Αν ο ΠΑΟΚ ήθελε να σπάσει πλάκα, θα έβαζε κάμεραμαν να ζουμάρει στις φάτσες των εκπροσώπων χαρτιού και κολάρου, την ώρα της κλήρωσης.
Ξεκινάει ο δεύτερος προημιτελικός κυπέλλου ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και Πανιώνιο στην Τούμπα, με το σκορ του πρώτου αγώνα στο 2-1, που σημαίνει πως στον γηπεδούχο αρκούσε το 1-0 για να περάσει στην επόμενη φάση. Στο 25ο λεπτό, ο διαιτητής Σκουλάς, έχοντας ξεκάθαρο οπτικό πεδίο και σε φάση που δεν έγινε μέσα σε αναμπουμπούλα για να πεις πως την έχασε, κλείνει τα μάτια σε καραμπινάτη ανατροπή του Κρέσπο που είναι έτοιμος να σκοράρει. Μιλάμε για πέναλτι που θα έδινε μέχρι κι ένας πάνθηρας! Ακόμα κι αν ήταν ροζ…
Κάπου εδώ κάνουμε διάλειμμα, ρωτώντας έναν στοιχειωδώς νοήμων άνθρωπο, τι καταλαβαίνει.
Σε ποιο συμπέρασμα καταλήγει, δηλαδή..
Δεν απαιτείται ούτε γνώση, ούτε ιδιαίτερη σκέψη.
Τον ΠΑΟΚ δεν τον ήθελε κανείς στα ημιτελικά.
Αν η ασπρόμαυρη ΠΑΕ ήθελε να σπάσει πλάκα, θα έβαζε φωτογράφο και κάμεραμαν, να ζουμάρουν στις φάτσες των εκπροσώπων των υπολοίπων, ειδικά χαρτιού και κολάρου, την ώρα της κλήρωσης των ημιτελικών.
Να έβγαινε ΠΑΟΚ στην αρχή και να έβλεπες τον τρόμο ζωγραφισμένο στα μάτια τους. Να καταγράφεις μορφασμούς απελπισίας και άγχους. Και σε περίπτωση που μας καθόταν Τρίπολη, να αποθανάτιζες την απόλυτη ανακούφιση.
Ειδικά στα ημιτελικά ουδείς θα ήθελε τον ΠΑΟΚ, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως είναι η καλύτερη ομάδα κι οι πιθανότητές του περιορισμένες, ειδικά σε διπλό παιγνίδι. Σε περίπτωση που έπρεπε να επιλέξουν, θα διάλεγαν τελικό, όπου είναι ένα παιγνίδι σε οικείο περιβάλλον κι οι ελπίδες των αουτσάιντερ, πάντα αυξάνουν.
Ακόμα καλύτερα πάντως αν δεν υπήρχε ΠΑΟΚ πουθενά, για τα ΠΟΚεμον άλλωστε, το κύπελλο είναι η μοναδική διέξοδος, ότι τους έχει απομείνει για φέτος.
Ξεκινάει η σεζόν και το κύπελλο ως θεσμός των εκπλήξεων, αποτελεί όνειρο κάθε μικρομεσαίας ομάδας, εκεί κατάντησαν τα ΠΟΚεμον. Να έχουν στόχο το κύπελλο μπας και βρουν υποκατάστατο χαράς, οι γαύροι έπειτα από δυο χρόνια στη δίαιτα και το χαρτί, που ως περσινή πρωταθλήτρια έστω και χάρτινη, δεν την παλεύει βλέποντας την κορυφή με τηλεσκόπιο.
Με ΠΑΟΚ στο κόλπο όμως ζορίζουν τα πράγματα, αφήστε που η μοναδική διέξοδος μπορεί να μετατραπεί σε εφιάλτη. Σκέψου να πέσεις σε ημιτελικό ή τελικό με τον ΠΑΟΚ και να ψάχνεις το τόπι όπως ο γαύρος στην Τούμπα και το χαρτί πέρσι στο ΟΑΚΑ. Η μοναδική ελπίδα για να σώσεις ότι σώζεται γυρίζει μπούμερανγκ κι από εκεί που σκεφτόσουν πως κουτσά στραβά θα σηκώσεις μια κατσαρόλα, κινδυνεύεις να σε κυνηγάνε με το τηγάνι.
Τι να έκαναν λοιπόν για να έχουν το κεφάλι ήσυχο, η μόνη επιλογή ήταν να αποκλείσουν το ενδεχόμενο να βρεθούν απέναντι από τον ΠΑΟΚ, οπότε έστειλαν Σκουλά στον δεύτερο προημιτελικό. Τον ίδιο που είχαν στείλει -πακέτο με την Κουρκουμπίνια, πως την λένε- και σ΄ένα από τα κρισιμότερα παιγνίδια πρωταθλήματος στην Τρίπολη κι όσο περνούσε από το χέρι του, έκανε δουλίτσα. Ακύρωσε καθαρό γκολ του Μπίσεσβαρ ως οφσάιντ, άφησε -η Κουρκουμπίνια- τον Καλτσά να φύγει από θέση οφσάιντ μπας και σκοράρει κι επέτρεψε στους γηπεδούχους να παίζουν καράτε, με αποκορύφωμα πάτημα του Ινγκλέσιας στον Σακχόφ, που δεν ήταν απλά κόκκινη, αλλά και απέλαση, όπως θα ΄λεγε ο Αλέφαντος..
