Ο Ρόκι Μπαλμπόα του ποδοσφαίρου

ΜΠΕΣΑ σας μιλάω έχω συγκλονισθεί από το γεγονός. Η είδηση έσκασε σαν κεραυνός. Ο σχεδόν αιωνόβιος, Μάνος Μαυροκουκουλάκης επανήλθε στον Παναθηναϊκό. Μάχιμος, ακμαίος, δυνατός, καλπάζων συνταγματάρχης. Σε αρίστη κατάσταση. Σχεδόν καινουργής. Ο Βασίλης Κωνσταντίνου που θα δώσει τη δική του προσωπική μάχη στον Δήμο Αμαρουσίου, υπέβαλε την παραίτησή του. Ο Γιάννης Αλαφούζος δεν το σκέφτηκε ούτε ένα λεπτό. Σήκωσε το τηλέφωνο κι αυθωρί και παραχρήμα πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος ο Μίστερ Μάνος. Κάποιοι μπορεί να μειδιούν ειρωνικά. Κάποιοι κακεντρεχείς να χασκογελάνε. «Πρόεδρο από τα ΚΑΠΗ»; Εγώ κυρίες και κύριοι, έχω να πω τούτο. «Η γριά η κότα έχει το ζουμί». Κι επειδή η δημοσιογραφία είναι η τέχνη της επανάληψης ανασύρω και αναδημοσιεύω, σχετικό προ διετίας κείμενο. Όταν είχε επιστρέψει και πάλι ο Μίστερ Μάνος. Ο Ρόκι Μπαλμπόα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.

«ΑΘΑΝΑΤΟΣ. Αθάνατοι, δεν είναι μόνο οι γαλαζοαίματοι της ΔΟΕ. Αθάνατοι, ζουν κι ανάμεσά μας. Εις εξ αυτών, ο Μάνος Μαυροκουκουλακης. Ο νέος πρόεδρος του Παναθηναϊκού. Ή, καπετάν Μανώλης, όταν υπηρετούσε με τον Βαρδή Βαρδινογιαννη στο Πολεμικό Ναυτικό. Ή, Μίστερ Μάνος, όπως τον έχει βαφτίσει η ταπεινότητά μου. Η Ζωζώ Σαπουντζάκη του ελληνικού ποδοσφαίρου, μπορείς να πεις. Και σε ευρωπαϊκή βερσιόν μάλιστα. Γνωστή είναι στους μεγαλύτερους εξ ημών, η ιστορία της αγέραστης Ζωζώς. Δια του τεχνάσματος ότι απώλεσε τη ταυτότητά της, προσκόμισε, (προκειμένου να εκδοθεί καινούργια) ληξιαρχική πράξη γεννήσεως, κατά δέκα έτη μεταγενέστερη.

ΕΓΙΝΕ αντιληπτή ωστόσο, με το επακόλουθο σούσουρο. Ο Μίστερ Μάνος, διατελών Παρατηρητής της ΟΥΕΦΑ, πλησίασε κάποια στιγμή, τα 70 έτη, που είναι το όριο ηλικίας. Έκπληκτοι λοιπόν στην ΟΥΕΦΑ, ανακαλύπτουν ότι στο νεώτερο αντίγραφο διαβατηρίου, που τους έχει αποστείλει, υπάρχει διαφορά με τα προηγούμενα, δέκα ετών. Η δικαιολογία που επικαλέστηκε ο Μίστερ, ήταν άκρως πειστική και αμάχητη: Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, ομάδα αντιστασιακών, πυρπόλησε δημόσια κτίρια στο Ηράκλειο Κρήτης, συμπεριλαμβανομένου και του ληξιαρχείου. Όλα τα έγραφα έγιναν παρανάλωμα του πυρός, με συνέπεια στη αντιγραφή που έγινε στη συνέχεια, να προκύψουν λάθη. Οι αναίσχυντοι Ευρωπαίοι ωστόσο, δεν πείστηκαν, με αποτέλεσμα η καριέρα του Μάνου Μαυροκουκουλάκη, στο διεθνές τζετ σετ του ποδοσφαίρου, να τελειώσει άδοξα. Τέλος πάντων. Όπως έχει πει άλλωστε ο ποιητής, «τα χρόνια δεν έχπυν καμιά σημασία, όταν ανάψει μες στα στήθεια της αγάπης η φωτιά».

