Η μεγαλύτερη ζημιά ενός ντροπιαστικού αποκλεισμού

Οφείλω να ομολογήσω πως δεν το είδα ζωντανά το ματς (σ.σ. σε επανάληψη άντεξα για να έχω ολοκληρωμένη εικόνα). Είναι το μοναδικό φετινό του Ολυμπιακού που δεν είδα, αν θυμάμαι καλά.

Σίγουρος πως δεν θα υπάρχει και κάτι το ιδιαίτερο από μια ρεβάνς με την Λαμία στο Καραϊσκάκη όπου υπήρχε το 3-3 του πρώτου αγώνα, σίγουρος όπως λανθασμένα αποδείχτηκε πως ήταν και οι ερυθρόλευκοι…

Σίγουρος για έναν φετινό Ολυμπιακό άλλωστε που έχει δείξει σοβαρότητα και συνέπεια σε τέτοια παιχνίδια, μετά το στραπάτσο της Κρήτης στο ξεκίνημα της σεζόν. Έχει παίξει όμορφο ποδόσφαιρο και αισίως μέσα στο 2019 έχει λύσει σε πολύ μεγάλο βαθμό το μεγάλο του πρόβλημα, το γκολ. Αυτό που του στέρησε την δυνατότητα να διεκδικήσει το πρωτάθλημα μέχρι το τέλος, να είναι αυτός το αφεντικό και όχι απλά δεύτερος.

Είπα λοιπόν να τσικνίσω. Τελικά κατέληξα καρφωμένος στα ακουστικά του ραδιοφώνου για να ακούσω τα τελευταία 15 λεπτά του αγώνα, όταν και πήρα χαμπάρι πως η Λαμία είχε σκορ πρόκρισης.

Και εν τέλει σοκαρισμένος. Απορώντας πως αυτός ο Ολυμπιακός κατάφερε να αποκλειστεί από την Λαμία σε διπλά ματς. Με όλο το σεβασμό στην Λαμία που με τον Χάβο κάνει εντυπωσιακή δουλειά και τις αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για την ιστορική της επιτυχία.

Όπως ιστορικός είναι και ο αποκλεισμός του Ολυμπιακού. Δεν θα σταθώ σε τίποτα άλλο παρά το τελικό αποτέλεσμα. Για το τι συνέβη κατά την διάρκεια του αγώνα τα έχετε διαβάσει αναλυτικά από to10.gr. Το ότι και φέτος ο Ολυμπιακός στην «σκληρή» χρονιά της… εξυγίανσης δεν παίρνει ούτε τον «πυρετό» του ακόμη και απέναντι στην Λαμία το ξέραμε. Και έπρεπε να το ήξεραν όλοι στον Ολυμπιακό.

Προπονητής και παίκτες. Το ότι είχε 30 τελικές δεν με ενδιαφέρει. Ας έβαζαν ένα γκολ. Ας έβαζε το πέναλτι ο Φορτούνης. Όπως το έβαλε ο Βιεϊρίνια σε κάτι αντίστοιχο, άσχετα αν ήταν ή όχι το πέναλτι του τελευταίου.

Δικαιολογία δεν μπορώ να βρω, συγγνώμη, αλλά αυτός ο αποκλεισμός δεν χωνεύεται. Ούτε τι έκανε ή δεν έκανε ο Μαρτίνς παίζει τώρα κάποιο ρόλο. Διαβάζω για το ροτέισον που έκανε και βλέπω τις επιλογές που είχε. Σιγά το ροτέισον, Φορτούνης, Ποντένσε είχαν πέντε σερί ματς. Το ότι δεν έπαιξε ο Μεριά και ο Χασάν ήταν το πρόβλημα; Και στην τελική μπήκαν μέσα μετά το 0-1. Ένα γκολ χρειαζόταν ο Ολυμπιακός.

Ο Μαρτίνς απέτυχε στον τρόπο που χειρίστηκε αυτά τα δύο ματς. Τελεία και παύλα. Απαγορεύεται να είσαι προπονητής του Ολυμπιακού και να αποκλείεσαι από την Λαμία, σε διπλά κιόλας ματς. Άτυχος; Έκανε λάθη; Δεν του βγήκε τίποτα; Δεν έδωσε αυτά που έπρεπε ο Κομίνης; Έπρεπε να βάλει και τους 11 βασικούς; Ερωτήματα που δεν έχει καμία σημασία η απάντηση τους. Απλά απέτυχε.

Ο Μαρτίνς έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη όλων για την πολύ καλή δουλειά που κάνει στον Ολυμπιακό. Και αυτό δεν αλλάζει. Δεν ξέρω πια τι είναι σωστό ή τι δεν είναι για το μέλλον. Ξέρω πως ο συγκεκριμένος έκανε ομάδα και πάλι τον Ολυμπιακό και θα μπορούσε αν ήταν λίγο πιο τυχερός να είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα τώρα και αυτός και η ομάδα. Αλλά η ήττα από την Λαμία είναι από μόνη της ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Και δεν χωνεύεται με τίποτα, το σοκ είναι μεγάλο.