Το ίδιο έργο έπαιξε και χθες στην Τούμπα, με την καθαρή κόκκινη στον Καμαρά για μαρκάρισμα στον Ολιβέιρα να γίνεται κίτρινη, τα ΠΟΚεμον όμως δεν είδαν τη φάση, όπως και την πεναλτάρα στον Κρέσπο!
Κι όπως στην Τρίπολη ο ΠΑΟΚ έφυγε νικητής κόντρα στο κοράκι, έτσι έγινε και χθες και μάλιστα με πιο εμφατικό τρόπο, κάτι που βυθίζει σε ακόμα μεγαλύτερη απελπισία τα ΠΟΚεμον, βλέποντας πως ότι κι αν μηχανευτούν, τον ΠΑΟΚ δε μπορούν να τον σταματήσουν.
Γι αυτό και λύσσαξαν και κάνουν σαν υστερικοί, επειδή βλέπουν πως ακόμα κι ο μονόδρομος που τους είχε απομείνει, μετατρέπεται σε καλντερίμι.
Έκαναν σημαία λοιπόν μια φάση που δε θα μάθουμε ποτέ αν ήταν πέναλτι , αφού καμμία λήψη δεν δείχνει καθαρά αν η μπάλα βρήκε χέρι, μαζί με την ειλικρινέστατη δήλωση Βιειρίνια «δεν ξέρω αν ήταν πέναλτι στο τέλος».
Ξεπερνώντας το γεγονός πως ο Πορτογάλος μίλησε και για τις προηγούμενες φάσεις, ρωτάω το εξής απλό: «Ποιος από εσάς ξέρει, ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι ήταν ή δεν ήταν; Όποιος το κάνει, να μας δείξει τη λήψη που τον καθιστά σίγουρο, αφού σχολιάσει και τις υπόλοιπες φάσεις εννοείται…».
Όπως διαπιστώνετε, δεν είμαι παπαγαλάκι να αναμασάω ότι με συμφέρει, περιμένω από εσάς που σκίζετε τα ρούχα σας για την αδικία, να την τεκμηριώσετε με εικόνα.
Τέλος πάντων, δεν έγινε το χατήρι σας, οπότε όσο και να σκούζετε, θα μας ξαναβρείτε μπροστά σας, θέλετε δε θέλετε.
Και χωρίς Σκουλάδες μάλιστα, με ξένους διαιτητές, οπότε σφίγγουν περισσότερο το γάλατα.
Πέρσι είναι η αλήθεια πως η αμφισβήτηση, με λογής λογής ευρεσιτεχνίες, της πραγματικότητας πως ο ΠΑΟΚ ήταν η καλύτερη ομάδα, μας εκνεύριζε.
Λίγο μετά που εμπεδώσαμε τον φόβο που προκαλούμε άρχισε να μας διασκεδάζει, πλέον μας ηδονίζει, μας φτιάχνει, πως το λένε.
Δώστε κι άλλο, κατασκευάστε ψέματα, πνίξτε ανατροπές σαν αυτή του Κρέσπο, -όπως κάνατε και στον τελικό του Βόλου-, ανακαλύψτε ανύπαρκτα πέναλτι, είστε το καλύτερο viagra για εμάς…
Κλείνοντας και για να μη σας αφήσω με την απορία, εμείς στα ημιτελικά δε θέλουμε γαύρο βασικά, προτιμούμε να τον έχουμε στον τελικό.
Το χαρτί το βαρεθήκαμε και πέρσι και πρόπερσι, ώρα ν΄ αλλάξουμε παρτενέρ.
Όλοι θα ήθελαν Τρίπολη, αν κι εμείς θα είχαμε προτίμηση στο χαρτί, το ότι το βαρεθήκαμε και θέλουμε μια αλλαγή, δε σημαίνει πως είναι εύκολο να βγει η χρονιά, χωρίς να αντικρίσουμε δια ζώσης, τα ξινισμένα μούτρα του Μανόλο, που πέρσι δεν του χαρίστηκε τίποτα και πήρε όλους τους βαθμούς στο χόρτο.
Με τέτοιες επιδόσεις θα μας έκανε κι εμάς μια χόρτα, μακάρι λοιπόν να μας το αποδείξει εκεί που φοβήθηκε πέρσι να μας αντιμετωπίσει! Και λίγο μετά που δε μπορούσε να το αποφύγει, έζησε τη σκληρή αλήθεια…
ΥΓ. Το κείμενο γράφτηκε πριν τον αγώνα Ολυμπιακού Λαμίας.