ΑΝ όμως, η ακριβής ημερομηνία γέννησης του Μίστερ, χάνεται στα βάθη του μεσοπολέμου και κατά κάποιους ιστορικούς μάλιστα, ακόμα πιο πίσω, με αποτέλεσμα ακόμα κι αυτή η Wikipedia, να σηκώνει τα χέρια ψηλά, η ανάμειξή του, στα της Παναθηναϊκής οικογένειας, ανατρέχει στη δεκαετία του 70. Όντας ένας μεσόκοπος αλλά καλοδιατηρημένος πλέι-μπόι, είχε θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές. Με την καθιέρωση του επαγγελματισμού και τον Παναθηναϊκό να περνάει στην οικογένεια Βαρδινογιαννη, ο Μίστερ ανέλαβε έφορος του ποδοσφαιρικού τμήματος. Ο Μίστερ, μαζί με τον άσπονδο φίλο του, Αργυρή Μήτσου, ήταν οι δύο άνθρωποι του Γιώργου Βαρδινογιάννη στον Παναθηναϊκό. Στη λογική του διαίρει και βασίλευε. Ο Μήτσου στο ποδοσφαιρικό τμήμα, σαν γιατρός κι ο Μίστερ (Α’ αντιπρόεδρος) στην Παιανία και στις διεθνείς σχέσεις. Όπου και δημιούργησε το μύθο ότι έχει άκρες στην UEFA και καθαρίζει.

ΕΔΩ θα πρέπει να πούμε ότι ο Μίστερ Μάνος, έχει φτιάξει μία εντελώς δικιά του γλώσσα, όταν μιλάει με ξένους, οποιαδήποτε εθνικότητας. Κάτι σαν Εσπεράντο. Κατά βάση εγγλέζικα, αλλά με ιταλικές και ισπανικές λέξεις, σε κάθε πρόταση. Ψηλός, ομορφάντρας, στα νιάτα του, καρδιοκατακτητής, αριστοκράτης, κοσμοπολίτης, στεκόταν με άνεση στα εγχώρια και ευρωπαϊκά σαλόνια. Πότης, με αδυναμία στη σαμπάνια εκλεκτής ποιότητας, στο Τζώνι μπλακ και στις καλές Γκράπες, μετά το φαγητό. Κομψός, ο Ζάχος Χατζηφωτίου του ποδοσφαίρου, μπορείς να πεις. Στέκια του, το Πεντελικό τον χειμώνα και ο Αστέρας της Βουλιαγμένης τα καλοκαίρια. Τα Χριστούγεννα στα χιόνια στις Άλπεις και τον Αύγουστο με το κότερο, στο κάβο Σίδερο, στη Σητεία. Παρέα με τον Γιώργο Παρθένη και την τότε σύζυγό του, Γιαννα Δασκαλάκη. Προτού προκύψει ο Θόδωρος.

ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΣ με την πνευματώδη Νάνσυ Τσιφόρου (κόρη του συγγραφέα) υιός της οποίας, από τον πρώτο της γάμο, είναι ο προϊστάμενος του τμήματος αδειοδότησης της ΕΠΟ, Γ. Δημητρίου. Το παράπονο του Μίστερ είναι ότι έχει μείνει πλέον μόνος. Ένας-ένας, οι φίλοι του, έχουν φύγει. Οι περισσότεροι, έχουν σαν μόνιμη κατοικία το νεκροταφείο. Οι ελάχιστοι επιζώντες, είναι στους οίκους ευγηρίας, μεταξύ Αλτσχάιμερ και άνοιας. Και να πάει να τους επισκεφθεί, δεν θα τον αναγνωρίσουν. Τα καλά χρόνια του Μίστερ (που δεν πήρε ποτέ μισθό από τον Παναθηναϊκό) ήταν τη δεκαετία του ’90. Ατακαδόρος και χιουμορίστας στις συνελεύσεις της ΕΠΑΕ, καθόταν πάντα δίπλα στο Νίκο Κανελλάκη και το ρίχνανε στο καλαμπούρι.