Όχι γιατί χάθηκε το Κύπελλο. Όχι γιατί έμεινε για δεύτερη χρονιά χωρίς τίτλο όπως πανηγυρίζουν οι… αλλόθρησκοι. Νομίζουν οι αδαείς πως ο Ολυμπιακός θα… καταστραφεί επειδή δεν πήρε τίτλο δύο χρόνια. «Πλημμυρισμένοι» από την εμπάθεια τους, το κόμπλεξ που έχουν σε οτιδήποτε ερυθρόλευκο με τον δαφνωστεφανωμένο στο στήθος. Και βεβαίως επειδή αυτή είναι η… δουλειά τους.

Στο θέμα μας όμως. Δεν είναι πως χάθηκε το Κύπελλο. Το Κύπελλο δεν μπορεί ποτέ να είναι στόχος σεζόν για τον Ολυμπιακό. Ούτε θα του άλλαζε την ιστορία η κατάκτηση του ή όχι.

Όπως υπό νορμάλ συνθήκες δεν πρέπει να του αλλάξει και τώρα την πορεία. Όσο και αν είναι πολύ βαρύ αυτό που συμβαίνει, όσο και αν αυτή την φορά δεν υπάρχει η σιγουριά που υπήρχε ακόμη και μετά τον αποκλεισμό από την Ντινάμο.

Το χειρότερο είναι πως ότι έχτιζαν με τόσο μεγάλη προσπάθεια και τόσο «πόλεμο» απέναντι τους όλους αυτούς τους μήνες το έβαλαν σε αμφισβήτηση μέσα σε 90 καταστροφικά λεπτά. Και έχασαν την απόλυτη στήριξη του κόσμου. Του κόσμου που του άρεσε το ποδόσφαιρο που έβλεπε, του κόσμου που παρότι ήξερε πως το πρωτάθλημα δεν γίνεται να το πάρει φέτος αλλά πριν λίγες εβδομάδες φώναζε «έτσι ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό». Και τον διαλύεις με αυτό τον τρόπο; Απαράδεκτο!

Συνάμα έδωσαν στους… απέναντι, στους υμνητές της… εξυγίανσης, στους ίδιους τους εξυγιαντές το δικαίωμα να δικαιολογήσουν τα αίσχη που έχουν συμβεί δύο χρόνια τώρα στην Ελλάδα του… εξυγιαντικού ποδοσφαίρου. Τα αίσχη που είδαμε και την Τρίτη στην Τούμπα.

Δώσανε το απόλυτο επιχείρημα να τους χλευάσουν. Όλο το χρόνο «έχτιζαν», και μπορεί να μην μπόρεσαν να πάρουν το πρωτάθλημα όμως κέρδισαν το δικαίωμα της εμπιστοσύνης ενός κόσμου που δεν έχει μάθει χωρίς πρωτάθλημα. Ο Μαρτίνς είναι ο μοναδικός προπονητής της σύγχρονης ιστορίας του Ολυμπιακού που παραμένει στον πάγκο ξέροντας πως έχει χάσει το πρωτάθλημα.

Και όλα συνέβησαν γιατί άπαντες στην οικογένεια του Ολυμπιακού κατάλαβαν πως η δουλειά που γίνεται από το καλοκαίρι που ο Μαρινάκης τα «ξήλωσε» και τα «έχτισε» όλα από την αρχή, αξίζει την στήριξη όλων!

Και έρχεται το ματς με την Λαμία για να μας σκάσει όλους! Μέσα σε 90 λεπτά οι ίδιοι που κέρδισαν με το σπαθί τους τόσο πολλά, τα «γκρέμισαν» κλονίζοντας τον ίδιο τον κόσμο που τους στήριξε.
Θέτοντας υπό αμφισβήτηση ένα πλάνο που δούλευε και έδειχνε ικανό να πετύχει, έστω και με μια χρονιά καθυστέρηση.

Μια μεταβατική χρονιά για τον Ολυμπιακό που κατάφερε να γίνει ξανά ομάδα μετά την περσινή κακή σεζόν, ώστε την επόμενη να γυρίσει εκεί που έχει συνηθίσει.

Τι θα γίνει τώρα; Πως θα συνεχίσει ο Ολυμπιακός σε αυτά τα 8 ματς που απομένουν για το πρωτάθλημα είναι κάτι που θα φανεί στην πορεία. Σύντομα. Το να κρατήσει απλά την δεύτερη θέση προφανώς και δεν είναι στόχος.

Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει την φετινή σεζόν και να προετοιμαστεί όσο καλύτερα γίνεται για την επόμενη. Έχοντας πάντα πλέον στο μυαλό του πως δεν θα ανεχτεί κανείς άλλες… Λαμίες.

Πως από τη νέα κιόλας σεζόν οφείλει να πάρει πίσω αυτά που επιβάλλει η ιστορία του. Με ή χωρίς εξυγίανση, με ή χωρίς «πόλεμο» από παντού. Με κάθε τρόπο…