Ο στόχος της κατάκτησης του κυπέλλου έδωσε στην ΑΕΚ το κίνητρο που αναζητούσε, ώστε να «πατήσει» τον Ατρόμητο και να θυμίσει ξανά την ομάδα που πήρε τον περυσινό τίτλο.
Η εικόνα της ΑΕΚ απέναντι στον Ατρόμητο ξεπέρασε νομίζω και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες. Μια Ένωση από τα… παλιά, που «έπνιξε» τον αντίπαλο, έβγαλε φάσεις, πάθος, ψυχή αλλά και ποιότητα. Μια ομάδα που κέρδισε μόνο με 3-0 τον Ατρόμητο, ο οποίος αν δεν είχε την τύχη με το μέρος του θα έφευγε από το ΟΑΚΑ γνωρίζοντας μια από τις πιο βαριές ήττες της ιστορίας του.
Τέτοια ήταν η ορμή με την οποία κατέβαινε προς την εστία του Θεοδωράκη ο Δικέφαλος, με τις φάσεις να έρχονται η μία μετά την άλλη και τον Ατρόμητο να μοιάζει παραδομένος στις ορέξεις των πρωταθλητών Ελλάδας. Που χθες, αγωνίστηκαν σαν πρωταθλητές. Ενώ για μένα είναι πολύ σημαντικό πως όλο αυτό προήλθε και μέσω μιας ανορθόδοξης τακτικής προσέγγισης, που δύσκολα θα δούμε ξανά.
Η έμπνευση του Χιμένεθ να «βαφτίσει» αριστερό μπακ τον Μπακασέτα δεν μπορεί να θεωρηθεί πετυχημένη. Για τον απλούστατο λόγο πως ο διεθνής άσος ήταν εκτός γενικότερου κλίματος αγώνα και δεν είχε συμμετοχή στις καλές στιγμές της Ένωσης.
Ωστόσο, ακόμα και αυτό δεν λειτούργησε ανασταλτικά για την ΑΕΚ. Που στα δικά μου μάτια αγωνιζόταν με παίκτη λιγότερο χθες. Όμως ήταν τέτοια η ψυχή και η αποφασιστικότητα που έβγαζαν στο γήπεδο οι Κιτρινόμαυροι, ώστε ακόμα και το συγκεκριμένο «παρατράγουδο» να κουκουλώνεται.
Είναι σαφές πως ο θεσμός του κυπέλλου ξυπνά τον εγωισμό της ΑΕΚ. Τον εγωισμό της πρωταθλήτριας, που έχει ακόμα να αποδείξει πράγματα και θεωρεί τη σεζόν, κάθε άλλο παρά χαμένη. Η αρχή έγινε χθες και το μήνυμα εστάλη. Τη συνέχεια θα τη δούμε σύντομα. Το μόνο βέβαιο είναι πως για το κύπελλο τουλάχιστον, η ΑΕΚ είναι ακόμα εδώ. Και όταν μιλάμε για την ΑΕΚ του Χιμένεθ, που πέρυσι κατέκτησε το πρωτάθλημα επικρατώντας κατά κράτος των άμεσων ανταγωνιστών της, καλό θα είναι να την κρατάμε για τα καλά στο «κάδρο».