λαβράκι.
Στις ως τώρα εμφανίσεις του δεν έχει βγάλει μάτια, αλλά είναι θετικός, έχει ομαδικό πνεύμα, είναι παίκτης που αλλάζει τον ρυθμό του αγώνα, έχει θετική νοοτροπία. Δεν μοιάζει να είναι ο σούπερ σταρ, όχι ο παίκτης που στην καλή του βραδιά θα κάνει όσα έκανε ο… ΛεΝτέι για παράδειγμα, αλλά πάντα δίνει έναν λόγο στον προπονητή του να τον χρησιμοποιεί.
Βεβαίως, πρέπει να… ξεψαρώσει, να πάρει περισσότερα σουτ, ώστε να τον νιώσει η αντίπαλη άμυνα, να του δώσει το πρώτο βήμα, που μοιάζει να είναι πολύ γρήγορο. Ο Μπλατ έχει χρόνο να τον δει, αλλά ίσως πρέπει να σκεφτούν από νωρίς ότι είναι παίκτης με προδιαγραφές.
Δεν είναι παράλογο να έχει πέσει ψυχολογικά ο Τουπάν, αλλά αυτός έφερε εαυτόν σε θέση «βοηθητικού». Ο τραυματισμός του Στρέλνιεκς είναι μια… δεύτερη ευκαιρία, για να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει το παραπάνω βήμα. Χρειάζεται περισσότερο πείσμα, να ψάξει μέσα του στοιχεία που θα τον… επαναφέρουν στο ρόστερ. Με εμφανίσεις όπως αυτή κόντρα στην ΤΣΣΚΑ δικαιώνει τον Μπλατ, που δεν τον εμπιστεύεται.