ΜΕ τον Τσόδρα του Παναργειακού που ερχόταν στην Αθήνα με μηχανάκι, για να κάνει οικονομία στη βενζίνη και στα διόδια. Πολύ καλή σχέση είχε με τον Γιώργο Λούβαρη, όπως και με τον Βίκτωρα Μητρόπουλο. Από τον Παναθηναϊκό στενή φιλική σχέση είχε με την οικογένεια του Γιαννη Κυράστα. Το 2000 με την έλευση των «νεαρών κύριων» στο ποδόσφαιρο, (όπως τους αποκαλούσε) υποχρεώθηκε, (μαζί με τον Καπετάνιο) να αποχωρήσει. Στον Παναθηναϊκό άρχιζε η εποχή Τζίγγερ, με μπροστινό τον Άγγελο Φιλιππίδη. Αυτή ήταν η απόφαση του Βαρδή, στον οποίο πάντα έδινε αναφορά ο Μίστερ. Ένας Μάνος Μαυροκουκουλάκης όμως, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει. Ύστερα από δέκα χρόνια, το 2010 (κι ενώ έχει αποστρατευθεί από ΟΥΕΦΑ και ΦΙΦΑ) επανέρχεται, παρά τον Ανδρέα Βγενόπουλο, επί πολυμετοχικότητας και μετέχει στο ΔΣ της ΠΑΕ, σαν εκπρόσωπός του.

ΚΙ εκεί που τα μπλέιζερ, με τα μεταλλικά κουμπιά, της δεκαετίας του ’70, άρχισαν να μυρίζουν ναφθαλίνη, ο Μίστερ επιστρατεύεται από τον Γιαννη Αλαφούζο. Η είδηση τον Οκτώβριο, του 2016 λίγο πριν την 28η έσκασε σαν κεραυνός: «Ο πολύπειρος Μάνος Μαυροκουκουλάκης, στις διεθνείς σχέσεις του Παναθηναϊκού». Κάτι σαν τον Κλιντ Ίστγουντ, που στα 90 του, γυρίζει ακόμα ταινίες. Ο Μίστερ όμως, δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Τον Απρίλιο του 2017 κάνει ένα ακόμα καμ μπακ σαν πρόεδρος του Παναθηναϊκό. Με την ταπεινότητά μου, να τον αποκαλεί Μητσοτάκη του ποδοσφαίρου. Κατά μία πληροφορία μάλιστα, έχουν διατελέσει στη ίδια ομάδα λυκόπουλα. Πριν προαχθούν σε προσκόπους».

ΚΙ ιδού επανέρχεται, για μία ακόμα φορά, εν έτη 2019 σαν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος. Κλείνοντας, να πούμε και τούτο. Πράγματι ο Μίστερ έχει διατελέσει πότης. Πάντα όμως στα όρια της ευπρέπειας. Όπως επιβάλλουν οι καλοί τρόποι και χωρίς να παραφέρεται. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, με το αλκοόλ, λύνεται η γλώσσα. Αυτό είχε σαν συνέπεια, κάποιες ακραίες αλλά ιστορικές, μπορείς να πεις, τοποθετήσεις του. Όπως, ενώ η αποστολή του Ολυμπιακού, επέστρεφε, από το εξωτερικό να ευχηθεί μεταξύ σοβαρού και αστείου, να πέσει το αεροπλάνο και να μην γλυτώσει μάλιστα κανένας.

Στη μουσική επιλογή Bob Dylan & The Band-Forever Young.