Ζόρικο πράγμα το ροτέισον…

Ο ΠΑΟΚ το επιχείρησε (εντός των συνόρων) με Παναχαϊκή και Πανιώνιο στο Κύπελλο. Ηττήθηκε εκτός έδρας και στα δύο με 2-1, προκρίθηκε -δεν θα εξετάσω τώρα τις διαιτητικές συμπεριφορές, δεν είναι αυτό το θέμα του κομματιού- στην Τούμπα, έστω και με τα χίλια ζόρια απέναντι στους Νεοσμυρνιώτες! Επαιξε με τη φωτιά, τη γλίτωσε με εγκαύματα…

Ο Ολυμπιακός το επιχείρησε και στα δύο ματς με τη Λαμία. Μετά το εκτός έδρας 3-3, αποκλείστηκε στο Καραϊσκάκη με 1-0! Επαιξε με τη φωτιά και δεν την γλίτωσε με εγκαύματα, κάηκε…

Ο λόγος, προφανώς, για το εκτεταμένο ροτέισον! Την επιλογή (αναγκαστική ή μη, αλλά και «μικτή») των προπονητών να ανακατέψουν αρκετά τα αρχικά σχήματα των ομάδων τους, με συνέπεια να ψάχνουν στο χορτάρι τις «σταθερές» τους…

Ζόρικο πράγμα το «ροτέισον», τόσο επειδή δεν υπάρχουν σε κανένα κλαμπ του πλανήτη δύο ποδοσφαιριστές ισάξιοι σε κάθε θέση (κι ανάγκη σχηματισμού) της 11άδας, όσο -περισσότερο- διότι η (απαραίτητη για να βγουν οι αναγκαίοι αυτοματισμοί) «χημεία» δεν προκύπτει έτσι απλά, παρατάσσοντας 11 ατομικά καλύτερους από τους αντιπάλους τους…

Π.χ., ο ΠΑΟΚ και στις δύο ήττες του, αλλά και στην Τούμπα ως το 2-2 της παράτασης, πλήρωνε την ανασταλτική δυσλειτουργία εξαιτίας των εκτεταμένων αλλαγών. Μια δυσλειτουργία που ξεκινάει (πάντοτε και για όλες τις ομάδες παγκοσμίως) από το πως μαρκάρουν/πιέζουν/δεν επιτρέπουν αβίαστη κυκλοφορία των αντιπάλων οι «μπροστά» (η πρώτη γραμμή άμυνας είναι οι επιθετικοί), κατόπιν περνάει από τη διάθεση και τις αντοχές των μέσων να τρέχουν ως παλαβοί για να κόψουν και φτάνει στο τι αποστάσεις απ’ όλους αυτούς, όσο και μεταξύ τους, τηρούν οι αμυντικοί…

Ετσι την πάτησε και ο Ολυμπιακός, τόσο στη Λαμία, όσο και στο Φάληρο. Κι αν στην πρωτεύουσα της Φθιώτιδας η μεσοεπιθετική του ποιότητα έβγαλε τρία γκολ, στο Φάληρο δεν συνέβη το ίδιο. Καθότι πιο εύκολο είναι να αμυνθεί αποτελεσματικά κάποιος (πόσο δε μια ομάδα που έτσι παίζει όλη τη σεζόν), παρά να επιτεθεί…

«Ναι», ίσως πείτε, «αλλά έβγαλαν 28 τελικές οι ερυθρόλευκοι», άρα φαίνεται να παρήγαγαν χωρίς να επηρεαστούν από το ροτέισον. Εν μέρει, καθώς αυτές συνέβησαν ως επί το πλείστον υπό το άγχος και την πίεση του αποκλεισμού, στοιχείο που συνέβαλε (κι αυτό) στο να χαθούν -ακόμα και η εκτέλεση πέναλτι του Φορτούνη! Το μυαλό, άλλωστε, αρχίζει να χαλάει όταν δεν κυλούν τα πράγματα όπως προσχεδιάστηκαν…

«Ναι», ίσως ξαναπείτε, «αλλά και η Λαμία άφησε εσκεμμένα -για ροτέισον- κομβικούς παίκτες της εκτός αποστολής»! Είπαμε, είναι λίγο πιο εύκολο να αμύνεσαι από το να δημιουργείς! Και μέχρι κεραίας θα ίσχυαν τα ως τώρα προαναγραφέντα ακόμα κι αν ολοκληρωνόταν η συνάντηση με 2-1…

«Και τι να έκανε ο Μαρτίνς ή ο Λουτσέσκου, αφού είχε τραυματίες και ξεζουμισμένους με τόσα σερί ματς»; Περισσότερο ροτέισον από ματς σε ματς σε μικρότερη έκταση, είναι η γενική απάντηση. Τόσο ώστε τα στοιχεία της «χημείας» να αφομοιώνονται σταδιακά από όλο και περισσότερους συμμετέχοντες στο δυναμικό, εφόσον θεωρούν ότι καλώς αποτελούν μέρη του τμήματος. Ωστε να μην φτάνουν να παίζουν (ισχύει για οποιαδήποτε ομάδα) κορώνα- γράμματα μια πρόκριση…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Δείτε π.χ. τη Βαλένθια και το τρόπο που ο Μαρθελίνιο διαχειρίστηκε αυτό το δίμηνο, μετά τις γιορτές. Οι «νυχτερίδες» έχουν δώσει 16 σερί ματς, σ/κ και μεσοβδόμαδα, χωρίς διακοπή από τις αρχές Γενάρη για πρωτάθλημα, Κύπελλο και Γιουρόπα. Μέσα σε 55 ημέρες 16 αγώνες! Με δυναμικό -προφανώς- ανώτερο των ελληνικών ομάδων. Αλλά κάντε την αναλογία. Κερδίζει χωρίς αντίπαλο το βραβείο διαχείρισης στο ροτέισον. Διαδικασία πολύπλοκη που συχνότατα εκθέτει (εξαίρετους) προπονητές και ρίχνει στα βράχια καλές ομάδες…