Ο πρίγκιπας που μας μεγάλωσε

Δυστυχώς δεν πρόλαβα από κοντά κάποιο λάιβ του. Δυο τρία χρόνια πριν αρχίσω να πηγαίνω, όπως οι περισσότεροι έφηβοι της εποχής, στα ροκαδικα γύρω από τη πλατεία Ναυαρίνου, ο Παύλος Σιδηρόπουλος δεν ζούσε πια.

Θυμάμαι στα 13 μου, όμως, το ντόρο που είχε γίνει. Ο πρίγκιπας δεν είναι πια μαζί μας. Ρώτησα έναν μεγαλύτερο φίλο μου, που τον είχε δει από κοντά. Είχε πάει σε πολλές συναυλίες του.«Κάτσε να σου πω» , μου απάντησε. Και μου είπε.

Μου έβαλε και άκουσα δυο τρία τραγούδια του. Ήταν η πρώτη επαφή. «Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε ελληνική ροκ μουσική». Θυμάμαι σαν χθες τα λόγια του. Τη μητέρα ενός συμμαθητή μου να μας λέει «Μην τους ακούτε αυτούς τους αλήτες με τα μακριά μαλλιά και τη μουσική που ουρλιάζει και τα ναρκωτικά» . Στα εφηβικά αυτιά μας αυτό ισοδυναμούσε με πρόκληση.

MUST READ

Live το ντέρμπι ανάμεσα σε Μπάγερν και Παρί

Μαζευόμασταν παρέα και με το μυαλό μας κάναμε ολόκληρες συζητήσεις για το πόσο καλά θα ήταν να κάνουμε την ζωή του Μπάμπη του Φλου. Ατελείωτες ώρες με παιδικές παρορμήσεις, με υπερβολές και τα τραγούδια του Παύλου Σιδηρόπουλου να παίζουν σε κασέτα, που βάζαμε ρεφενέ λεφτά για να τη γράψουμε. Μπορεί να μείναμε με το παράπονο ότι δεν προλάβαμε να τον δούμε από κοντά. Δεν παύει, όμως, να είναι ο «πρίγκιπας» που μας μεγάλωσε.